خبرگزاری «حوزه» - تهران/ در هفته های اخیر که «کرونا ویروس» در صدر اخبار جهان قرار گرفت، اوضاع در هند کمی متفاوت بود و بارها اخباری از جنایت هندوهای افراطی و سکوت دولت این کشور علیه مسلمانان مظلوم هندوستان مخابره شد.
نخستین بار اواسط اسفندماه سال گذشته بود که با خبر حمله وحشیانه هندوهای افراطی به مسلمانان دهلی نو و پخش تصاویر وحشیانه آن، قلب هر مسلمانی در جهان به درد آمد، اما همزمان با نخستین روز از سال 99 نیز خبری مبنی بر حمله مجدد به مسلمانان لکهنو از شهرهایی که مسلمان زیادی دارد، بار دیگر قلب امت اسلام را جریحه دارد کرد.
دسیسه ها و جنایت هندوهای افراطی و سکوت دولت هندوستان علیه مسلمانان که از دیرباز سابقه طولانی داشته همواره تحلیل ها و واکنش هایی به همراه داشته است و ما به همین بهانه با عباس موزون، محقق، نویسنده و کارگردان مستند «هند دوستان» به گفت و گو نشستیم که حاصل آن را در ادامه می خوانید:
وضعیت مسلمانان هند از گذشته تا به امروز
پرداختن به اتفاقات اخیر کشور هند فوق العاده مهم است؛ خیلی قبل تر از اینکه مسلمانان هند مورد اذیت و آزار هندوهای افراطی قرار بگیرند، همیشه نگران هند بودم. افراط و تفریط در زمینه توجه به این مسئله هر دو افراط محسوب می شوند و هیچ فرقی با هم ندارند و باعث میشود که به این گنجینه ی عظیم در جهان اسلام آسیب وارد شود، کشور هند آگاهانه و عامدانه توسط انگلیس از جهان اسلام جدا شد و به نوعی زمانی که هند به استقلال رسید دچار دو پارچگی شد و همین امر موجب شد تا دو مدل حکومت ایجاد شود.
در گذشته، برخی از شکل گیری جمهوری اسلامی پاکستان خوشحال بودند، زیرا نخستین جمهوری اسلامی دنیا به شمار میرفت و این تنها ظاهر خوب ماجراست؛ واقعیت این است وقتی نظاره گر سیاستها در طول تاریخ هستیم، پاکستان همانند کشور عربستان، از جمله کشورهائی است که تحت نفوذ مستقیم و دائم آمریکا بوده است.
به طور مثال؛ گروه هایی که در جنوب شرق کشور، مسلمانان را آزار می دهند، همه مراحل آموزش تا پادگانشان را در کشور پاکستان می گذرانند و سالهاست پاکستان در دیپلماسی، وعده امید و قول همکاری می دهد اما در عمل اتفاقی نمی افتد و همچنان گروهک ها فعال هستند.
چرخش پاکستان به آمریکا و عربستان بیشتر است تا ایران
علت شکل گیری گروهک های تروریست و خرابکار در کشور پاکستان، نفوذ افکار وهابیگری و سلفی از سمت عربستان بوده که دائم در حال تقویت شدن است. البته افت و خیزهایی داشته و یک زمانی بهتر می شود و یک زمانی بدتر. اما به طور کلی می شود گفت گرایش و نگرش پاکستان به نگرش آمریکا و عربستان بیشتر است تا به نوع نگرش جمهوری اسلامی ایران.
وضعیت کنونی پاکستان باعث شده است، نزدیک به ربع میلیارد جمعیت اثرگذار مسلمان در هندوستان در ارتباط گیری با جهان اسلام حبس شوند. پاکستان شیعیان زیادی دارد اما بخش اهل سنت آن به نسبت زاویه ای که با جهان شیعه دارند به ملایمت و نرمش اهل سنت هندوستان نیست. اهل سنت هند گرایش بسیار نزدیک و عجیبی به شیعیان دارند و در حقیقت تفکرشان به تفکر شیعی بسیار نزدیک است.
