به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام علیرضا صادقی واعظ در سخنرانی شام شهادت امام حسن علیه السلام در حرم مطهر بانوی کرامت اظهار کرد: یکی از ویژگی های مهم امام مجتبی علیه السلام تقارن طفولیت ایشان با رسالت پیامبر(ص) است و در روایات فراوانی از اظهار محبت رسول خدا(ص) و انس امام مجتبی علیه السلام با آن حضرت سخن به میان آمده است.
وی افزود: مردم مدینه بارها دیدند که پیامبر(ص) امام مجتبی علیه السلام را در بغل گرفتند و رو به آسمان فرمودند که خدا! من حسنم را دوست دارم و تو نیز او را دوست داشته باش و هرکسی هم که این فرزندم را دوست داشته باشد را مورد محبت خود قرار ده.
این خطیب حوزوی ادامه داد: ابوهریره از معاندان است و بارها منکر فضائل اهل بیت(ع) شده است ولی می گوید هر وقت نگاهم به چهره حسن بن علی علیه السلام می افتد یاد آن روزی می افتم که پیامبر(ص) در مسجد سخنرانی می کردند و همین که امام مجتبی علیه السلام از در وارد شدند و همین که پدربزرگ خود را دیدند به سمت ایشان شروع به دویدن کردند و به زمین خوردند و شروع به گریه کردن کردند؛ همین که صدای گریه حسن بن علی علیه السلام بلند شد دیدم پیامبر(ص) دیگر قادر به سخن گفتن نیستند و از منبر پایین آمدند و امام مجتبی علیه السلام را بغل کردند و او را آرام کردند و فرمودند من طاقت گریه حسنم را ندارم.
وی با بیان این که این اُنس پیامبر(ص) باعث می شود که در همین دوران کودکی فضائل امام مجتبی علیه السلام تجلی پیدا کند، افزود: علاوه بر اینکه از نظر چهره و ظاهر شبیه‌ترین افراد به پیامبر(ص) بودند، میراث بر صفات و ویژگی های اخلاقی پیامبر(ص) هم بودند.
حجت الاسلام صادقی واعظ با اشاره به اینکه در روایت است که امام مجتبی علیه السلام حلم و امام حسین علیه السلام شجاعت پیامبر(ص) را به ارث بردند، گفت: این به آن معنا نیست که امام مجتبی علیه السلام شجاعت نداشتند زیرا صفات ائمه (ع) مشترک است و امام حسن علیه السلام بودند که در جنگ جمل شتر را پی کردند و فتح جنگ جمل به دست ایشان بود بلکه معنی این روایت این است که با توجه به اقتضائات زمانه، بروز و ظهور صفت حلم در امام مجتبی علیه السلام و صفت شجاعت در امام حسین علیه السلام بوده است.
وی با بیان اینکه تنها کسی که بعد از امیرالمؤمنین(ع) در مقابل معاویه ایستاده است امام حسن علیه السلام بودند، افزود: حلم امام حسن علیه السلام دو بعد داشت که یکی در برابر دشمنان بود که حتی مروان که دستور تیراندازی به پیکر امام را داده بود زیر تابوت ایشان را گرفت و گفت من با کسی دشمنی کردم که کوه حلم و بردباری بود و بعد دوم حلم امام مجتبی علیه السلام در برابر دوستان و مدعیان پیروی از ایشان بود.
کارشناس مذهبی حرم مطهر بانوی کرامت، گفت: در صلح امام مجتبی علیه السلام با معاویه باید به نفاق در یاران ایشان توجه کرد و امام(ع) به خواست خدا و صلاح مسلمین صبر می کنند و با معاویه صلح می کنند و مفادی را در این صلحنامه می آورند که دست و پای معاویه را ببندند و زمینه را بری قیام اباعبدالله(ع) فراهم کند.
وی با اشاره به اینکه وقتی امام صلح کردند وظیفه شیعیان اطاعت است، افزود: وقتی امام حسن علیه السلام صلح کردند افرادی که ادعای شیعه بودن داشتند مقابل حضرت ایستادند و به ایشان می گفتند «ای خوار کننده مؤمنین»، خنجر زهرآلود به ایشان زدند، سجاده از زیر پایشان کشیدند و کار به جایی رسیدکه حضرت در محراب نماز با خود شمشیر حمل می‌کردند و تا این حد غربت و مظلومیت داشتند.
حجت الاسلام صادقی واعظ با بیان اینکه امام مجتبی علیه السلام در میان تمام اوصافی که داشتند به کرامت مشهور هستند، خاطرنشان کرد: امیرالمؤمنین(ع) فرمودند، کریم کسی است که اهل خدمت و دستگیری از دیگران است و نسبت به غم دیگران بی تفاوت نیست و فرقش با دیگر خیران این است که این دستگیری را وظیفه خود می داند و برای کار خیری که انجام می دهد منت نمی گذارد و دچار عجب و خود بزرگ بینی نمی شود.
