حسین حق پناه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با بیان این که شهید سید مرتضی آوینی، نگاه عمیق و دقیقی به مقوله هنر و رسانه داشت و فرم و محتوا را از پیام جدا نمی دانست، ابراز داشت: شهید آوینی به خوبی می دانست که نمی شود درباره سینما صحبت کرد بدون آن که از جذابیت ها و ظرفیت های قصه گویی و داستان گویی آن برای عامه مردم غافل بود.

وی افزود: این شهید والامقام و هنرمند متعهد، متوجه بود که رسانه چیزی بیشتر از یک ابزار است و لذا نباید رسانه را تنها ابزاری صرف دانست، چه آن که این ابزار فرهنگ خاص خود را به همراه می آورد.

وی گفت: از سویی شهید آوینی، نگاه فلسفی و عمیق به ساحت هنر و رسانه داشت و این رویکرد را انسان به خوبی در تولیدات ایشان و به خصوص مستندهای روایت فتح مشاهده می کند.

مدیر مرکز کودک و نوجوان مؤسسه تبیان همچنین در ادامه با اشاره به اینکه مستندهای شهید آوینی با آثار دیگر مستندسازان دفاع مقدس، تفاوت های قابل توجهی دارد، اظهار داشت: دوربین شهید آوینی به نوعی در امتداد روح و نگاه این بزرگوار قرار داشت و لذا هیچ چیز او تقلید صرف در عرصه تولید هنری و رسانه ای نبود، به همین خاطر هر چند که در عمده مستندهای جنگی از صداهای خشن و حماسی استفاده می شود اما ایشان از صدای نرم و عرفانی خود برای نریشن های کارهایش استفاده کرد که اتفاقاً بسیار تأثیرگذار و الهام بخش بود.

وی افزود: از سوی دیگر در حالی که اکثراً تمرکزشان بر توصیف جنگ و ابعاد حماسی دفاع مقدس بوده و صحنه های تقابل نظامی و ادوات جنگی را به تصویر کشیده اند، شهید آوینی در مستندهای روایت فتح عمدتاً روی افراد و چهره ها تمرکز داشت و در واقع هر چند دیگران بیشتر بر روی ظاهر تمرکز می کردند، ایشان روی باطن عنایت داشت و در این جا هم نگاه عمیق و فلسفی ایشان کاملاً در کار مشهود است.

حق پناه همچنین خاطرنشان کرد: شهید آوینی به خوبی می دانست که سینما، ابزار سرکش و یاغی است که مبتنی بر عادات و تمدن غربی بنا شده و بیش از هر چیز به سمت سرگرمی و ابتذال و غفلت گرایش یافته و حال آن که ایشان نگاه متدینانه و متعهدانه در آثارش داشت و این مساله البته ریشه در باورها و سبک زندگی خود شهید آوینی داشت، چنان که در خاطرات ایشان بارها تأکید شده که با وضو پشت میز تدوین می نشست و هم خودش و هم عوامل و تیم او، سلوک معنوی و انقلابی داشتند.