به گزارش خبرگزاری «حوزه» از شیراز، طبق آموزه های دینی، هدف پروردگار از خلقت انسان این است که او را عبادت کنند و به مقام عبودیت برسند؛«وما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»(۵۶ ذاریات)، البته این هدف خداوند نه به این دلیل است که او به عبادت ما نیاز دارد، بلکه به این دلیل است که انسان برای رسیدن به کمال ظرفیت های بشری به عبادت ذات مقدس او نیاز دارد.
یکی از عبادت های واجب پروردگار روزه ماه رمضان است که در کمال بخشی به انسان نقش مهمی دارد، روزه ماه رمضان انسان را در مسیر بندگی خدا قرار می دهد و او را برای این هدف تربیت می کند و همین، عبودیت نسبت به آفریدگار است که انسان را به اوج آرامش نزدیک می کند که آرامش و لذت لحظه افطار رائحه ای از نسیم بندگی اوست.
بنابراین بی جهت نیست که رسول خدا صلی الله علیه و آله روزه داری را مایه روسیاهی شیطان برشمردند و فرمودند: «الصوم یسودّ وجهه» و یا امام صادق علیه السلام روزه را دروازه خیر و سپر از آتش دوزخ دانستند و فرمودند: «الا اخبرک بابواب الخیر؟ ان الصوم جُنّة» و آنقدر ثواب بر روزه روزه دار داده شده که خواب روزه دار عبادت و نفس زدن او نیز تسبیح است چرا که فوائد روزه گرفتن آنقدر زیاد است که شیطان را از دستیابی به انسان و گمراه کردن او به اندازه فاصله مشرق و مغرب دور می کند و خیرات زیادی برای شخص روزه دار و جامعه ای که روزه داران آن زیاد هستند نازل می کند.
و از این روست که ماه رمضان ماه میهمانی خدا نامیده شده و بالاترین جلوه های بندگی خدا را می توان در آن مشاهده نمود و نیز می توان ماه رمضان و همه بهره های آن را یک نعمت استثنایی از ناحیه خدا دانست پس خوشا به حال کسانی که بر سر سفره ضیافت پروردگار خود می نشینند و بهترین توشه ها را در مسیر پر پیچ و خم این دنیا از این خوان پرنعمت برای خود بر می چینند.
