هادی مرزبان، کارگردان و بازیگر تئاتر، در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه درباره رشد کمی تئاتر اظهار کرد: در چند سال اخیر با فارغ‌التحصیلی جوانان تحصیل‌کرده در عرصه تئاتر، نیروی متخصص فراوانی در عرصه هنر نمایش فراهم آمد، اما سالن‌هایی که موجود بود جوابگوی این تعداد نیروی متخصص نبود. برای همین شرایطی پیش آمد تا جوانان خود اقدام کنند و با راه‌اندازی سالن‌های شخصی، امکانی فراهم آورند تا فعالیتشان دیده شود.
وی افزود: راه‌اندازی سالن‌های خصوصی به لحاظ اقتصادی برای هنر نمایش دستاوردهای مطلوبی داشت، اما بهتر بود در کنار این اتفاق مثبت، یک‌سری ممیزی‌های کیفی نیز مدنظر قرار می‌گرفت. متأسفانه در شرایط موجود از آن سوی پشت‌بام افتاده‌ایم، چون هر کاری با هر کیفیتی روی صحنه می‌رود. این اتفاق هم به هیچ وجه مطلوب نظر نیست. این نکته را برای خود یا هم‌نسلانم نمی‌گویم، چون ما کار خودمان را کرده‌ایم و نهایتاً چند سال دیگر بتوانیم کار کنیم، ولی این هنر نمایش است که آسیب می‌بیند.
مرزبان با بیان اینکه تئاتر، محلی برای پول‌اندوزی نیست، بیان کرد: اینکه بخواهیم با اجاره سالن‌های مجلل و استفاده از بازیگران مطرح تماشاگر را به سالن‌ها بکشانیم و از آن به عنوان تئاتر لاکچری یاد کنیم، اقدام پسندیده‌ای نیست. درباره تئاترهای لاکچری می‌خواهم موضع خود را روشن کنم. به نظرم پروداکشن یک اثر نمایشی، کیفیت آن کار را بالا نمی‌برد، حتی اگر در مجلل‌ترین سالن‌ها و با امکانات بالا اجرا شود.
این پیشکسوت تئاتر تأکید کرد: افرادی که به دیدن تئاترهای لاکچری می‌روند، علاقه‌مندان همیشگی تئاتر نیستند که ما آن‌ها را همیشه در سالن‌های نمایش می‌بینیم، زیرا عمده تماشاگران حرفه‌ای تئاتر، توانایی این را ندارند تا بلیط چنین اجراهایی را خریداری کنند. برای مثال اگر یک خانواده چهار نفره بخواهد یکی از این نمایش‌ها را ببیند، باید بیش از یک میلیون تومان هزینه کند. حال تصور کنید برای فردی که دو یا یک میلیون حقوق می‌گیرد، پرداخت این هزینه مقدور نیست. از نگاه من افرادی که به دیدن نمایش‌های لاکچری می‌روند، عمدتاً به دنبال دیدن تئاتر نیستند، بلکه بیشتر در پی نمایش جواهرات خود هستند. اینکه بخواهیم با اجاره سالن‌های مجلل و استفاده از بازیگران مطرح تماشاگر را به سالن‌ها بکشانیم و از آن به عنوان تئاتر لاکچری یاد کنیم، اقدام پسندیده‌ای نیست. درباره تئاترهای لاکچری می‌خواهم موضع خود را روشن کنم. به نظرم پروداکشن یک اثر نمایشی، کیفیت آن کار را بالا نمی‌برد، حتی اگر در مجلل‌ترین سالن‌ها و با امکانات بالا اجرا شود.
وی متذکر شد: تئاترهای آزاد از نگاه من تکلیفی روشن‌تر از نمایش‌های لاکچری دارند، چون حداقل مردم را برای دقایقی شاد می‌کنند، ولی آثار لاکچری چنین کارکردی ندارد، حال نمایشنامه‌ای که اجرا می‌شود برگرفته از آثار شکسپیر باشد یا چخوف. آسیب دیگر نمایش‌های گران‌قیمت، صدمات روحی است که به بخش عمده‌ای از مردم به ویژه کودکان و نوجوانان وارد می‌کند، زیرا به واسطه تبلیغات وسیع این آثار، علاقه برای مشاهده آن ایجاد می‌شود، ولی این امکان به لحاظ مادی برایشان فراهم نیست.
بازیگر سریال «تنهاترین سردار» در بخش دیگری از سخنان خود درباره نمایش دینی نیز چنین اظهارنظر کرد: تئاتر دینی به نظرم وضعیت چندان خوشایندی ندارد. در این رابطه نیز هم هنرمندان مسئله هستند و هم مدیرانی که ادعای حمایت از چنین فعالیت‌هایی را دارند. نکته بعدی این است که در این حوزه باب شده از افراد خبره بهره برده نشود، والا این دست آثار هرگاه به شکلی کارشناسانه مدنظر قرار گرفته، بهترین نتیجه را داشته‌اند.
