به گزارش خبرگزاری حوزه، محمد علی نباتی در مطلبی با عنوان «نگاهی به کتاب «بی‌نام پدر» اثر سید میثم موسویان برنده جایزه نوزدهمین دوره قلم زرین» اینگونه نوشت:

«سید میثم موسویان»، جوان دهه شصتی اما پر کار و پر تلاشی  است که با آثار اخیرش توجه اهالی ادب را به خود جلب کرده است. او با مجموعه داستان‌های کوتاه « تفنگمو زمین نزار» کاندیدای جایزه «جلال آل احمد» شد و با کتاب «بی‌نام پدر» جایزه نوزدهمین دوره «قلم زرین» در قسمت رمان را از آن خود کرد. آثاری که هردو در انتشارات «کتاب جمکران» به چاپ رسیده و نشان از همکاری موفق این ناشر و نویسنده داشته است.

به مناسبت کسب عنوان «قلم زرین» توسط سید میثم موسویان با کتاب «بی‌نام پدر»  نگاهی اجمالی به این اثر داریم.

داستان رمان «بی‌نام پدر» در دو برهه‌ی زمانی و در سه خط داستانی در هم تنیده روایت می‌شود. روایت اول در مورد تیمسار، قمار باز قهاری است که زندگی اش را با قمار بنا کرده و برای سرکوبی غائله کردها به کردستان اعزام می‌شود. او شکارچی و تیراندازی زبردست است. اما سودای شکار آهوی تیزپا در کردستان ، ختم به قمار و شکار دختر خان می‌شود. ادامه داستان، کشمکش و حوادث فرزندی است که از وجود پدر بی‌خبر است. روایت بعدی در مورد فدائیان اسلام است که موازی با دیگر حوادث داستان پیش می‌رود. این روایت ها در نقطه‌ای طلایی به هم می‌رسند و مخاطب را شگفت زده می‌کنند.

داستان از زاویه دید چند شخصیت روایت می‌شود که هر کدام از منظر خودشان به داستان نگاه می‌کنند. روایت عشق و قمار، کودتا و کشتار، ممد بوکسور و تیمسار و...

ارتباط و پیوستگی منسجم، پرداخت خوب داستانی، ارجاع هوشمندانه به کهن الگوها، نقلی درست از دوران پهلوی و مبارزه فدائیان اسلام، غافلگیری و کشمش داستانی جذاب و روایتی به دور از شعار زدگی از ویژگی‌های رمان «بی‌نام پدر» است.

سید میثم موسویان قلمی سیال و در عین حال بدون قضاوت دارد. بدون قضاوت به این معنا که رد نویسنده در اثر مشخص نیست و شخصیت‌ها در بستر داستان شکل می ‌گیرند و به خوبی معرفی و پرداخته می‌شوند. این شخصیت‌ها بدون غرض‌ورزی و جانبداری نویسنده از آن‌ها در داستان شکل و شمایل خود را پیدا می‌کنند.

موسویان در «بی‌نام پدر» نگاه بدیعی دارد و قلم را به خدمت نگاهش در آورده است. او داستان‌نویسی را خوب آموخته و تجربه کرده، فضای تاریخ معاصر را فهمیده  و سوژه را به خوبی در ذهنش پرورش داده است؛ به‌همین دلیل در پرداخت داستانی و ارائه اطلاعات و فضا سازی،  هنرمندانه عمل کرده و مخاطب را گام به گام با خود همراه می‌سازد.

انسجام داستان در «بی‌نام پدر» تحسین بر انگیز است؛ عناصر و شخصیت‌های داستان به خوبی در هم آمیخته به گونه‌ای که  هیچ شخصیت و کاراکتری را نمی‌توان از داستان جدا نمود؛ زیرا  نبود هر کدام از شخصیت‌ها به پیکره داستان ضربه می‌زند. ضرب‌آهنگ داستان در تمام اثر به‌خوبی حفظ شده است و غافلگیری نهایی، پایانی تحسین بر انگیز رقم می‌زند.

تبریک به «سید میثم موسویان» برای نگارش این اثر جذاب و خواندنی وکسب جایزه «قلم زرین» که برازنده او و کتاب «بی‌نام پدر» است.