خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «عیون اخبارالرضا» منتشر میکند.
امام حسن مجتبی علیه السلام:
کانَ رَسولُ اللّه صلی الله علیه و آله فَخْما مُفَخَّما ... یَتَکَلَّمُ بِجَوامِعِ الکَلِم فَصْلاً لا فُضولَ فیهِ و لا تَقصیرَ. دمثا، لَیْسَ بِالجافی و لا بِالْمَهینِ تَعظُمُ عِنْدَهُ النِّعْمَةُ و اِنْ دَقَّت لا یَذُمُّ مِنها شَیئا غَیْرَ اَنَّهُ کانَ لا یَذُمُّ ذَواقا و لا یَمدَحُهُ و لا تُغضِبُهُ الدُّنْیا و ما کانَ لَها، فَاِذا تُعوطیَ الحَقّ لَم یَعْرِفهُ اَحَدٌ، و لَم یَقُمْ لِغَضَبِهِ شَی ءٌ حَتّی یَنتَصِرَ لَه ...
رسول اکرم صلی الله علیه و آله (در نظرها) با شکوه و بزرگوار بودند ...
سخنانی کوتاه، جامع و بی چون و چرا میگفتند؛ بدون کم و زیاد
نرم خو و مهربان بودند
در حق کسی ظلم نمیکردند
کسی را خوار نمیشمردند
نعمت را اگرچه کم بود، بزرگ میدانستند و چیزی از آن را نکوهش نمیکردند
از مزه غذا نه بد میگفتند و نه تعریف میکردند
دنیا و آنچه به آن مرتبط است ایشان را خشمگین نمیساخت
و هرگاه حقی ضایع میشد، احدی را ملاحظه نمیکردند و چیزی باعث رفع خشمشان نمیشد، تا آن که حق را حاکم سازند.
عیون اخبارالرضا، جلد ۲، صفحه ۲۸۳
نظر شما