به گزارش خبرگزاری «حوزه» از شیراز، در طول این سال ها دستگاه ابلیس همه ابزار و توان خود را به کار گرفته تا حجاب را از زنان و غیرت را از مردان جامعه ایرانی بزداید اما این زنان و دختران با ایمان و عفیف بوده اند که سنگرهای ایمان خود را مستحکم کرده اند و در این راه از ملامت ها و سرزنش ها نیز هراسی به خود راه نداده اند.

ارزشمندی حجاب اختصاص به اسلام ندارد و ادیان مهم آسمانی مثل یهودیت و مسیحیت نیز به مساله عفاف و حجاب به عنوان اصلی ترین مسائل مربوط به زنان اشاره کرده اند.

ویل دورانت در صفحه ۳۰ جلد ۱۲ تاریخ تمدن راجع به قوم یهود می نویسد: «اگر زنی به نقض قانون یهود می پرداخت چنانکه مثلا بی آنکه چیزی بر سرداشت به میان مردم می رفت یا با هر سنخی از مردان درددل می کرد یا صدایش آنقدر بلند بود که چون در خانه اش تکلم می کرد همسایگانش می توانستند سخنان او را بشنوند در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد».

بنابراین به قول شهید مطهری حجابی که در قوم یهود معمول بوده از حجاب اسلامی بسی سخت تر و مشکل تر بوده است.

در قسمتی از عقاید کلمنت ۱۶ و ترتولیان ۱۷ دو مرجع بزرگ مسیحیت آمده است:«زن باید کاملا در حجاب و پوشیده باشد جز این که در خانه خود باشد... برای زن مومن عیسوی در نظر خداوند پسندیده نیست که به زیور آراسته و حتی زیبایی طبیعی آن باید اختفا باشد».

هر دستوری را که خداوند برای کمال انسان ما را به آن مکلف کرده باطنی نورانی دارد و هر آنچه که ما را از آن نهی کرده باطنی سیاه و تاریک دارد که البته جز ملکوتیان و اهل معنا کسی دیگر را توان دیدن باطن آن اعمال نیست همانطور که پیشوایان دینی ما فرموده اند که وقتی انسانی در زمین گناهی مرتکب می شود بوی تعفن آن گناه ملائکه خدا را آزار می دهد تا جاییکه گروه هایی از ملائکه، آن انسان گنهکار را لعن می کنند و اگر کسی کار خوبی انجام دهد بوی خوش عمل خوب او عرش را عطر آگین و ملائکه خدا را شادمان می کند مثل بوی بد دهان شخص روزه دار که ملکوت آن از بوی مشک و عنبر خوشبوتر است.

واقعیت این است که عفاف، عنصر ارزشمندی است که باطن آن نور است و بوی عطر آن فضای ملکوت را عطرآگین می کند و در مقابل بی عفتی و بی حجابی جیفه گندیده ای است که بوی تعفن آن ملائکه را آزار می دهد و قلب صاحب خود را تاریک و ظلمانی می کند.

شاید امروز در دوران کرونا حقیقت حجاب و آثار متعدد اجتماعی آن بیشتر قابل درک باشد چون در این روزها پویش ما ماسک می زنیم تبدیل به یک گفتمان ملی شده چرا که زدن ماسک جلوی انتشار ویروس کرونا را می گیرد و نزدن آن سلامت اجتماعی را به خطر می اندازد کسی هم نمی گوید ماسک زدن یک مساله شخصی است و کسی نباید در آن دخالت کند چون کارشناسان بهداشتی تاثیرات اجتماعی ماسک نزدن را برای مردم بیان کرده اند پس ماسک یک مساله صرفا شخصی نیست، حجاب نیز همینگونه است چون رعایت کردن یا نکردن آن پیامدهای اجتماعی دارد و یک مساله شخصی صرف نیست، رعایت حجاب، از انتشار ویروس خطرناک بی حیایی جلوگیری می کند و به دنبال آن آرامش را برای جامعه و خانواده ها به ارمغان می آورد و جلوی استثمار زنان توسط شیادان و صیادان را می گیرد، همانطور که بی حجابی ابتدا عنصر عفت بانوان و غیرت مردان را از بین می برد و پس از آن نیز بنیان خانواده ها را متزلزل می کند و آرامش معنوی جامعه را سلب می نماید.

آری؛ هیچ حکمی از احکام الهی بی حکمت نیست.

خداوند مهربان در آیه ۵۹ سوره مبارکه أحزاب می فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَٰلِکَ أَدْنَیٰ أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا».

 ترجمه: ﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ! ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺖ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮ : ﭼﺎﺩﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﭘﻮﺷﻨﺪ [ﺗﺎ ﺑﺪﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻭ ﺯﻳﻮﺭﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﺩ.] ﺍﻳﻦ [ﭘﻮﺷﺶ] ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ [ﺑﻪ ﻋﻔﺖ ﻭ ﭘﺎﻛﺪﺍﻣﻨﻲ] ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ [ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺍﻫﻞ ﻓﺴﻖ ﻭ ﻓﺠﻮﺭ] ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.