پدیداری پاکستان؛ عامل اصلی قطع شدن ارتباط هندوهای شیعه با جهان اسلام
در تحقیقاتی که داشتم متوجه شدم، مجلس انگلستان بیش از یک قرن پیش قرار گذاشتند و مصوب کردند که باید هند را به صورت یک قلعه دربیاوریم که دراختیار خودمان باشد؛ در آن دوران، یکی از نمایندگان هند در مجلس انگلستان متوجه اهداف شوم این مصوبه شد و به آن اعتراض کرد و گفت؛ شما با تصویب این قانون میخواهید ما را محصور کرده و ارتباط مسلمانان هند را با جهان اسلام قطع کنید، اما در نهایت این کار صورت گرفت.
یکی از کارهایی که انگلستان انجام داد، این بود ریل راه آهنی که در هند شروع به انجام بود، و نقطه شروعش در بمبئی بود و این ریل راه آهن به طور طبیعی باید به ایران و عراق (پاکستان آن زمان وجود نداشت)، می آمد، جلوی احداث آن را گرفتند، زیرا می دانستند این کار باعث تقویت روابط چند قرنی بود که در مسیر شرق به غرب بین هند و ایران و عراق برقرار بود و در این مسیر داد و ستد و تعاملات اقتصادی و سیاسی و تبادلات فرهنگی و مذهبی هم صورت می گرفت. همین رویدادها منجر به آن شد، زیارت ربع میلیارد مسلمان هندی که می توانست امروز انجام شود به واسطه پدیداری پاکستان قطع شد.
چرا فقرای هند تنها از طریق هوایی می توانند سفر کنند!؟
وقتی از مسلمانان هند می پرسیدم؛ شما با این فقر شدید چرا از مسیر هوایی به کشور عراق سفر می کنید؟ متوجه شدم که فقرای هند به دلیل گرانی هزینه راه زمینی، مجبورند راه هوایی را برای مسافرت انتخاب کنند. یعنی اگر مردم هند بتوانند از طریق راه زمینی به سایر کشورهای مسلمان سفر کنند، قطعاً جمعیت زائران هندی در کشور عراق دهها برابر آمار کنونی خواهد بود.
مسلمانان هند می گفتند ما نمی توانیم از راه زمینی به کشور عراق و یا دیگر کشورها سفرک نیم، چون کاروانهایی که بخواهند از پاکستان عبور کنند، مورد حمله، انفجار و کشتار قرار می گیرند. این حملات تنها به حضور داعشیان مربوط نیست بلکه در گذشته طالبان نیز به کاروانها یورش می بردند. به نوعی همیشه گروهک ها، افراطی های وهابی و سلفی مثل «قطاع الطریق» نمی گذارند که عبور مسافر به سهولت اتفاق بیفتد و زائران هندی به عراق و عتبات برسند. بنابراین دو راه هوایی و دریایی باقی می ماند که راه دریایی هم مسأله خاص خودش را دارد و فقط می ماند راه هوایی.
شور و اشتیاق مسلمانان هندی نسبت به تعظیم شعائر دینی
من مسلمانان ترکیه، عراق، ایران، بحرین و یمن را از نزدیک دیده و با اکثر مسلمانان منطقه مراوده داشته و دارم، اما مسلمانان هند چیز دیگری هستند. گاهی اوقات شور و توجهی که مسلمان هند به دین اسلام دارند را کمتر در مسلمانان ایران می بینم. به نوعی دیگر شور مسلمانان هند نسبت به دین اسلام 365 روز سال است نه مثل ما ایرانیها مختصر به اعیاد، تعزیه و محرم! آنها همه ایام سال در مساجدشان شورهای عجیبی است که باورکردنی نیست.
جمعیت شیعیان هند با کل جمعیت کشور ایران معادل است یعنی ما سنی، شیعه، ارمنی، یهودی و... را با هم جمع بزنیم به اندازه جمعیت شیعه های هند است. یعنی یک ایران در هند داریم که همه آنها شیعه هستند و 160 میلیون اهل سنت داریم که در یک مواضعی از شیعه ها عشقشان به امام حسین(ع) بیشتر است.
