خبرگزاری حوزه | در دنیایی که زمان و مکان مخلوق خدا هستند، هر آن که زمان و مکان را دریابد، توفیقی عظیم از سوی خدا نصیبش می‌شود.

در مکان می‌توان مکان=(بهشت) خرید، و در زمانِ محدود=(دنیا) می‌توان زمانِ بهشت را فهمید.

به راستی چرا انسان در مکان و زمان دنیا در جست‌وجوی جاودانگی است؛ آیا جاودانگی در خود این دو مقوله جاری است یا اینکه در این دو مقوله نهفته است؟

باید دانست که مخلوقات خدا به دست خدایند، بنابراین هر آن که زمان و مکان را به حقیقت درک کند، خدایش برکتی در راه او می‌گذارد و برکت همان جاودانگی است.

آن‌چه در کالبد برکت جلوه می‌دهد حرکت است؛ چرا که حرکت مقوله‌ای است که در زمان و مکان اتفاق می‌افتد؛ آن‌جا که در مکانی، زمانی را مشغول شد، حرکت محقق شده؛ یا این حرکت به صورت کمی و ظاهری است و یا اینکه حرکت به صورت کیفی و معنوی اتفاق افتاده است؛ در هر صورت چون که حرکت‌ها در قالب زمان و مکان محقق می‌شوند و مکان و زمان هم مخلوق باری‌ تعالی هستند؛ بنابراین حرکت خالص و بی‌غش با برکت همراه خواهد شد؛ اینجاست که ضرب‌المثل «از تو حرکت از خدا برکت» روشن می‌شود.

مثلاً حرکتی از مدینه به کربلا؛ به سبب درک زمان و مکان و اخلاصِ در حرکت، جاودانه مانده است و همواره جاودانگی را فریاد می زند؛ این است عمقِ معنای «از تو حرکت از او برکت».

علی کردانی