خبرگزاری «حوزه» - همدان/ باز هم ایام عزا فرار رسید؛ در و دیوار شهر بوی عزا می‌دهد و می‌گریند و شور و فغان از هر کوی و برزن بلند می‌شود.

این صحنه صدها سال است که تکرار می‌شود و سال به سال هم بر وسعت و شور آن افزوده می‌شود؛ همیشه تازه و زنده است؛ سوز دارد، روح و تأثیر دارد.

گویا در این کشتی هیچ‌کس به اراده خود در حرکت نیست؛ انسان مانند کشتی ناتوانی که در امواج خروشان بیفتد، دست بسته تسلیم امواج می‌شود، بالا و پایین می‌رود و حرکتش می‌دهد لذا او هم می‌رود. این امواج یک چشمه جوشان دارد و در این چشمه روحی نهفته است. این روح فروزندگی و التهابی دارد و در نهایت به انسان جان تازه می‌بخشد.

زندگی در منطق محرم، عقیده و مبارزه و استقامت در راه عقیده است لذا آنکه عقیده ندارد، هدف و شور و نشاط ندارد، زنده نیست حتی آن کس که هدف دارد اما در مسیر هدف و عقیده خود نمی‌کوشد و نمی‌خروشد، او هم مرده است.

درحقیقت روح اسلام منبع الهام‌بخش فکر و عقیده است؛ محرم ماه شور و نوا است و قهرمان این ماه حسین‌ابن‌علی علیه‌السلام، قهرمان تاریخ مبارزات حق‌پرستانه جهان است.

تمام حق و عدالت با جرثومه ظلم جنایت پبجه درافکند و آنچنان پیروز شد که ریشه حریف پس از چند صباح کنده شد و پس از گذشت ۱۴۰۰ سال هدفش و مبارزاتش در هزاران مجلس ذکر می‌شود و چشم‌ها به یاد فداکارای‌های او اشک می‌ریزد.

محرم فرصت خوبی برای مطرح کردن برنامه‌های حیات و زندگی است؛ به راستی برنامه حیات بشر همان است که حسین‌ابن‌علی فرمود: باید عقیده داشت و سپس برای عقیده مبارزه کرد؛ لذا باید از محرم درس حیات، اتحاد، رشد و شهامت آموخت.

عاشورا، هم درس، هم عبرت

حادثه عاشورا، از دو جهت قابل تأمل و تدبر است؛ جهت اول، درس‌های عاشوراست. عاشورا، پیام‌ها و درس هایی دارد. عاشورا درس می‌دهد که برای دین، باید فداکاری کرد؛ درس می‌دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت؛ درس می‌دهد که در میدان نبرد حق و باطل، کوچک و بزرگ، زن ومرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیت، با هم، در یک صف قرار می‌گیرند؛ درس می‌دهد که جبهه دشمن، با همه توانایی‌های ظاهری، بسیار آسیب پذیر است.

این‌ها درس‌های عاشوراست؛ البته همین درس‌ها کافی است که یک ملت را از ذلت به عزت برساند. همین درس ها می تواند جبهه کفر و استکبار را شکست دهد؛ درس های زندگی سازی است.

جهت دوم، «عبرت‌های عاشورا» است. غیر از درس، عاشورا، یک صحنه عبرت است. انسان باید به این صحنه نگاه کند، تا عبرت بگیرد؛ عبرت بگیرد، یعنی چه؟ یعنی خود را با آن وضعیت مقایسه کند و بفهمد در چه حال و وضعیتی است؛ چه چیزی او را تهدید می کند؛ چه چیزی برای او لازم است. این را می گویند «عبرت». شما اگر از جاده ای عبور کردید و اتومبیلی را دیدید که واژگون شده یا تصادف کرده و آسیب دیده، مچاله شده و سرنشینانش نابود شده اند، می ایستید و نگاه می‌کنید؛ برای این که عبرت بگیرید تا معلوم شود که چطور سرعتی، چطور حرکتی و چگونه رانندگی، به این وضعیت منتهی می‌شود. این هم نوع دیگری از درس است؛ اما درس از راه عبرت گیری است.

ولایت‌مداری، روح نهضت حسینی

یکی از درس‎های بزرگ عاشورا، درس ولایت‌پذیری است؛ چراکه کیفیت ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری یاران امام حسین علیه السلام را در هیچ دوره تاریخی نمی‌توان یافت؛ چنانکه ولایت‎گریزی بیشتر مردم دوران حضرت امام حسین علیه‌السلام نیز موضوعی قابل تأمل و درس بزرگی برای جامعه امروز ماست تا نخست جلوه‌های ولایت‌مداری عاشورا را بشناسیم و به بصیرت لازم برسیم تا به عنوان یک مسلمانی واقعی در برابر ولی زمان خویش عمل کنیم، و دوم با دقت در مصداق‎های ولایت گریزی و شناخت سرنوشت آنان، درس عبرت بگیریم تا مبادا در امتحان ولایت‌مداری این عصر، سرافکنده شویم.

با تأمل در تاریخ اسلام درمی‌یابیم که اوج مسئله ولایت پذیری در حادثه کربلا رخ داده است. درسی که می توان و باید از عاشورا گرفت این است که آنگونه که شهیدان کربلا ولایت‌مدار بودند، ما نیز ولایت مدار باشیم.

مریم بیک دلو

انتهای پیام/