معصومه ظهیری در گفت وگو با خبرگزاری حوزه، با تسلیت شهادت حضرت زینب(س) ایشان را امین و مورد اعتماد چند امام زمان خود برشمرد و اظهار داشت: ایشان در دوره امامت امام حسین(ع) و امام سجاد(ع) زمانی که امام عصرشان در شرایط سخت به سر می بردند؛ مایه تسکین و آرامش و راه حل مشکلات بودند.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران با اشاره به اینکه ایشان دردرجه ای از کمال قرار گرفته بودند که توانستند به جانشین معصوم قرار بگیرند، افزود: لقب «نائبه الامام» اختصاص به حضرت زینب(س) دارد که در سایه توجه به علم، آگاهی، بروزبودن، همراهی، محبت و پیروی از امام عصرشان به حضرت زینب تعلق گرفته بود.
وی با تاکید بر اینکه ایشان یک دختر برجسته، یک زن و مادر نمونه ای بودند خاطرنشان کرد: حضرت زینب (س) در بزنگاه های خاص تاریخ و گذرگاه های سخت از عهده مشکلات برآمدند و به خصوص قبل از واقعه کربلا و پس از آن بحران را به طور شایسته‌ای مدیریت کردند.
ظهیری با تاکید بر نقش پیام رسانی و تبلیغ ایشان تصریح کرد: این وظیفه بیشتر در دوران امام سجاد(ع) که جان ایشان در خطر بود اجرایی شد و حضرت زینب(س) ، مسئولیت راهبری و انجام امور را برعهده داشتند.
به گفته معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران ایشان یک پرستار نمونه در مراقبت و ایثار درمقابل اسرا و آسیب دیدگان کربلا بودند و در شرایط سخت مایه تسکین و آرامش و راه حل مشکلات بودند و این ویژگی برجسته می تواند الگوی بزرگی برای زنان امروز جامعه باشد.
وی با تاکید بر هنر حضرت زینب(س) در سخن وری و ادبیات نیز تصریح کرد: ایشان برای هنرمندان جامعه و اهل قلم هم میتوانند الگو باشند چرا که خطبه های ایشان تا به امروز به عنوان یک اثر ادبی زیبا به یادگار باقی مانده است.
ظهیری با تاکید بر ویژگی آگاه به زمان بودن آن حضرت نیز خاطرنشان کرد: ایشان در زمان بنی امیه و خلا وجود مردان با آگاهی به زمان توانستند نقش مفید و موثر خود را ایفا کنند، در زمان حکومت امیرالمونین(ع) هم نقش خود را به گونه ای دیگر ایفا کردند و دردمندان و درراه ماندگان را در سفره خانه ای که داشتند پناه می دادند و مراقب و دلسوز دردمندان جامعه بودند.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران با اشاره به لقب ام المصائب ایشان تاکید کرد: ایشان در امتحانات الهی بسیار صبور بودند و جزع و فزع نمی کردند و توانایی مدیریت بحران را داشتند و در تمام طول اسارت، صلابت قدرت ایشان به عینه برای همگان مشهود بود.
313/61
