به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از سریال های رمضانی موفق سیما در دهه هشتاد، بی شک سریال "خانه به دوش" به کارگردانی رضا عطاران و بازی های به یادماندنی حمید لولایی، علی صادقی و مریم امیرجلالی است.
این سریال محصول سال ۱۳۸۳ است و با این حال همچنان جزو پرمخاطب ترین سریال ها به شمار می رود؛ نشان به آن نشان که آمار بازدید آن در سایت تلوبیون، گواه این مدعاست.
کارگردان در این اثر با نگاهی به زندگی مردم طبقه ضعیف در جامعه با زبان طنز و کمدی به اختلاف طبقاتی ورود کرد و تفاوت های طبقه فرودست با طبقه ثروتمند و البته برخی سوء استفاده های مالی از طبقه ضعیف را به تصویر کشید.
بسیاری از منتقدان "خانه به دوش" را بهترین و موفق ترین اثر تلویزیونی رضا عطاران عنوان می کنند؛ کارگردانی که به دلایل مختلف جایش در قاب رسانه ملی خالی است و انبوه سریال های کم کیفیت ساخته شده به اسم طنز و کمدی در سال های اخیر ثابت می کند که رسانه ملی دست کم از منظر جذب مخاطب به تولیدات امثال عطاران و مدیری محتاج است.
ماجرای این سریال به طور خلاصه از این قرار است که؛ "آقا ماشاءالله با ایفای نقش حمید لولایی، دستفروشی ساده دل است که تلاش می کند تا از راه حلال، رزق و روزی خود و خانواده اش را تأمین کند، اما با این حال در امرار معاش با مشکلاتی روبرو می شود. اصلان با بازی غلامحسین لطفی، باجناق وی که در این سریال نماد افراد تازه به دوران رسیده به شمار می رود نیز مترصد آن است تا با ایجاد دردسری جدید برای آقا ماشاءالله عقده های چندساله‌اش علیه او را خالی کند. در این بین ماشاءالله به واسطه آشنایی با فردی، تصمیم به مهاجرت به خارج برای پول درآوردن می کند که گرفتاری دیگری برایش رخ می دهد و عملاً پولش را برباد رفته می بیند.
آن چه قابل توجه است این که "خانه به دوش" دارای قصه ای ساده و روان است و اتفاقاً این مساله یک حُسن برای اثری در مدیوم تلویزیون محسوب می شود به ویژه این که در این سریال تلاش گروه سازنده بر آن بوده که مسائل و مشکلات اجتماعی همچون زیاده خواهی، ندانم کاری های بی پایان، فقر و بی پولی، رقابت های بیهوده و بی عاقبت بودن حرکت در مسیر خلاف را با زبان شیرین طنز بازگو نمایند و انصافاً در این جهت نیز با بهره گیری درست از زبان طنز و کمیک موفق بوده اند.
