به گزارش خبرگزاری حوزه، انگار نیروی جاذبه زمین رویش اثر نداشته باشد یا اصلا برعکس عمل کند، روی زمین صاف دلش آرام نیست، چیزی در وجودش به ارتفاع جذبش میکند.  نیروی گرانشی از آسمان که به اوج تمایل دارد. به قله. جایی که بشود در مقابل عظمت طبیعت و خلقت آنقدر کوچک شد که دیگر بزرگی خدا را بتوان با همه وجود لمس کرد. میگوید توی ارتفاع خدا را بهتر لمس میکند. میشود توی ارتفاع خدا را تنفس کرد و این همان نیروی گرانشی است که حالا چند سالی است او را جذب خود کرده است.

طیبه بشیری، بانوی ۳۷ ساله قمی است که حالا توانسته است  اولین بانوی کوهنوردی باشد که همهٔ ۳۱ قله بلند ۳۱ استان کشور را فتح کند. دانشجوی رشته گردشگری است. متاهل  و دارای دو فرزند پسر، خانه دار است و درکنارش مدیریت یک باشگاه  را هم برعهده دارد و در کنار همه این ها ورزش، کوه و دوچرخه بخش جدایی ناپذیر زندگی اش شده است.

از شروع ورودش به کوه و اوج گرفتن هایش که میپرسم می گوید: از سال ۹۳ پیمایش و گلگشت های روستاها و اطراف قم را با گروه های کوهنوردی شروع کردم اما بعد دیدم صعود و ارتفاع را از برنامه های تفریحی بیشتر دوست دارم، کمی بعد از ارتفاع های اطراف قم شروع کردم و کم کم قله های بلند تر را فتح کردم. برای اولین بار صعود زمستانه الوند همدان را تجربه کردم و دومین و سومین برنامه سنگینم علم کوه دومین کوه بلند کشور بود و تا امروز بدون وقفه کوهنوردی را ادامه دادم.

سال دوم کوهنوردی اش دماوند و سبلان را فتح کرد و حالا میگوید در طول این ۵ سالی که از عمر ورزش حرفه اش میگذرد شاید تنها چند هفته ای و آن هم به دلیل مسائل خانوادگی فرصت کوه رفتن را از دست داده است و حالا همین استمرار سبب شده است تنها زنی باشد که توانسته است به همه ۳۱ قله بلند ۳۱ استان کشور در قالب طرح سیمرغ صعود کند.

بر بام ۳۱ قله بلند کشور

آن طور که بشیری می گوید این طرح ملی توسط فدارسیون کوهنوردی ثبت شده است که شامل ۳۱ صعود به ۳۱ بام استان های کشور است به علاوه جمع آوری اطلاعات از پوشش گیاهی، سوغات، پوشش قومی، و میراث فرهنگی و آثار باستانی و اطلاعات از منطقه است که هم به ایران شناسی کمک میکند  و هم یک فعالیت کوهنوردی است و سبب آشنایی با کوهنوردان با کوهنوردان سایر شهرهای میشود که مانند یک خانواده در منزل سایر همنوردها اسکان پیدا میکنند و به نزدیک شدن فرهنگ ها بهم کمک خواهد کرد.

طرح سیمرغ تنها طرحی نیست که این بانوی کوهنورد توانسته است به آن دست پیدا کند، صعود به قلل آتشفشانی با عنوان  ماگما طرح دیگری از سوی فدراسیون کوهنوردی است که طیبه بشری توانسته است در آن هم اولین باشد و حالا از خاطرات صعود کوه بزمان در سیستان و بلوچستان می گوید که ۲۵ ساعت برای رسیدن به آن را تنها در اتوبوس بوده و ۲۵ ساعت هم برگشته است.

خودش میگوید تعداد کوههایی که فتح کرده برایش قابل شمارش نیست و از شیرین ترین هایشان که میپرسم میگوید: در همه صعود ها سختی و راحتی بوده است  و هر کدام شیرینی های خاص خودشان را داشته اند. تک تک استان ها را باید شناخت اما بعضی از صعودها بیشتر درخاطره ام مانده است . نمونه اش صعود به دماوند بود که بعد از سال اول که برای کسب تجربه رفتم سال دوم دوستان خودم را همراهی کردم با همه سختی هایی که این صعود داشت وقتی اشک شوقشان را در قله دیدم شادی اش برایم وصف ناشدنی بود.

مادری در اولیت است

بشیری با همه عشق به کوه و ورزشش اما یک مادر نمونه و زن خانه دار هم هست و در رابطه با نحوه مدیریت کارهایش می گوید: یک خانم وقتی رشته ای مانند کوهنوردی را ادامه میدهد روی صبر و طاقتش نسبت به مسائل اثر می‌گذارد و این انرژی که از کوه گرفته میشود سبب میشود سایر فعالیت ها هم به شکل بهتری انجام شود. برای آمادگی کوهنوری  نیاز است که همیشه تمرین داشته باشیم و برای آن رشته دوچرخه سواری را انتخاب کرده ام اما به دلیل شرایطی که در شهر وجود دارد صبح های خیلی زود همراه با گروه، دوچرخه سواری میکنم بعد از تمرین دوچرخه سواری و بازگشت به خانه تازه صبحانه بچه ها را آماده میکنم و به مدرسه میفرستم همزمان باید کارهای خانه، خودم، دانشگاه و باشگاه را هم انجام بدهم و همه این ها به جز انرژی ای که از طبیعت و کوه گرفته ام انجا نمیشود.

