حجت الاسلام سید احمد غفاری قره‌باغ در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در ارومیه با اشاره به مطلب منتشر شده از حجت الاسلام مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی، در سرمقاله 28 مهرماه این روزنامه با عنوان «جاماندگان» و زیر سؤال بردن پیاده روی اربعین، اظهار داشت: حرکت عظیم اربعین توسط جمعیت میلیونی راهپیمایان عزادار حسینی، که مهمترین پیام آن، اعلام اضطرار عملی به محضر حضرت ولی‌عصر(عج) است، که با پای پیاده و خسته زیر آفتاب سوزان، آوارهٔ بیابان‌ها شدند و مقصدشان را حضرت سیدالشهداء (ع) قرار دادند، نویدبخش اعتصام انسانی و اسلامی حول محور ولایت الهی در آخرالزمان است.

وی ادامه داد: این تنها یکی از مظاهر قدرت تکوینی ولیّ الهی است که قلب‌ها را با مراتب مختلف پاکی و زلالی به سوی خود جذب می‌کند، هرچند مبتلا به دشواری‌های مالی و جسمی شوند. در این جریان و جوشش عظیم، انسان‌ها با زلالی این دریا همنوا می‌شوند و هر کس به سهم خویش بهره‌مند از طراوت و پاکی حسینی می‌شود. چه بسا جوانانی که پیش از این، بهرهٔ اندکی از ولایت معصوم داشتند، و اکنون پس از این پیاده‌روی، عمیقأ متحول شده‌اند و با جان و مال و خانوادهٔ خود، آمادهٔ هجرت از خود هستند.

عضو هیئت علمی مؤسسه حکمت و فلسفه ایران در ادامه با انتقاد از مطلب ناپخته‌ای که در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی به نگارش درآمد، بیان داشت: این جمعیت میلیونی، نماینده میلیون‌ها انسان واله و شیدای جامانده بودند که نتوانستند به جهت موانع مختلف، در این جنبش و خیزش حاضر شوند؛ پس با چشم بصیر می‌توان جریان قلب‌های روانه‌شده به سوی این پیاده‌روی اربعین را بیش از تعدادی دانست که با پای جسمانی، راهی این مسیر شدند.

وی اضافه کرد: در ارزیابی هر اقدام فرهنگی، معیار و ملاک، ارزشمندی خود آن حرکت است، و نه میزان استقبال از آن حرکت و اقدام، ارزشمندی اقدام فرهنگی نیز وابسته به میزان خدمتگزاری آن اقدام در راستای مولفه‌های اصیل در اندیشه اسلامی است، که در پیاده‌روی اربعین، یکی از مهم‌ترین ابعاد دین، که تولّی به ولایت الهی و برانگیختن همه جوانب وجودی انسان به سمت اراده ولیّ الهی است، تقویت می‌شود.
 

با معیار مدیر مسئول روزنامه جمهوری باید جشنواره فیلم فجر هم تعطیل شود

حجت الاسلام غفاری تصریح کرد: با ملاکی که مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی ارائه نموده است، بسیاری از اقدامات فرهنگی جاری در کشور مانند جشنوارهٔ فیلم فجر را باید تعطیل نمود؛ چرا که استقبال کننده از آنها بسیار نازل‌تر از این رقم میلیونی حاضر در شور اربعینی هستند.

وی گفت: ناظران میدانی، گواهی می‌دهند که میزان اثرگذاری این پیاده‌روی بر اعماق جان جوانان و نوجوانان، علیرغم همهٔ سختی‌های آن، قابل مقایسه با اثرگذاری هیچ اقدام فرهنگی دیگر نیست که در طول این چهل‌سال، از سوی مسئولین فرهنگی کشور، به اجرا درآمده‌اند، کسانی که در این سیل عظیم انسانی حاضر شده‌اند، چنان سرشار از عناصر اخلاقی همچون ایثار و همبستگی و اجتماعیّت می‌شوند، که این میزان از درک اخلاقی را هیچ‌گاه و در هیچ موقعیت دیگر، وجدان نکرده‌اند.

استاد حوزه در پایان بیان داشت: از این‌رو، ای‌کاش مقداری از تسهیلات که برای ارزانی مسافرت‌های غیر زیارتی مانند سفر به ترکیه قرار داده‌اند، برای سفر اربعین قرار داده می‌شد؛ و جای این تعجب، باقی است که چرا از میان این همه اقدام فرهنگی بی‌ثمر، انگشت اتهام به سمت حرکت مردمی و الهی و پرثمر اربعین حسینی گرفته شده است که مورد تأکید اهل‌بیت علیهم‌السلام و سیرهٔ عملی مراجع معظم تقلید و اولیاء الهی بوده است.

لازم به ذکر است که حجت‌الاسلام مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله 28 مهرماه این روزنامه با عنوان «جاماندگان»، با طرح سؤالاتی، راهپیمایی اربعین را زیر سؤال برد.

