به گزارش خبرگزاری«حوزه» از اصفهان، اگر چه روزه در خاطره اکثر نوبالغین، جذابیت و هیجان خاصی دارد تا جاییکه ممکن است نماز نخواند ولی روزه بگیرد،لکن هر ساله با ورود به ماه مبارک رمضان شاهد گلایه مندی هایی از سوی برخی والدین در موضوع روزه داری فرزندانشان هستیم، گلایه هایی از این جنس که فرزندم برای سحری بیدار نمی شود یا قبل از افطار بی تابی می کند و مواردی این چنینی، لکن از جمله مواردی که مشاهده آن خانواده های متدین را نگران و آشفته می کند این است که شاهد روزه خواری پنهانی فرزند نوبالغ شان هستند. دیدن این صحنه برای آنها بسیار نگران کننده و شکننده است تا جایی که شاهد برخوردهای متفاوت و بعضا اشتباهی با این اتفاق هستیم.بدین سبب در نوشتار حاضر سعی می کنیم به صورت تخصصی به این موضوع بپردازیم.

 حجت الاسلام میثم یاسا از کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی نمایندگی اصفهان پیرامون نحوه رفتار تربیتی صحیح پاسخ می دهد.

وی بیان کرد:  ابتدا با عنایت به فرمایش امیرالمومنین علیه السلام که فرمودند: با خشم تربیت [ممکن] نیست، آنچه مهم است کنترل خودمان است به نحوی که مغلوب خشم خود نشویم و احساسات مذهبی خود را در راستای خشم و پرخاشگری هزینه ننماییم و در عوض به ریشه یابی مشکل اقدام کنیم.

این کارشناس حوزوی ادامه داد: براین اساس باید گفت: نخست گاهی اوقات دلیل این رفتار حواس پرتی او و عادت روزهای گذشته او برای خوردن و آشامیدن است، چه بسیار دیده شده که یک بزرگتر را در حال خوردن و آشامیدن دیده ایم در حالیکه او فراموش نموده امروز روزه است. پس این رفتار اختصاصی به افراد کم سن و سال ندارد.

وی ادامه داد: دوم آنکه اگر واقعا مطمئن شدیم که تعمدا مشغول روزه خواری است، ابتدا باید از روش های پیشگیرانه استفاده کرد، مثلا خوب است چند روز قبل از ماه مبارک رمضان یا همین حالا که متوجه روزه خواری او شدیم،به اتفاق سایر اعضای خانواده جلسه ای تشکیل دهیم و در کمال صمیمیت، به مطالعه مسائل مربوط به روزه خواری و کفاره آن و مسائل مربوطه که در رساله آمده بپردازیم.

حجت الاسلام یاسا افزود: حالا فرض کنید درباره احکام روزه هم آگاه بود، بازهم تنبیه را جایز نمی دانیم، بلکه توصیه می کنیم با گفتگو به دلیل کارش پی ببریم، مثلا شاید می خواهد مثل قبل از ماه مبارک رمضان، جنب و جوش داشته باشد که در این صورت با انجام یک برنامه ریزی مناسب، زمان فعالیت های او را کمتر یا در زمانی قرار می دهیم که هوا گرم نباشد و یا زمانی باشد که فشار کمتری به او وارد شود مانند لحظات منتهی به افطار یا بعد از افطار.

وی بیان کرد: گاهی اوقات دلیل روزه خواری او ارتباط با دوستانی است که روزه می خورند که در این صورت باید ارتباطش را با دوستان مقید و محیط های معنوی مثل مسجد و ... بیشتر کنیم.

این کارشناس حوزوی عنوان کرد: باید توجه داشت که چون نوبالغین آستانه تحملشان پایین است باید از هر عاملی که تحمل او را در برابر سختی های روزه کاهش می دهد پرهیز نمود، به عنوان نمونه بعد از میل سحری، حتما باقیمانده غذا را از محل دید او دور نگه داریم تا کمتر وسوسه شود.

یاسا اذعان کرد: نتیجه آنکه تربیت دینی از ظرافت های خاصی برخوردار است که والدین و مربیان باید با آگاهی کامل عمل کنند تا خدای ناکرده متربی دچار آسیب نگردد؛ نوبالغین به جهت آنکه هنوز تجربه و آگاهی کافی برای انجام تکالیف دینی خود ندارند و از سویی دیگر هنوز در حال و هوای کودکی و بلاتکلیفی به سر می برند ممکن است در ابتدای راه بندگی دچار اختلالاتی در عملکردهای دینی خود شوند که نمونه فوق یکی از آن موارد است که امیدواریم راهکارهای ارائه شده راهگشا باشد.