به گزارش خبرگزاری حوزه، عید قربان یادآور روزی است که حضرت ابراهیم(ع) فرزندش اسماعیل را به قربانگاه می برد تا او را نذر فرامیل الهی کند و چون از آزمون الهی سربلند بیرون می‌آید خداوند درهای رحمت و مغفرتش را به سوی او می گشاید در سوره صافات آیه ۱۰۳ تا ۱۰۵ آمده است:«ای ابراهیم خوب وظیفه ات را انجام دادی...»
عید قربان روز شکستن هوای نفس و نفسانی و غبار دل شستن از بدی ها و ناپاکی ها و روز جشن بندگی است فصل جدیدی از زندگی با تسلیم شدن در مقابل خواسته های الهی است. در این روز، عطا و بخشش های خداوند متعال همراه با رحمت، بر بندگان مؤمن نازل می شود.
 همه روزها عید است به شرطی که در آن تیرگی گناه بر صفحه سفیدی قلب ها ننشسته باشد مولای متقیان علی علیه السلام در این باره فرموده اند: «هر روزی که انسان در آن گناه و معصیت نکند، آن روز عید است».
عید قربان یکی از اعیاد بزرگ اسلامی، اعمال و آدابی دارد؛ رسول خدا (ص) روز عید فطر و قربان، وقتی برای نماز عید خارج می ‏شد، صدایش را به تکبیر بلند می ‏کرد. همچنین برگزار کردن مراسم قربانی و قربانی کردن در این عید بر همه افرادی که براساس فقه اسلامی اعمال حج را به جا می‌آورند واجب است و مسلمانان در سراسر جهان در عبادت حج، در این روز، گوسفند، قوچ، گاو یا شتری را قربانی کرده و گوشت آن را بین همسایگان و مستمندان تقسیم می‌کنند. حاجیان در این روز پس از به پایان رساندن مناسک حج، حیوانی را ذبح می‌کنند و پس از قربانی آنچه بر آنان در حال احرام، حرام شده بود حلال می‌شود.

روز قربانی هوای نفسانی

طاهره حیدری مجد استاد جامعه الزهرا(س) در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه اظهار داشت: عید قربان روز قربانی کردن گوسفند نیست بلکه روز قربانی کردن نفس و هوای نفسانی است. اگر به توحید ناب و فقر حقیقی رسیدیم آنگاه است که این عید بزرگ را درک خواهیم کرد.
وی با بیان اینکه عید قربان روز معامله باخداست گفت: در این روز یاد می گیریم که متاع قابل فروش جان ما در مقابل وعده الهی بهشت بدهیم و با کسب معرفت به شناخت الهی دست یابیم. انسان اگر مراحل کامل توحیدی را بداند دیگر امور مادی و تعلقات دنیوی در مقابلش بی ارز می شود و همه آنها را قربانی می کند.
وی با اشاره به مراسم قربانی توسط حجاج گفت: در این روز حجاج موهای سر را می زنند به این معنا که از زیبایی دنیایی چشم برداشته اند و به اوج اخلاص و بندگی رسیده است. انسان در مقابل قدرت وجودی خداوند فقر مطلق است که اگر این را متوجه شوند به درجه بندگی رسیده اند.
وی با بیان اینکه امام حسین(ع) در روز عاشورا عزیزترین کسانش را قربانی کرد گفت: ایشان در راه امر به معروف و نهی از منکر الهی علی اکبر و علی اصغر(ع) را قربانی کرد. 
استاد جامعه الزهرا(س) خاطر نشان کرد: در آیه ۳۷ سوره حج آمده است: «هرگز گوشت و خون قربانی ها، به خدا نمی رسد، بلکه آنچه به خدا می رسد، تقوای شماست» از این رو خداوند طالب تقواست که با دور کردن ناپاکی ها و مبارزه با نفس، وسیله نزدیکی آدمی در پیشگاه حضرت حق به وجود می آید.

