خبرگزاری حوزه | یکی از دلایلی که امروزه فضای مجازی به طرز شگفت‌انگیزی توانسته در میان جوامع گسترش و محبوبیت پیدا کند این است که این فضا، محدودیت‌های فضای حقیقی را ندارد؛ یعنی همانقدر که عدم محدودیت زمان و مکان در این فضا، سبب تسریع انتقال و مبادلات پیام برای بشر شده است، امکان به نمایش گذاشتن آنچه که افراد دوست دارند باشند (نه آنچه که هستند) در مقابل دیگران، به راحتی فراهم شده است.
در این زمینه قانونی هم وجود ندارد که جعل شخصیت را جرم بشمارد چون انقدر این مسئله گسترده است که به این راحتی قابل تشخیص نخواهد بود و جذابیت کار هم به همین است. همانطور که اگر روزی در فضای حقیقی جعل امضا قابل تشخیص نباشد، خیلی افراد سود خواهند برد، از اینکه جعل شخصیت در این فضا به راحتی قابل شناسایی نیست نیز خیلی افراد لذت می‌برند فلذا شبکه‌های اجتماعی میشود جولانگاه انواع خودنمایی‌ها و ویترین سازی‌ها در مقابل دیگران.
(این دیگران می‌تواند یک دختر بچه‌ای که پدرش وضعیت مناسب مالی ندارد باشد تا یک همسری که شوهرش در این وضعیت اقتصادی فقط می‌تواند امکانات اولیه‌ی زندگی را فراهم کند تا...)
عکس پروفایل‌ها به ما یک زندگی آرمانی از شخص مقابل را نشان می‌دهد و ما هم به راحتی شرایط خودمان را با آن فضای آرمانی مقایسه می‌کنیم و از کمبودها می‌رنجیم امّا کم نمی‌آوریم، خدا را شکر فضای مجازی عرصه تبرّج رو برای همه‌ی افراد آزاد گذاشته!!! در نتیجه ما هم در جبران این حسرت، یک پروفایل خفن‌تر انتخاب می‌کنیم تا کمی سوز دلمان کمتر شود امّا غافل از اینکه اگر بخواهیم با تک تک این مجعولات خودمان را در بیاندازیم باید تا ناکجا آباد پیش برویم چون جعل کردن که کنتور نمی‌اندازد و برای کسی هزینه‌ای ندارد؛ فردا یکی را می‌بینیم که در یک مکان لاکچری‌تر از زندگی‌اش رونمایی خواهد کرد و این دور باطل تا نابودی زندگی‌مان پیش خواهد رفت.
تازه این مثال‌ها برای کسانی است که فقط ویترین امکانات مادی‌شان را به رخ می‌کشند! دوری که بزنی می‌بینی چه بسیار افرادی که در این فضا توصیه‌های اخلاقی و ذکر و عرفان و هزار جور از این چیزها ارائه می‌دهند که آدم هنگام چت، خیال می‌کند ایشان قطعا یکی از اولیای الهی است! اما همانطور که گفتم، فضای مجازی انصاف دارد، فضا را برای جعل هر مدلی بازگذاشته است؛ انتخاب موضوع ویترین با شما!
(حالا اگر فرضاٌ امکاناتی داشتیم که می‌توانستیم زندگی واقعی این افراد رو ببینیم، می‌دیدیم طرف هنوز بلد نیست با پدر و مادرش چگونه برخورد کند، آنوقت برای دیگران نسخه اخلاق و ذکر می‌پیچد! نمی‌خواهم بگم همه اینگونه هستند، شاید در این میان کسی باشد که حقیقت زندگی‌اش هم با آنچیزی که خود را معرفی کرده یکی باشد اما باید بدونیم هر چیزی رو از جای درست باید بگیریم، علم رو از اهل علم، اخلاق رو از اهل اخلاق که واقعا می‌شناسیم و مطمئن هستیم... )
خلاصه اینکه آدما چون می‌تونن تو فضای مجازی بهترینشون رو به نمایش بگذارند، اون رو خیلی دوست دارند!
اونی که دوست داشته آدم باسوادی شناخته بشه، یک جور ویترین باز می‌کند،
اونی که دوست داشته آدم پولداری جلوه کنه، یک مدل ویترین می‌سازد،
و این داستان سر دراز دارد...
سعی کنیم از فضای مجازی اون چیزی رو استفاده کنیم که سبب ارتقای خودِ حقیقی‌مان میشود!
چه زندگی‌ها که با این مقایسه‌ها از هم فروپاشید،
در صورتیکه این زن و شوهر خودشان را با چیزی قیاس کرده‌اند که در حقیقت وجود نداشته؛
یعنی زندگی‌شان را برای هیچ و پوچ از دست داده‌اند و چه خسارت سنگینی!
چه استعدادها که با این مقایسه‌ها نا امید شدند و از بین رفتند و از مسیر درست خارج شدند!
هر کاری نیاز به مهارت دارد و استفاده از فضای مجازی هم نیازمند مهارت‌آموزی است ...
محمد جواد محمودی