شیعیان هند همانند مردم ایران، ده روز محرم را به عزاداری سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) می پردازند. اما سنی های برخی از نقاط کشور هند همانند شمال این کشور، بیش از دو ماه برای سیدالشهدا(ع)، مراسم عزاداری برپا می کنند. بیش از دو ماه لباس سیاه بر تن کرده و هر شب در مساجدشان عزاداری می کنند. این جمعیت کمی و کیفی باید از جهان اسلام جدا نگه داشته شود. این مقدمه طولانی را گفتم تا برسیم به اینکه وضعیت الان هند چگونه است.
ارادت عجیب اهلسنت هند نسبت به امام حسین(ع)
عربستان از یک سو و صهیونیسم از سوی دیگر برای بالا کشیدن شعله دشمنی بین شیعه و سنی و هندو در حال تلاشند، در اینجا این سوال مطرح است؛ چرا این جنگ و نزاع به نفع عربستان است؟ به این علت که اهل سنت هند از جنس شیعه است، اما شیعه نیستند ولی گرایش آنها بیشتر به سمت ایران است تا به سمت عربستان. یعنی اگر یک طیف بگیریم یک طرف شیعه صد در صد و آن طرف وهابی صد در صد کاملاً اینها گرایششان به سمت شیعه است نه فقط به صورت مذهبی بلکه به صورت فرهنگی و نسل در نسل. خرجی که اهل سنت هند برای محرم میکند بیشتر از هزینه شیعیان در ایران است، اما به چشم نمیآید بنابراین برای عربستان بهتر است چنین مسلمانانی وجود نداشته باشند و به دنبال سرکوب و جنگ میان آنها باشد.
در اینجا این سؤال مطرح است، کار اشتباهی که ما انجام می دهیم چیست؟! کار اشتباهی که در رسانه ها انجام می دهیم این است که باور میکنیم اکثریت هندوها با اکثریت مسلمانان هند مشکل دارند. در حالی که این نگرش بسیار خطرناک بوده و خطای بزرگی به شمار می رود. گرایش هایی که ما در قرنها و در تاریخ هند و مردم این کشور می بینیم نه تنها به سمت شیعه بلکه به سمت شیعه ایرانی است.
بسیاری از افسانه های هند خاتمه اش این است که بالاخره دختر با یک شاهزاده ازدواج میکند و با هم به سفر ایران می روند. یعنی ایران در فرهنگ هندی نشانه بهشت و یک رؤیا بوده و هست.
مروری بر اوضاع هند با نگاه و بینش رسانه ای
چهل سال پیش فاجعه مسجد باقری رخ داد که مسلمانان و هندوها سر یک مسجد جنگشان شد کلی هم کشت و کشتار به راه انداختند اما ما فقط اخبار گزینش شده ای که از بیرون کشور برایمان تزریق می شد را مطلع شدیم.
رسانه های هدفمند و هدفدار مستعمره صهیونیسم، قوت رسانه های هند را از آن خود کرده اند به نوعی بالیوود را خریده و خیلی از شرکت ها و کمپانی ها دستشان است.
مفتی اهل سنت هندوستان که من در منزل شخصی اش با او مصاحبه داشتم شدیداً علیه عربستان موضع دارد و در نماز جمعه ها به آنها می تازد. کسی که عاشق شیعه و اهل بیت(ع) و عاشق ایران است و فارسی هم صحبت می کند؛ به نوعی زبان فارسی را در خانه از پدرش و پدرش از پدربزرگش یاد گرفته است. او که امام جماعت مسجد جامع دهلی نو است به تمام طلاب با زبان فارسی تدریس می کند. من نگرانم که اگر این آقا از دست برود ممکن است عربستان بیاید یک نفر را جایگزین این شخص کند و ما این تریبون را هم از دست بدهیم. در چنین فضایی این آقا گلایه داشت که عربستان وارد شده است و دارد هزینه می کند همان طور که داعشی و ریگی تربیت می کنند، ظرف پنج شش سال با پول و تأمین های مالی، مادی و آموزش های ضد فرهنگی و اعزام طلبه از عربستان دارند افکار مردم را عوض می کنند و او از این نگران بود و می گفت اهل سنت قرن هاست با شیعیان عجیب اند ما هیچ مشکلی با هم نداشتیم و نداریم، کمتر از ده سال است که عربستان آمده و پول خرج میکند تا تفکر اهل سنت را تغییر دهد.