وی با بیان اینکه استفاده از افراد کاردان در نمایش دینی به معنای بهره بردن از افرادی نیست که ظاهر مذهبی دارند، گفت: این نکته درست است که در ساخت نمایش‌های دینی بزرگترین ملاک و شاخصه بعد از تخصص فنی، داشتن اعتقاد است، اما چه نهاد یا فردی می‌خواهد نظر دهد که کدامیک از آدم‌ها اعتقاد و باور واقعی دارند؟ آیا باید ظاهرسازی را به منزله دین‌مداری تصور کنیم؟
کارگردان نمایش دینی «دزد آب» تأکید کرد: هنوز این نگاه وجود دارد که هنرمندان آدم‌هایی جدا از نظام و انقلاب هستند، در صورتی‌که اهالی هنر لبیک خود را به انقلاب گفته‌اند که هم‌اکنون در حال کار کردن هستند. این لبیک نیز به سال‌های اخیر بازنمی‌گردد، بلکه ۴۰ سال پیش ما لبیک خود را اعلام کرده‌ایم. بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب به هیچ وجه پسندیده نیست که در جامعه هنری من و تو وجود داشته باشد.
مرزبان با بیان اینکه اثر دینی مخاطبان بسیاری دارد، گفت: به هیچ وجه این را قبول ندارم که تئاتر دینی تماشاگر ندارد، چون همانگونه که گفتم نمایش‌های بی‌کیفیت در این حوزه باعث شده تا تماشاگران این دست آثار کم شود، والا من چند سال پیش تئاتری با محوریت حضرت علی(ع) روی صحنه بردم که با استقبال بسیار خوب مردم مواجه شد. یک ماه تمام من این تئاتر را در تالار وحدت روی صحنه بردم. در ادامه چهار ماه این نمایش روزی دو نوبت در فرهنگسرای بهمن به روی صحنه رفت و سپس ۲۰ اجرا در اصفهان داشت. این مثال نشان می‌دهد اگر نمایشی خوب اجرا شود، تماشاگر از آثار عادی بیشتر استقبال خواهد کرد.
وی در جواب به این سؤال که چرا جشنواره‌های دینی در حوزه تئاتر نتوانسته‌اند آن گونه که باید مروج این شکل از هنر در کشورمان باشد، بیان کرد: عدم استفاده از نیروهای خبره در حوزه نمایش دینی باعث شده است این شکل از کار جدی گرفته نشود، برای همین هم فستیوال‌هایی که در این زمینه برگزار می‌شود تنها نمایش است. به هیچ وجه این را قبول ندارم که تئاتر دینی تماشاگر ندارد، چون همانگونه که گفتم نمایش‌های بی‌کیفیت در این حوزه باعث شده تا تماشاگران این دست آثار کم شود، والا من چند سال پیش تئاتری با محوریت حضرت علی(ع) روی صحنه بردم که با استقبال بسیار خوب مردم مواجه شد. یک ماه تمام من این تئاتر را در تالار وحدت روی صحنه بردم. در ادامه چهار ماه این نمایش روزی دو نوبت در فرهنگسرای بهمن به روی صحنه رفت و سپس ۲۰ اجرا در اصفهان داشت. این مثال نشان می‌دهد اگر نمایشی خوب اجرا شود، تماشاگر از آثار عادی بیشتر استقبال خواهد کرد.
کارگردان تئاتر «سیمرغ» تأکید کرد: افسوس بزرگ من این است که عدم رونق نمایش دینی در کشورمان در شرایطی است که از هنری چون تعزیه بهره‌مند هستیم؛ این شکل از نمایش ریشه در قلب مردم دارد. من اجرای تعزیه را در ورزشگاه دیده‌ام و عشق و احساسات مردم را هم لمس کرده‌ام. با این توصیف اگر از تعزیه بیشتر حمایت شود، تئاتر هم تأثیرات خوبی از آن خواهد گرفت.
وی در پایان این گفت‌وگو اعلام کرد: در خاتمه حرف‌هایم می‌خواهم نکته‌ای را بیان کنم و آن هم این است که امیدوارم هیچ‌گاه درباره امام حسین(ع) به صورت مستقیم فیلم یا تئاتری ساخته نشود، چون این معنا به اندازه‌ای عظیم است که به نظرم در ظرفیت اثر نمایشی نمی‌گنجد، حتی در «روز واقعه» که به صورت غیرواقعی عاشورا مدنظر قرار گرفت و به نظر همه بهترین کار در این حوزه است، حق مطلب به درستی ادا نشده است.
انتهای پیام
نظر شما