حجت الاسلام والمسلمین عبدالمحمود عبدالهی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اصفهان، با اشاره به دلایل نام گذاری ایام دهه کرامت به این نام، تعریفی لغوی و لفظی از کرامت ارائه و اظهار کرد: کرامت در مقابل لئامت و کریم در مقابل لئیم می باشد و به معنای بزرگواری، بزرگ منشی، بلندنظری، مردانگی، فتوت و جوانمردی است.
وی افزود: خداوند متعال نیز اکرم الاکرمین است و کرامت از صفات خدای متعال می باشد و رب الکریم نیز به معنای بزرگ منش و دارای عزت است، هم چنان که کرامت و کریم بودن زیربنای همه خیرات و خوبی ها و از جمله بخشش و بزرگواری و بلندنظری است.
عضو مجلس خبرگان رهبری، اطلاق صفت کریم به رسول خدا(ص) و عادت و سجیه کرامت به ائمه اطهار(ع) را ناشی از این دانست که این صفت سرچشمه همه خوبی ها بوده، لذا خداوند نیز بنیاد انسان را بر پایه کرامت قرار داده است.
وی خاطرنشان کرد: خداوند وقتی تعریف عبادالرحمن و بندگان خوب خود را می کند می فرماید "وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً" که به معنای بخشندگی تنها نیست، بلکه عبادالرحمن افرادی هستند که وقتی که با آنها برخورد جاهلانه می شود، برخورد ایشان جاهلانه نیست و بدی را با کرامت و بزرگواری و بزرگ منشی جبران نمی کنند.
استاد حوزه علمیه قم عنوان کرد: در روایات نیز وقتی بزرگ منشی را تعریف می کنند از چشم پوشی و انتقام نگرفتن بعد از قدرت یافتن می گویند و این معنای بزرگواری و کرامت است.
وی افزود: دوران حیات حضرت فاطمه معصومه(س) از کودکی تا جوانی در کنار امام هفتم و هشتم سپری شد و همه وجود ایشان خدمت بود و در زمانی که امام هفتم(ع) زندان بودند ایشان پناهگاه بانوان بود و پس از وفات نیز همواره کرامت و بخشش داشتند.
حجت الاسلام والمسلمین عبداللهی، کرامت کریمه اهل بیت(س) را در ماجرای توسل ملاصدار به ایشان و پاسخ به سوالات علمی این دانشمند و فیلسوف اسلامی یادآور شد و گفت: این دهه با ولادت کریمه اهل بیت شروع می شود و در روز یازدهم با ولادت امام رضا(ع) خاتمه می یابد و لذا به دهه کرامت معروف شده است.
انتهای پیام