عید قربان نمادی برای قطع وابستگی ها و ایثار مال 
فاطمه حامدی نیز در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه: مبارزه با نفس یکی از آثار عید قربان و نمادی برای قطع دلبستگی و وابستگی ها و ایثار مال است. خداوند در قرآن می فرماید: " فکلوا منها و اطعموا القانع والمعتر" به معنای اینکه از گوشت قربانی به فقیر قانع و نیازمندان اعطا شود و برای اطعام آنها تقسیم شود.قطعا با قربانی دراین روز شریف و در این شرایط سخت کرونایی، میتوان اسباب خوشحالی خانواده های زیادی را فراهم کرد.
استاد جامعه الزهرا(س) با اشاره به اینکه چندین خانواده در قربانی کردن با یکدیگر مشارکت کنند گفت: امکان دارد هزینه قربانی کردن برای یک خانواده سنگین باشد از این رو چند خانواده می توانند در این امر خداپسندانه شرکت کنند و این سنت الهی را به جای آورند.
وی ادامه داد: قربانی کردن باعث دفع بلاها و رضایت خداوند می شود در تاریخ نقل شده است که ام سلمه خدمت پیامبر(صلی الله علیه واله) رسید و عرض کرد که پول برای قربانی کردن ندارد میتواند قرض کند؟ پیامبر ( صلی الله علیه واله) به ایشان فرمود: «قرض بگیر و قربانی کن چراکه این قرضی اداشدنی است».
استاد حوزه با اشاره به جایگاه عید قربان در حدیثی از امام علی(ع) اظهار داشت: امیرالمومنین (ع) فرمودند: شنیدم رسول خدا (ص) روز عید قربان، خطبه می‌خواند و می‌فرمود:«امروز، روز «ثجّ» و «عجّ» است. ثجّ، خون قربانی‌هاست که می‌ریزید. پس نیّت هرکس صادق باشد، اولین قطره خونِ قربانی او کفّاره همه گناهان اوست؛ و «عجّ»، دعاست. پس به درگاه خداوند دعا کنید. قسم به آن که جان محمّد (صلی الله علیه و آله) در دست اوست، از اینجا هیچ کس بر نمی‌گردد، مگر آمرزیده شود. جز کسی که گناه کبیره انجام داده و بر آن اصرار ورزد و در دل خود تصمیم بر ترک آن ندارد.»
وی بیان داشت: دو امر مهم در عید قربان نهفته است که یکی از آنها قربانی کردن و دیگری دعا و تضرع به درگاه خداوند است  که در تاریخ نمونه های بسیاری از قربانی کردن از جمله قربانی حضرت ابراهیم(ع) و همچنین ماجرای هابیل و قابیل آمده است.
استاد جامعه الزهرا(س) خاطر نشان کرد: همچنین نقل شده است آیت الله مسعودی خمینی می‌گوید که دو سه مرتبه در همان بحبوحه نهضت سال ۴۱  و ۴۲، آقای بهجت(ره) به من فرمودند که شما به آقای خمینی بگویید فردا صبح ساعت فلان دو رأس گوسفند قربانی کند و من می‌آمدم به امام (ره) اطلاع می‌دادم، ایشان هم بلا فاصله به من می‌گفت شما به قصاب بگویید دو رأس گوسفند از طرف ما قربانی کند، و پولشان را می فرستادند. بار دیگر نیز آقای بهجت به من پیغام داد که به امام بگویم: سه رأس گوسفند قربانی کند، آقا هم بلافاصله دستور داد سه رأس قربانی کنند. 
وی با اهتمام بر اینکه در باره قربانی کردن آیات بسیاری وجود دارد گفت: قربانی کردن در روز عید قربان و برای تکمیل مناسک حج و همچنین کفاره بعضی از اقدامات حج است و درس های تربیتی و اخلاقی بسیاری در قربانی نهفته است. پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) در حدیثی فرمودند: «با ریختن اوّلین قطره خون قربانی، صاحب قربانی آمرزیده می شود».

