به گزارش خبرگزاری «حوزه»، تربیت فرزند از مهمترین دغدغه های خانواده های ایرانی است که در شماره های گوناگون، بخش های مختلفی از راه های تربیت صحیح را تقدیم حضور مخاطبان گرامی خواهیم کرد.

* پرورش استعداد کودک

پرورش استعدادهای کودک، تأثیر ویژه ای در رشد و تکامل او دارد و در حقیقت تربیت به معنای شکوفایی استعدادهای فطری کودک است.

یکی از استعدادهای مهم کودک، استعداد دینی اوست که پدر و مادر باید به رشد و پرورش آن همّت گمارند و از ابتدا روح دینی را در او تقویت کنند.

انجام آداب اسلامی و انتخاب نام نیک برای فرزند، از اولین وظایفی است که شایسته است پدر و مادر به آن توجّه کنند.

واداشتن کودک به انجام عباداتی چون نماز و روزه باید با توجّه به آمادگی و شرایط سنّی او صورت گیرد، تا هیچ گونه زدگی در کودک ایجاد نشود و همواره علاقه مند به دستورات دینی باشد.

استعداد علمی کودک نیز باید توسّط پدر و مادر به گونه ای شایسته پرورش یابد. پرورش قدرت تفکر و حسّ حقیقت جویی و آموزش علمی و مهارت های اجتماعی به کودک، موجب رشد فکری اجتماعی او می شود.

از آنجا که پرورش استعدادهای کودک تأثیر ویژه ای در تربیت صحیح او دارد، شناخت این استعدادها و جهت دهی به آنها امری ضروری خواهد بود. استعدادهای گوناگونی از قبیل استعداد دینی، علمی، اخلاقی، عاطفی و غیره در انسان وجود دارد که به بحث درباره آنها می پردازیم.

-  استعداد دینی

هر انسانی از فطرت الهی برخوردار است و این گرایش از ابتدای کودکی در او وجود دارد. اگر این استعداد الهی شکوفا شود و با تربیت صحیح، کودک به سوی خدا و گرایشات الهی و معنوی رهنمون گردد، روح دینی در او زنده شده، انسانی متدین بار می آید، ولی اگر در دوران کودکی هیچ گونه هدایت و راهنمایی در زمینه شکوفایی این استعداد انجام نشود، ممکن است با گذشت زمان فطرت الهی او، از مسیر صحیح منحرف شود، بنابراین، پدر و مادر در مورد پرورش استعداد دینی کودک، وظیفه مهمّی به عهده دارند. امام سجّاد علیه السلام می فرماید:

«وَ انَّک مَسْؤُولٌ عَمَّا وَلَّیتَهُ بِهِ مِنْ حُسْنِ الْادَبِ وَالدِّ لالَةِ عَلی رَبِّهِ» [1]

تو (پدر) در سرپرستی فرزند خود مسئول هستی که طفل را مؤدّب و بااخلاق پسندیده پرورش دهی و او را به سوی خداوند متعال راهنمایی کنی.

غفلت از این وظیفه اساسی، می تواند ضربه های بزرگی به ایمان و دین فرزندان ما وارد کند. از این رو، رهبر بزرگوار اسلام در سخنی عتاب آلود، نگرانی خویش را از سهل انگاری در این مورد چنین ابراز می دارد:

«وای بر فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان! عرض شد: ای رسول خدا از روش پدران مشرک؟ فرمود: نه. از پدران مسلمان، که به فرزندان خود هیچ یک از واجبات دینی را نمی آموزند و به مقدار ناچیزی از امور مادی درباره آنان قانعند. من از چنین کسانی بیزار و آنان از من بیزارند».[2]

پدر و مادر باید با بیدار کردن شعور مذهبی کودک و متجلّی کردن شخصیت الهی او، به رشد مذهبی اش کمک کنند.

سخنان پدر و مادر باید بگونه ای باشد که کم کم او را متوجّه خدا کند و با بیان بعضی از اوصاف الهی نظیر رحمت، عدالت و احسان خدا که برای کودک جالب و جذّاب است، کودک را به خدا علاقه مند سازند.

پی نوشت ها:

[1] - تحف العقول، ترجمه جنّتی، ص 300، اسلامیه

[2] - مستدرک الوسائل، ج 15، ص 164

منبع: حوزه نت