«هر که در عشق سراز قله برآرد هنر است همه تا دامنه کوه تحمل دارند» این را میخواند و می گوید: همیشه این را به خودم گوشزد میکنم که نمیتوانم را باید از دایره واژگان حذف کنم حالا هم به همین ها قانع نیستم ودر حال گذراندن کلاس های مربیگری کوهنوردی هستم که شامل ۱۵ مهارت ازجمله برف و یخ، سنگ نوردی، هواشناسی و امداد و نجات میشود و همه اینها با برنامه ریزی و تلاش خودم و کم گذاشتن از یک سری تفریحاتی که شاید دیگر خانم ها دارند و فعالیت دوبرابر میتوانم به دست آمده است.

از آروزهایش که میپرسیم می گوید: از خدا میخواهم کمکم کند در ادامه این مسیر موفق باشم بتوانم مادر خوبی باشم که بچه هام کمک کنم و به قلل جامانده های ایران و صعود های برون مرزی فکر میکنم.

آرامش سوغات بزرگ کوه

تاثیرکوهنوردی در زندگی اش نعمتی است که معتقد است به آرامشش کم کرده است و اعتقاد دارد :کوهنوردی یک آرامش درونی به آدم میدهد یک سری از ناراحتی ها و تنش ها نسبت به مسائل ظاهری از بین میرود به طوری که قبلا اگر به مسائل پیش پا افتاده اهمیت میدادم و بسیار زودرنج بودم در مورد شیطنت بچه ها و تنش هایی که پیش می آمد عصبی میشدم اما حالا کوهنوردی و ورزش آرامشی به من داده است که از بسیاری از مسائل بیهوده ای که در زندگی بود دور شدم و تفکر و امید را در من افزایش داده است و لحظه به لحظه ام را با امید در مسیر هدفم پیش میرم و سعی میکنم وقتم را بیهوده نگذرانم.

از فعالیت های دیگر جانبی اش هم که گفته و ادامه میدهد: یک سری از برنامه های  کوهنوردی به سراسر ایران را مدیریت کرده ام و به عنوان لیدر گروه های کوهنوردی از جمله گروه آدینه فعالیت میکردم، با دانشگاه حضرت معصومه(س) هم چندسالی است همکاری میکنم و مسئولیت راهنمای برنامه های کوهنوردی این دانشگاه را هم دارد و در کنار همه اینها به عنوان یک زن دوست دارم در عین مدیریت خانواده ام از فضای ورزش هم استفاده کنم و وظیفه اجتماعی ام را انجام دهم .

آن طور که وی می گوید مهم ترین بحث در ورزش این است که اخلاق و روح رشد بکند«من هم در کوهنوردی تلاش میکنم در به نمایش گذاشتن مسائل حجاب و پوشش اسلامی فعال باشم، از لحظه لحظه زندگی ام استفاده کنم و انشالله امیدوارم خودم و دوستانم را به سمتی بکشانم که کنار ورزش، اخلاق و تذهیب روح را هم ارتقا داد چرا که همه اینها کنار هم زیباست».

بشیری اما همه این موفقیت‌ها را به سادگی به دست نیاورده است. مثل همه زنان دیگری که برای حرکت و پیشرفت موانع و سدهای بسیاری جلوی پایشان گذاشته میشود او هم در این مسیر بسیار قضاوت شده اما معتقد است که «در عاشقی گریز نباشد ز سوز و ساز ایستاده ام چون شمع مترسان ز آتشم» ترساندن زن ها از مشکلات برای جلوگیری از حرکت و پیشرفت نمیتواند مانع آنها شود. وقتی یک زن به موفقیت میرسد قضاوتش میکنند که حتما از خانواده کم گذاشته اند ولی یک آدم عاشق را هرگز این حرف ها نمیتواند از حرکت نگه دارد. فقط عشق به یک راه و مسیر میتواند باعث شود که آدم گرمای خانه خودش را با سرمای استخوان سوز ساعت ۳ صبح کوه عوض کند و این عشق نیروی غیرقابل وصفی است که یک خانم کوهنورد را آنقدر صبور و مقاوم میکند.

بشیری اما معتقد است این نیرو نه تنها در ورزش بلکه در همه عرصه‌های زندگیش به کمکش آمده است. نمونه آن هم پیاده‌روی اربعین است« در پیاده روی اربعین  تاثیر ورزش رادر جسم خودم به عینه میدیدم  که برخلاف بقیه که خسته میشدند نه تنها خسته نمیشدم بلکه میتوانستم به بقیه هم کمک بکنم».

صحبت از اربعین که می‌شود از طرح  اهتزاز پرچم های عاشورایی و پرچم های عشق و ایثار هم گفته و ادامه میدهد: در این طرح در همه صعودهایی که در ماه محرم و صفر انجام شد همراه با پرچم‌های مزین به نام امام حسین(ع) انجام شد و در قله همه کوه ها پرچم منقش به نام امام حسین (ع) را برافراشته کردیم.

این ها همه نمودهایی از عشق یک زن است که برای رسیدن به آن هیچ بهانه و دست اندازی حریفش نشده است و در عین اینکه توانسته است یک مادر و همسر خوب باشد توانسته است به آرزوها و عشقش که همان صعود است نزدیک شود و حالا میگوید«تمام تلاشم این است که به عنوان یک زن کسی نتواند من را ضعیف بشمارد».

۳۱۳/۶۱