تسلیم در برابر فرامین الهی
وی تسلیم شدن در برابر فرامین الهی را یکی از مهمترین درس های قربانی کردن عنوان کرد و گفت: قربانی کردن سرسپردگی و عشق و علاقه ی بنده به مولای خود است.
استاد حوزه ابراز داشت: در سوره مبارکهی صافات آیات ۱۰۲ تا۱۰۷ به موضوع قربانی کردن حضرت ابراهیم پرداخته است به گونه ای که در قرآن آمده است که  او را ندا دادیم که ای ابراهیم، رؤیای خود را حقیقت بخشیدی و ما نیکوکاران را چنین پاداش می دهیم راستی که این همان آزمایش آشکار بود و او را در ازای قربانی بزرگی باز رهانیدیم.
وی گفت: حضرت ابراهیم(ع)  به فرزندش اسماعیل خواب قربانی کردن را توضیح می‌دهد و حضرت اسماعیل که تربیت یافته در دامان مکتب الهی است از پدر می خواهد آنچه را که امر شده انجام دهد. مشورت با فرزند، همراهی فرزند با پدر و تسلیم شدن در برابر اوامرالهی از جمله مهمترین موارد اخلاقی و تربیتی قربانی کردن حضرت ابراهیم(ع) است.
وی تاکید کرد: با توجه به سوره بقره آیه ۱۳۱ از مهمترین صفات بنده تسلیم بودن در برابر حق است. اینگونه است که حضرت ابراهیم و فرزندش در برابر دستورالهی تسلیم هستند.
استاد جامعه الزهرا(س)  با بیان اینکه قربانی کردن تقوای انسان را زیاد می کند گفت: هابیل و قابیل هر دو قربانی کردند که در قرآن آمده است: هابیل و قابیل (پسران آدم) قربانی تقدیم کردند از یکی (هابیل) پذیرفته شد و از دیگری (قابیل) پذیرفته نشد. 
وی ادامه داد: علت این موضوع در آیه ۳۷ سوره حج نهفته است که خداوند می فرماید: هرگز گوشت هایشان وخون هایشان به خدا نمی رسد، بلکه تقوای شما به او می رسد. از این رو قربانی کردنی که برای رضای الهی و با نیت پاک باشد پذیرفته است و تقوا را زیاد کرده و آمادگی برای فدا شدن و تسلیم شدن را فراهم می سازد. 
حامدی افزود: در روایتی ابی بصیر از امام صادق(ع) نقل می کند که از حضرت پرسیدم علت قربانی کردن چیست؟ فرمود: «همانا قربانی گناهان صاحبش را می ریزد و باعث آمرزش آن ها می‌شود. هنگامی که اولین قطره خونش بر زمین می ریزد، همانا خداوند از غیب می‌داند چه کسی از او می‌ترسد و تقوا را رعایت میکند».
وی با انتقاد از وارد شدن خرافات به سنت حسنه قربانی کردن گفت: بعضی ها قربانی می‌کنند و خون آن را به ماشین و یا درب منزل و مساجد و... می‌مالند که این امر ریشه در خرافات دارد. زیرا مردم در زمان جاهلیت پس از ذبح یا نحر، کعبه را به خون قربانی می آلودند و قسمتی از گوشت آن را بر خانه کعبه می آویختند تا خداوند آن را قبول کند. لذا در آیه شریفه آمده است که خونهایشان به خدا نمی رسد.
استاد جامعه الزهرا(س) تاکید می کند: قربانی کردن علاوه بر خواصی که برای صاحب قربانی دارد دیگران نیز از گوشت قربانی بهره می برند. فقرا و مساکین و کسانی که تمکن مالی برای خرید گوشت ندارند را خوشحال می کند.

۳۱۳/۶۱