سرمقاله روزنامه جمهوری

بسم‌الله الرحمن الرحیم

اربعین حسینی هم گذشت و دو ماه محرم و صفر که امام خمینی درباره برگزاری عزاداری‌های سنتی در این دو ماه سفارش اکید می‌فرمودند نیز در حال سپری شدن هستند. در سال‌های اخیر، در ایران به ظواهر شعائر دینی از جمله عزاداری در محرم و صفر و فاطمیه و سایر مناسبت‌ها بسیار بیشتر از گذشته پرداخته می‌شود. علاوه بر راهپیمائی پرتبلیغات اربعین، ابداعاتی از قبیل جاماندگان اربعین، شیرخوارگان حسینی و محسنیه و قاسمیه و... نیز به مناسبت‌ها اضافه شده‌اند و انصافاً به برکت تبلیغات پرحجم رسانه ملی عده‌ای از مردم را نیز جذب کرده‌اند. توجه به ظواهر هم لازم است و نباید آن را نفی کرد اما منظور امام از زنده نگهداشتن محرم و صفر، وسیله قراردادن عزاداری‌ها، برای زنده و سالم نگهداشتن جامعه در پرتو مکتب امام حسین علیه‌السلام و تحقق حیات طیبه موردنظر اسلام است.

بدون اینکه به میزان تاثیرگذاری این ابداعات در تقویت بنیان‌های اعتقاد دینی مردم و تحقق حیات طیبه اسلامی بپردازیم، لازم است به این سوال اساسی پاسخ بدهیم که ارزیابی مسئولان ما از میزان پای‌بندی به تعلیمات دینی و مشخصاً التزام به مکتب امام حسین علیه‌السلام در جامعه ما چقدر افزایش یافته است؟

شاید سوال روشن‌تر این باشد که افزایش چشمگیر و جهشی پرداختن به ظواهر در سال‌های اخیر آیا توانسته میزان پای‌بندی مردم به ویژه نسل جدید به محتوای دین و تعالیم اهل‌بیت بویژه مکتب امام حسین علیه‌السلام را افزایش دهد؟

باید اعتراف کرد که پیدا کردن پاسخ دقیق این سوال کار آسانی نیست و به بررسی‌ها و آمارگیری‌های گسترده‌ای نیاز دارد. بااینحال، در این واقعیت نمی‌توان تردید کرد که مشاهدات میدانی مرتبط با معاشرت‌ها، رفت و آمدها، اظهارنظرها، رویدادهای اجتماعی و عملکردها می‌توانند پاسخی کلی، که تا حدود زیادی مقرون به صحت و قطعیت هستند، به سوال بسیار مهم ما بدهند.

میزان طلاق در جامعه ما که هر روز در حال بیشتر شدن است، مفاسد اقتصادی که روزافزون است، ناهنجاری‌های اجتماعی، اعتیاد، دزدی، سیر صعودی پرونده‌های ورودی به دادگاه‌ها و گسترش بداخلاقی‌ها و اختلافات می‌توانند وضعیت امروز جامعه ما را نشان بدهند. اینها نشانه‌های خوبی نیستند و به روشنی نشان می‌دهند جامعه ما از نظر اعتقادی و ایمانی دچار یک بیماری خطرناک است.
اگر به بزرگان ما گزارش داده می‌شود که به دلیل شرکت این تعداد افراد در این مراسم و فلان دعا و فلان گردهمائی، اوضاع بسیار خوبست و همه چیز به طرف بهتر شدن به پیش می‌رود، درخواست صاحب این قلم اینست که بزرگان، به این گزارش‌ها اعتماد نکنند و به این نکته بسیار مهم توجه نمایند که مجموع این افراد فقط به زیر 5 درصد جمعیّت کشور می‌رسند. قطعاً اعمال و رفتار و افکار 5 درصد یک جامعه را نمی‌توان به کل آن جامعه تعمیم داد. این هم قطعی است که نمی‌توان 95 درصد دیگر را در مقابل این 5 درصد دانست، ولی با توجه به این دو واقعیت، می‌توان به این نتیجه رسید که برای دریافتن درست آنچه زیر پوست جامعه ما وجود دارد، به بررسی‌های عمیقی نیاز است و نباید به ظواهر تکیه کرد.

بهیچوجه نباید به جامعه، با عینک بدبینی نگاه کرد کما اینکه عینک خوش بینی نیز کسی را به واقعیات جامعه نمی‌رساند. رشد فوق‌العاده ناهنجاری‌های اجتماعی که به نمونه‌هائی از آن اشاره کرده‌ایم، باید همه را به ویژه مسئولان نظام را به واقع‌بینی رهنمون شود. واقعیت اینست که مسئولان ما در تمام بخش‌های دولتی و حکومتی «جاماندگان» از تحولات اجتماعی جامعه امروز خودمان هستند و باید فکری به حال جاماندگی خودشان بکنند و به این سوال اساسی پاسخ بدهند که چرا نتوانسته‌اند حیات طیبه انسانی را آنطور که در شان نظام جمهوری اسلامی است تحقق ببخشند.

انتهای خبر/