به گزارش خبرگزاری حوزه، شاید به جهت فروش فیلم هایی از جنس"مطرب" ساخته مصطفی کیایی و با بازی هنرمندانی چون "پرویز پرستویی"، "الناز شاکردوست" و "محسن کیایی"، کاهش آمار تماشاگران سینمای ایران در سال ۹۸ چندان به چشم نیاید، اما واقعیت آن است که بر اساس آمارها تعداد کل تماشاگران سینمای ایران در سال گذشته با ریزش حدود یک میلیون نفری نسبت به سال ۹۷ همراه بود؛ ریزشی که صرفاً بخش کوچکی از آن متاثر از ویروس نحس کرونا و یا قضایایی از جنس آنفولانزا و آلودگی هوا و غیره است، چرا که جدای از برخی بی تدبیری ها در چینش فیلم ها و عدم رعایت اصل توازن در فصول اکران، بخشی مهمی از این مساله به خاطر پسرفت کیفی و محتوایی فیلم های سینماست که متاسفانه گویا سال به سال، میزان ابتذال و سخیف بودن برخی از این آثار نیز بیشتر و مشهودتر می شود.
قبل از ورود به این بحث بد نیست بر اساس آمار و ارقام رسمی سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نگاهی بیندازیم به میزان استقبال مردم از هنر هفتم وطنی.
بر پایه این آمار، تعداد تماشاگران در سال ۹۵، ۲۳ میلیون و ۷۵۹ هزار بوده و همین آمار در سال ۹۶ به ۲۳ میلیون و ۲۴۳ هزار رسیده اما در سال ۹۷ این افت اندکی جبران شده و شمار تماشاگران سینما به ۲۷ میلیون و ۸۰۰ هزار رسید و لذا بر همین اساس، پیش بینی برخی سینماداران و توزیع کنندگان مهم سینما چنین بود که در سال ۹۸ شاهد تداوم افزایش تعداد تماشاگران سینما خواهیم بود اما سلسه عواملی باعث شد حتی رکورد سال قبل نیز تکرار نشود و تعداد تماشاگران سینما در سالی که گذشت، حدود یک میلیون نفر نیز کاهش داشته باشد.
در واقع به جز سال ۹۷ در سه چهار سال اخیر، کاهش نسبی در شمار مخاطبان سینمای ایران وجود داشته است که باید دلایل و ریشه های آن بررسی شود.
از سویی با همه این ها هم اکنون در خوش بینانه ترین حالت، بین سه تا پنج درصد مردم به طور جدی اهل سینما رفتن هستند که همین میزان نیز به نسبت آمار مربوط به دهه هفتاد و هشتاد، افت قابل توجهی را نشان می دهد.
و اما در خصوص اُفت کیفی و ابتذال محتوایی فیلم ها به ویژه در ژانر طنز و کمدی، نکته جالبی را "شادمهر راستین"، منتقد سینما مطرح می کند که ذکر آن در این مجال بی شک خالی از لطف نخواهد بود.
وی دردمندانه می نویسد:" برخی فیلمسازان شمار فروش بلیت فیلم هایشان را بیرق می کنند که ما تأیید عمومی داریم، نه هرگز، هیچ فیلمی که به شعور مخاطب توهین کرده در تاریخ سینما ماندگار نشده است. شاید مردم لحظه ای خندیده اند و رفته اند اما اولین کاری که پس از آن کرده اند، فراموشی همان چند دقیقه مفرحشان بوده؛ گویی از خنده هایشان در فلان فیلم شرمنده هستند و سعی می کنند این وقاحت را به یاد نیاورند. "
در حقیقت این که مشکلات اقتصادی و پدیده هایی چون کرونا و آلودگی هوا در سال ۹۸ تا حدی باعث افت فروش فیلم ها و به تبع آن کاهش میزان مخاطب شد، شاید تا حدی درست باشد، اما به هر صورت نمی توان از این نکته کلیدی غافل شد که در حال حاضر بسیاری از خانواده ها – ورای این که تعلقات مذهبی و فرهنگی شان چگونه باشد- به جهت فضای ناسالم بسیاری از فیلم ها و یا اُفت کیفی و محتوایی آن ها، اساساً تمایلی برای حضور در سینما ندارند که باید برای ارتقای سطح کیفی و به خصوص محتوایی فیلم ها بر اساس شاخصه های فرهنگ ایرانی و اسلامی، چاره ای جدی اندیشیده شود.
از سویی متاسفانه برخی صاحب نظران و مدیران سینمایی کشور در تحلیل چرایی این کاهش مخاطب به گونه ای سخن می گویند که انگار همه دغدغه شان فروش بیشتر سینما و پرپول تر شدن جیب تهیه کنندگان و سینمادارهاست و گویا محتوای فیلم و اثرات فرهنگی و اجتماعی خروجی محتوایی سینما، چندان برایشان محلی از اعراب ندارد و به آن اهمیتی نمی دهند که این مساله به اعتقاد نگارنده، بسی خطرناک تر از کم میلی مردم به هنر هفتم وطنی است.
سید محمد مهدی موسوی