ما در مسجد جامع داشتیم تصویر می گرفتیم و همه طلاب اهل سنت نیز دور هم جمع شده بودند و با محبت و خنده به یکدیگر دست داده و کمک هم می کردند؛ یکدفعه یکی از افراطی هایشان که طلبه آن مسجد هم نبود و میانسال و کمسواد به نظر می رسید شروع کرد به داد و بیداد کردن که چرا فیلم می گیرید؟! چه کسی گفته دوربین را بیاورید در مسجد؟! من هم خودم را به آن راه زدم که یعنی نمی فهمم چه می گویی ولی متوجه تأثیرات و این دامنه ها و تلاطم هایی که عربستان آنجا ایجاد کرده است، می شدیم.
توجه به نقاط مشترک مسلمانان و هندوها مانعی برای افراطیگری
یک پتاسیل بالایی با کشیدن نقشه ها و مرزهای جغرافیایی مثل یک ساطور ارتباط ایران و هند را قطع کرده و موفق هم شده اند. رسانه های ما دارند مردم را از هندوها متنفر می کنند چون آنها از وقایع و رویدادهای هند دور نشسته و می خواهند بدون اطلاع از هند و مردم این کشور مقاله بنویسند، به همین منظور اشتباه می نویسند.
در حالی که ما باید راهی پیدا کنیم که مسلمانان هند که دولت دستشان نیست، فضا برایشان ملایم تر شود و کاری کنیم که دولت هند فشارش را روی آنها کم کند. اگر دولت هند را به هر طریقی جریتر کنیم به نفع مسلمان های این کشور نخواهد بود.
نخست وزیر جدید هند جزء افراطی هاست و از حزب افراطی آمده است. یکی از رهبران اهل سنت هند می گفت؛ این نخست وزیر جدید که آمده است یک مقدار دارد اذیت می کند؛ می گوید رقاصه های نیمه برهنه هندی باید بیایند در مساجد شما برقصند و ما فیلم بگیریم در تلویزیون پخش کنیم. در حالی که ما داریم مقاومت میکنیم و می گوییم مسجد جای این کارها نیست. اما آنها معتقدند که مسجد، بنای تاریخی بوده و اینکار خوب و زیباست.
ما داریم به معنای واقعی کلمه مقاومت می کنیم این نخست وزیر و دولتش مستاجر هستند، یعنی نخست وزیر ابدی نیست و بالاخره دوره اش تمام می شود و ما باید این وسط مدیریت کنیم، ما باید به شکلی مدیریت کنیم که حتی اگر نخست وزیر افراطی دارد این کارها را می کند ما روی سخنمان را این نخست وزیر قرار ندهیم و به جمعیت و ملت هند رو کنیم. وقتی میبینیم سیاستمداری آمده که جزء هندوهای غیر افراطی و مسلمان دوست است ما به عنوان رسانه با او همراه خواهیم بود. ولی وقتی میبینیم از افراطیها به مسئولیت رسیده، با او کاری نداریم و به ملت و مردم هند رو کرده و توجه داریم.
به طور مثال اکنون تلویزیون های ماهواره ای فارسی زبان حال چه گرداننده اش ایرانی باشد چه غیرایرانی؛ در اصل مالکیت آنها با غیر ایرانیها و تحت مدیریت غربی ها و صهیونیستهاست. البته آن ها یک اشتباهی می کنند که ما اگر زرنگ باشیم آن اشتباه را هم نباید بکنیم. اشتباه آنها این است که با مردم روی خوش و محبت نشان داده و مخالفت خودشان را با حکومت بیان می کنند. ما اگر از آنها زیرک تر باشیم حکومت افراطی هند را عصبانی نمی کنیم تا بیشتر به مسلمانان فشار بیاورد بلکه به ملت هند رو می کنیم و با تحقیق و بررسی، بزرگان عرصه سیاست و مذهب هندوها که موافق مسلمانان هستند را شناسایی و با ایجاد رابطه دوستی از آنها میخواهیم به یاری مسلمانان هند شتافته تا از دولتشان بخواهند دست از کشتار مسلمانان هند بکشند.
