خبرگزاری «حوزه» ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات مومنین، شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان را در بیان حجت الاسلام والمسلمین محمد حسن زمانی، مسئول دفتر اجتماعی-سیاسی مدیریت حوزه های علمیه منتشر می کند.
* دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان
«اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَی إِقَامَةِ أَمْرِکَ وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ/ خدایا! در این روز مرا برای انجام فرمانت نیرومند ساز و شیرینی یادت را به من بچشان و برای سپاسگزاری‌ات آماده ساز. در این روز مرا با نگاهداری و پرده‌پوشی‌ات، محافظت فرما، ای بیناترین بینایان!».
* چهار درخواست از خدای متعال
چهار درخواست از خداوند متعال دارد.درخواست اول آن است که ما از حضرت حق، درخواست قوت و نیروی بیشتر برای اقامه امر خدا می کنیم. حال سوال اینجاست امر خدا چیست؟ باید بگوییم، امر، کل دین خداست.
* اقامه به چه معناست؟
اقامه دارای دو معناست؛ معنای نخست، انجام دادن دستورات دینی خداست؛ خدایا توفیق بده که دستورات دین تو را انجام دهیم.
معنای دوم اقامه، برپا داشتن دین خداست؛ به این معنا که ما علاوه بر اینکه شخصا دستورات دین تو را انجام می دهیم، آن را در جامعه برپا بداریم.
آنچه از معنای اقامه متبادر به ذهن است، همین معنای دوم است و شاید مسئولیت ما طلاب و روحانیون از حیث روحانی بودن، معنای دوم اقامه باشد.
* راه کارهای برپاداشتن دین خدا
برای نمونه سه راه می توان برای برپاداشتن دین خدا از سوی طلاب و روحانیون ذکر کرد.
راه اول، امر به معروف و نهی از منکر بوده و مناسب است طلاب و روحانیون، نماد یک آمر به معروف و ناهی از منکر فعال باشند.
راه دوم، تبلیغ فراوان و فعال بودن در این راه است؛ مبلغ نباید به اندک کار تبلیغی قناعت کند.
تبلیغ عرصه های متعددی دارد؛ نخست، منبررفتن و سخنرانی کردن است؛ اگر یک مبلغ می تواند عرصه هایی را بیابد که سخنرانی های بیشتری انجام دهد، باید این کار را انجام دهد.
عرصه دوم، صدا و سیماست؛ مبلغی که این هنر را دارد، بتواند در صدا و سیما حضور پیدا کند، این کار را انجام دهد.
عرصه سوم، تألیف مقالات برای مطبوعات و مجلات کشور است تا بتواند آموزه های دینی را در قالبی مردم پسند، انتشار دهد.
عرصه چهارم، تألیف کتاب و عرصه دیگر، فضای مجازی است؛ طلابی که هنر ورود به عرصه های مجازی داشته و می توانند آموزه های دین را نشر دهند، باید این کار را انجام دهند.
راه سوم برپاداشتن دین خدا از سوی طلاب و روحانیون، اقامه دین است؛ به این معنا که برای تقویت نظام حکومت اسلامی تلاش کنند.
شاید این مسئله از بارزترین و سخت ترین مصادیق اقامه دین باشد؛ همانکه امام حسین(ع) در سفر کربلای خود اعلام کرد و فرمود: هدف من اقامه دین خداست؛ «اِنّما خَرَجتُ لطلب الاصلاحِ فی اُمه جدّی، اُرِیدُ اَن آمُرَ بالمعروفِ و اَنهی عَنِ المُنکَرِ وَ اَسِیَر لِسِیَره جَدیِّ وَ اَبِی عَلِیَ بن اَبی طالِب».
امامان معصوم علیهم السلام، الگوهای عالی برای ترویج دین خدا بودند و به همین دلیل، یازده امام ما در پای شجره اقامه دین خدا به شهادت رسیدند و سزاوارست طلاب و روحانیون به عنوان وارثان ائمه(ع)، هستی خود را فدا کنیم.
