به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام نصیر عابدینی در اولین جلسه نشست آنلاین «کودک و رفتار سالم» که به همت مرکز آموزش های کاربردی معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی برگزار شد، به بیان مطالبی در خصوص راه و روش درست تربیت و مواجهه صحیح در قبال رفتارهای کودکان پرداخت.
وی بر ضرورت توجه به تربیت فرزند از زمان کودکی تأکید کرد و گفت: اگر والدین دوست دارند در آینده فرزندانشان رفتارهای سالمی نشان دهند، باید از زمان کودکی به تربیت فرزندانشان اهمیت دهند؛ تربیت در سنین کودکی نیازمند تمهیداتی می باشد که والدین با مطالعه مطالب مربوط در این زمینه می توانند فعالیت های تربیتی موفق تری را داشته باشند.
* طلایی ترین و بهترین زمان برای تربیت فرزند
روانشناس بالینی مسائل کودک و نوجوان تصریح کرد: بر فرض اینکه عمر طبیعی انسان ها را میانگین ۸۰ سال بدانیم، ۳ سال اول زندگی بهترین زمان و طلایی ترین زمان برای تربیت یک انسان است؛ تمام روانشناسان به این مطلب اذعان دارند؛ والدین گرامی باید در این ۳ سال، تمام تلاش خود را برای تربیت فرزندانشان داشته باشند.
وی افزود: در سه سال اول زندگی یک انسان، نرون های عصبی مغز یا به عبارت دیگر سیستم های عصبی، در مغز تشکیل می شود؛ وقتی یک کودک به دنیا می آید، ذهن او کاملاً خالی و پاک است لذا بر اساس دریافت های او از سوی والدین خود، مطالب مورد نیاز مغز خود را تغذیه می کند.
* منشأ آسیب های روانی و اختلالات رفتاری افراد
حجت الاسلام عابدینی اظهار داشت: منشأ تمام آسیب های روانی و اختلالات رفتاری و ذهنی هر فرد مانند اضطراب، سوء ظن، افسردگی، وسواس و... به مطالب دریافتی او در سه سال اول زندگی او برمی گردد؛ به همین دلیل، باید توجه داشت که در این زمان چه مطالبی از طرق مختلف مورد تغذیه کودکان ما قرار می گیرد.
وی تربیت فوری کودکان را امری مهم برشمرد و گفت: کودکانی که در سه سال اول زندگی خود مورد تربیت درست و صحیح از سوی والدین قرار نمی گیرند، دیگر نمی توانند تصویر درست از خود و جهان پیرامونشان داشته باشند و به اصطلاح به چنین افرادی می گویند که در "هپروت" (فضای غیر عقلانی) سیر می کنند.
روانشناس بالینی مسائل کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: برای تربیت صحیح فرزند، اولین گام متوجه مادر است که باید یک «دلبستگی ایمَن» برای کودک خویش فراهم سازد و این مؤلفه زمانی رخ خواهد داد که مادر در سه سال مذکور کنار فرزندش باشد؛ لذا والدینی که سرکار یا دانشگاه و... می باشند، نباید انتظار رفتار سالم در سنین نوجوانی و جوانی، از کودکانشان داشته باشند.