اشتباه استراتژیک ایرانی ها در برابر هندوها
هفتصد سال شیعه ایرانی در کشور هندوستان معماری های باشکوه داشته است. از عجایب هفتگانه فعلی بشر در یونسکو تاج محل بوده که توسط یک ایرانی شیعه ساخته شده است. از دیگر کارهایی که ایرانیان در هند انجام داده اند میتوان به ساخت کتابخانه، کارهای فرهنگی، معماری های باشکوه و... اشاره کرد.
یکی از خبرنگاران که از هندوهای افراطی بود طی مصاحبه ای از یکی از رهبران هندو پرسید، شما چرا اینقدر مسلمانان را دوست دارید؟ او با پرسیدن چندین سؤال، پاسخ زیرکانه ای به خبرنگار داد و گفت؛ تاج محل را چه کسانی ساخته اند هندوها یا مسلمانان؟ خبرنگار ساکت ماند. گفت جوابم را بده. خبرنگار گفت، مسلمانان. گفت هفتصد سال علم و دانش را چه کسانی به هندوهایی آموزش داد که سواد نداشتند؟ گفت مسلمانان.
رسانه های ایران کجا می آیند اینها را ترجمه و تأکید کنند؟ وزین ترین رسانه های ما رفتارشان مثل مجلات زرد مسلمانان افراطی هند کار می کنند تازه اگر مسلمانان افراطی هند مجله و نشریه ای داشته باشند. یعنی رسانه های ما کاملاً احساسی از راه دور می بیننند و مقاله می نویسند. صهیونیست در دنیا پخش میکند که هندوها مسلمانان را کشتند ما هم شروع می کنیم به بد و بیراه گفتن به هندوها. یعنی سنگری که آنها از ما می خواهند بگیرند و ما هم کمک می کنیم به ایجاد تفرقه بین آنها.
انگلیس از آن موقع که مسلمانان هند را از ما جدا کرده است ما هم می گذاریم جدا بمانند و به نسل و جوانان خودمان نمی گوییم مسلمانان هند چه کمیت و کیفیتی دارند.
تحصیل کرده های هند حتی اگر مخالفتی داشته باشند چه از مسلمانان و چه از هندوها اصلاً با هم جنگ نمی کنند. عمده مردم هند دارای خانواده و زن و فرزند هستند و دوست دارند شهر آرام باشد و به نوعی دنبال کشت و کشتار نیستند. کسی که بیرون و درون هند دارد این کار را می کند صهیونیسم و عربستان است و اینها تحلیل من نیست بله سخنانی است که از رهبران اهل هندو و اهل سنت و رئیس مجلس علمای هند شنیدم. مستقیم با خودشان مصاحبه کردم در پشت صحنه به من گفتند.
دو سه سال است از هند آمده ام و هر کاری میکنم هیچ رسانه ای اینها را بازتاب نمی دهد و شرطی شده اند. همان طور که بالیوود را می بینیم و می گوییم هند این است. به همین صورت هم دعواهای خرد را از دور می بینیم و می گوییم رفتار هندوها با مسلمانان اینگونه است.
ضرورت تحکیم مراودات اقتصادی و فرهنگی بین ایران و هند
وقتی گروه افراطی در هند جمعیتشان بیشتر باشد تندرویهایشان هم بیشتر می شود. من نمی خواهم نمره بدهم بگویم چه کسی چقدر مقصر است. ولی باید پذیرفت که تعداد افراطی های هند بیشتر از مسلمانان بوده و زورشان هم بیشتر است، ما باید برای مدیریت این فضا مهارت داشته باشیم و ارتباط میان مسلمانان هند و جهان را بیش از پیش تقویت کنیم.
بعد از بازگشت از هند به کشور، با خیلی از کسانی که در کار اقتصادی هستند حتی دوستان در کشتیرانی خلیج فارس صحبت کردم تا راهی را باز کنند برای اینکه از هند مثل قدیم با کشتی عبور کنیم و زائران با کشتی تردد کنند و مراودات اقتصادی و فرهنگی اتفاق بیفتد و به عراق سفر کنند.