* عالمانی که در راه خدا جانفشانی کردند
عالمانی در این عرصه داریم که برای اقامه دین خدا و حکومت اسلامی، جانفشانی هایی کردند که از جمله آنان: آیت الله مدرس، نواب صفوی، آیت الله غفاری، آیت سعیدی، اندرزگو، امام راحل، رهبر معظم انقلاب، شهید چمران، مرحومه خانم دباغ و ... آنقدر این راه را ادامه دادند، تا انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.
امروز بر طلاب و روحانیون لازم است برای تقویت نظام اسلامی و حفظ ابعاد اسلامیت نظام از انحرافات فعال باشند.
* انواع قوت
قوت بر دو نوع بدنی و روحی است.
امام علی(ع) نسبت به قوت بدنی می فرماید: «یا رب، یا رب، یا رب، قو علی خدمتک جوارحی/ پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا! اعضاء و جوارح مرا در راه خدمت به خودت قوی و نیرومند گردان».
همچنین قوت روحی نیز مهم است و این امام همام در دعای کمیل فرموده است: « وَ اشْدُدْ عَلَی الْعَزِیمَةِ جَوَانِحِی/ عزم ما را هم راسخ کن».
در بند دوم این دعا آمده است: «وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ/ و شیرینی یادت را به من بچشان».
* چرا وقتی نماز می خوانیم، غالبا لذتی از نماز نمی بریم؟
خداوند متعال در حدیثی قدسی فرموده است: «إِذَا رَأَیْتُمُ اَلْعَالِمَ مُحِبّاً لِدُنْیَاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَی دِینِکُمْ فَإِنَّ کُلَّ مُحِبٍّ لِشَیْءٍ یَحُوطُ مَا أَحَبَّ وَ قَالَ ص أَوْحَی اَللَّهُ إِلَی دَاوُدَ ع لاَ تَجْعَلْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیَا فَیَصُدَّکَ عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولَئِکَ قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِیَ اَلْمُرِیدِینَ إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلاَوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ/ هر گاه دیدید عالمی دوستدار دنیا است او را نسبت به دین خود متهم دانید، زیرا هر که چیزی را دوست دارد گرد همان محبوب خود میگردد، فرمود: خدا به داود وحی کرد: میان من و خودت عالمی که فریفته دنیا است واسطه مکن تا تو را از راه دوستی من باز دارد، زیرا آنان راهزنهای بندگان خواهان من می باشند کمتر چیزی که من با اینان کنم، این است که؛ شیرینی مناجات خودم را از دلشان بر کنم».
اگر احساس کردیم از نماز خواندن، روزه گرفتن و دعا خواندن لذت نمی بریم، باید به خود برگشته و ببینیم که به کدام معلومات خود عمل نکرده ایم.
چگونه می توان در نماز حلاوت داشت؟ پاسخ این است، اگر به انسان اجازه داده شود که ۵ دقیقه با رهبر انقلاب صحبت کند، چه حسی پیدا می کند؟ حال اگر اجازه داده شود، با امام زمان(عج) صحبت کند، چقدر شیرینی دارد؟ و حال وقتی اجازه داده می شود که با خدای خود صحبت کند، باید بر این شیرینی افزوده شود.
* راه کارهای چشیدن شیرینی نماز
از راه کارهای چشیدن حلاوت نماز، توجه به معانی ذکر و اسرار نماز است؛ همچنین دوری از عوامل حواس پرتی در نماز، تمرین توجه و حضور قلب در مقابل خدا و استمداد از حضرت حق از دیگر راه کارها می باشد.
در بند سوم آمده است: «وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ/ و برای سپاسگزاری‌ات آماده ساز».
* انواع شکر
شکر بر دو نوع قولی و عملی است.
شکر قولی همان سپاسگزاری از خداست و شکر عملی آن است که آن نعمت را در راه رضایت خدا مصرف کند.
