به گزارش خبرگزاری حوزه، علامه طباطبایی (ره) پس از ملاقات با استاد خود آیت الله العظمی سید علی آقا قاضی طباطبایی (ره) شعری سرودند که به مناسبت سالروز رحلت ایشان تقدیم نگاه شما می گردد.

بود دلی، رفت و فراموش شد

طُرفه چراغی بُد و خاموش شد

پیش من اینک غم و شادی یکی‌ست

داغ‌دلی، شاد نهادی، یکی‌ست

دوش که غم پرده‌ٔ ما می‌درید

خار غم اندر دل ما می‌خلید

در بر استادِ خِرَدپیشه‌ام

طرح نمودم غم و اندیشه‌ام

کو به‌کف آیینه‌ٔ تدبیر داشت

بختِ جوان و خِرَد پیر داشت

پیرِ خِرَدپیشه‌ٔ نورانی‌ام

شُست زِ دل، زنگِ پریشانی‌ام

گفت که در زندگی آزاد باش

هان! گذران‌ است جهان، شاد باش

رو به خودت نسبت هستی مده

دل به چنین مستی و پستی نده

زآن‌چه نداری ز چه افسرده‌ای

وز غم و اندوه دل‌آزرده‌ای

گر ببرد ور بدهد دست دوست

ور ببُرد ور بنهد مُلکِ اوست

ور بِکِشی یا بکُشی دیوِ غم

کج نشود دست قضا را قلم

آن‌چه خدا خواست همان می‌شود

وآن‌چه دلت خواست نه‌آن می‌شود