یعنی خط زیارتی هند تا عراق فواید اقتصادی و سیاسی دارد. با صحبت های متعددم در جاهای مختلف، بالاخره بندر چابهار برای استفاده اقتصادی بین ایران و هند با حضور وزیر هند و افغانستان افتتاح شد، نخستین محموله از افغانستان ارسال شد بعد گفتند روپیه ارضی باشد که در ایران بتوانند آن را خرج کنند این خیلی فرصت عالی بود برای اینکه ما بتوانیم دلار را کنار بزنیم؛ وقتی هندی بداند در یک کشوری میتواند برود روپیه خرج کند مسلماً بازرگانان هندی به کشور ما سفر می کنند.
عدم تحقیق و پژوهش ضعف رسانه های ایرانی در قبال هندوستان
رسانه های ما این فرصت اقتصادی را رها کردهاند. فرصت اقتصادی برای ایران، فرصت اقتصادی برای مسلمانان هند و فرصت ارتباطی برای باز کردن آبراه باریک فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بین این برکه هشتاد میلیونی و آن دریاچه 250 میلیونی هند. همه اینها از دست رفت و هنوز هم دارد از دست می رود و ما بی توجهایم. هندی هایی داریم در ایران که طلبه هستند ولی مردم بی خبرند. مردم ما کسی را می بینند که دارای لهجه است فکر می کنند پاکستانی است. هندی ها می آیند در قم و مشهد زیارت می کنند و می روند و یا محرم ها می آیند سینه می زنند، می گوییم اینها پاکستانی هستند. یعنی اصلاً موجودیت اینها را به رسمیت نمی شناسیم. در حالی که اینها عاشق ایران هستند.
معتقدم بعد از مردم لبنان، مسلمانان هند دومین مردمانی هستند که به ایران و ایرانی علاقه دارند. اما رسانه ها درباره آنها چیزی نمی گویند. اشکال رسانه های ایران درباره هند این است که اهل تحقیق و پژوهش نیستند.
این نگاه تحقیقی این است که غالب مسلمانان هندو دوست هستند اقلیت اینها مشکل دارند و این مشکل کوچک بوده است، صهونیستم و عربستان با صرف هزینه های بسیار، درصدد تشدید هدفمند این مشکل اقلیتی هستند و آن را تقویت می کنند و می خواهند کاه آتش بزنند و کاه آتش زده را بیندازند در انبار کاه و این را تسری بدهند به کل جمعیت.
بالیوود چهره هند را برخلاف واقعیت مردم این کشور نشان داده است
مسلمانان دنیا از عربستان، مصر و لبنان گرفته تا ایران همه یک نگاه غیرواقعی و کاریکاتوری هم به کلیت هند و هم به مسلمانان این کشور دارند. در اینجا این سؤال مطرح است، نگاه غیرواقعی به هند چگونه ایجاد و شکل گرفته شده است؟! از عکس و پوسترهایی که دارد از مرکزیت بالیوود صادر می شود؛ این تصور به وجود آمده که هندوها به لحاظ فرهنگی، عریان و بی حیا بوده و انواع فساد را دارند.
عده ای تصورشان این است که تعداد مسلمانان هند بسیار کم یا اصلاً فاقد مسلمان است، حتی اگر رقم آمار جمعیتی مسلمانان هند را از جوانان تحصیلکرده خودمان بپرسید و یا طی یک نظرسنجی خیابانی بسنجید، باورتان نمی شود که اینقدر جوانان از آمار جمعیت مسلمانان هند بی اطلاع باشند در صورتی که کشور هند بیش از سه برابر جمعیت کل ایران، فقط مسلمان دارد. این بی اطلاعی را بالیوود باعث شده است.
به همان اندازه که فیلم های هندی و سکانس هایی که می سازند غیرواقعی و تصنعی است و فضایی که درباره خود هند به ما ارائه می کنند، به همان اندازه خود آن فضا و اتمسفر فرهنگی، کاریکاتوری و غیرواقعی است.
