به گزارش خبرگزاری حوزه استاد محمدعلی مجاهدی پنجشنبه شب در نخستین جشنواره «شعر رسول مهربانی»که درمحل بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسرا برگزارشد گفت: یکی از تهمت های بزرگی که به پیامبر(ص) شده است، تهمت ناروایی شاعری به آن حضرت است.

وی افزود: در آن زمان شعر سرودن یکی از مزیت های مردم بود و آنها سعی می کردند معجزه الهی را در سقف یک شعر ساده تنزل داده و ایشان را شاعر بدانند که خداوند نیز بارهادر قرآن نسبت به این مسئله سخن گفته است و سخنان آنان را رد کرده است.

استاد شعر آیینی کشور بیان کرد: پیامبر اکرم(ص) مبارزات بسیاری برای تبری از این تهمت داشتند و به شدت از این مسئله دوری می جستند ولی این به آن معنا نبود که ایشان از شعر متنفر باشند.

وی گفت: شعر دارای کارکردهای درونی و بیرونی است که می تواند بسیار اثر بخش باشد؛ در بسیاری از مواقع ایشان ابیاتی را می سرودند و بعضا اشکالات شعرا را رفع می کردند؛ ولی نکته قابل ذکر آن است که ایشان در همه این سرودها و نقد ها سعی می کردند مردم را از توجه به ایشان بازد اشته و توجه آنان را به سمت خدا متمایل کنند.

مجاهدی بیان کرد: ایشان در اشعاری که می گفتند ابیاتی با وزن یک سوم و دو سوم بیان می کردند که کاملیت یک شعر تمام وزنی را نداشته باشد و به این ترتیب نشان می دادند که شعرشان دقیقا با یک هدف الهی است.

وی در پایان شعرای ایرانی را به گسترش و لزوم توسعه گسترده شعر نبوی در کشور تشویق کرد.