اهمیت تولید رسانهای با پشتوانه تحقیق میدانی
ما نیازمند مهارت رسانه ای هستیم، تولیدات رسانهای بدون تحقیق و پژوهش صرفاً شعلهور کردن آتش تفرقهای است که صهیونیسم و عربستان روشن کردهاند. ما باید بلد باشیم چطور آب روی آتش بریزیم.
هر سال ایام محرم به صورت سنتی مجلس عزای حسینی در هند برپا می شود که هیچ نخست وزیر و رئیس جمهوری نتوانسته است این سنت را بردارد یعنی نه می خواهند و نه این عزم و اراده هست که بر دارند چون برداشتن این مراسم، مثل این می ماند که کسی جلوی برپایی رسم عید نوروز ما را بگیرد و یا کسی بخواهد عید نوروز را بردارد چه اتفاقی می افتد؟ چقدر مردم اقبال و همراهی می کنند؟ یا درباره محرم... دیدید که رضاخان می خواست محرم را جمع کند چه شد؟! آن قدر آتش زیر خاکستر شد که حکومتش برچیده شد. بعد پسرش را برداشتند. آن خشمی که نهفته است در توده ها.
این همه سال از حکومت رضاخان گذشته است و ما هنوز داریم سریال می سازیم به اسم شب دهم که آن زمان جلوی محرم را گرفته اند چقدر دردناک بوده همین حالت در هند وجود دارد. در ایام محرم در هند همه چیز و همه کس تعطیل است. از رئیس جمهور تا آبدارچی همه تعطیل رسمی هستند. یک پنجم کره زمین تعطیل است. ایران به عنوان بزرگترین کشور شیعه و پرچمدار شیعه جهان چند بار بابت عزاداری مسلمانان هند و تعطیل کردن کار دولت برای عزاداری سیدالشهدا(ع) از دولت و مسلمانان هند تشکر کرد؟ وقتی ما یک رفتار ملی در هند را یادآور می شویم و از ملت و دولت هند تشکر و قدردانی کنیم؛ در حقیقت باعث ترویج فرهنگ حسینی در سراسر دنیا خواهیم شد.
در ایام محرم نه فقط سنتی ها بلکه همه هندوها داغتر از مسلمانان ایران برای امام حسین(ع) عزاداری می کنند؟ در کجای ایران این اتفاق می افتد که ادیان دیگر در محرم این طور و به این شدت عزاداری کنند؟ رسانه های ما چقدر روی این مقوله مانور می دهند؟ رسانه های ما آنقدر نسبت به این موضوع غفلت دارند که وقتی من رفتم این فیلم را ساختم و آوردم اتهاماتی حتی حضوراً به خودم وارد کردند که اینهایی که میگویی الکی است. اصلاً این آقایی که تو از آن تصویر گرفته ای اصلاً از رهبران مذهبی هندوها نیست! در صورتی که مشخصات و زندگینامه آن شخص در ویکی پدیا قابل سرچ و خواندن بود.
هندوهایی که در سال برای امام حسین(ع) نذری میدهند
رسانه های ما تنش دوست، تنش پرست و تنش طلب هستند. دوست دارند در خبر بگویند آقای فلانی با فلانی نزاع کرد. چون این دعوا توجه را جلب می کند. در اخبار داخلی و خارجی دنبال خبری هستند که توجه را جلب کنند و مدیر مسئول بگوید آفرین عجب خبری زدی این قدر لایک خورده است. فکر نمی کند تو داری با جان و امنیت 250 میلیون مسلمان بازی میکنی و البته نه فقط مسلمان، بلکه آن طرف هم هندوهایی هستند که حداقل سالی ده روز برای امام حسین(ع)، سینه می زنند. حتی برخی از آنها در طول سال نذر سیدالشهدا(ع) می کنند، مثل زرتشتی های ایران که نذر حضرت عباس(ع) می کنند. نذریشان را من خودم در یزد دیده ام. گربه اش گم شده بود نذر حضرت عباس(ع) کرده بود که پیدا شود. آمد به ما شله زرد داد. برای چه آتش پرت می کنید به زندگی این آدمها؟!
ادامه دارد ...
نظر شما