یکشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۰ - ۱۱:۲۶
ضعف قصه گویی و شخصیت پردازی؛ مشکل جدی سریال‌های تلویزیونی و اینترنتی

حوزه/ حامیان و تولیدکنندگان سریال ها چه در بخش مربوط به تلویزیون و چه بستر فضای مجازی می بایست عنایت و توجه بیشتری به مقوله فیلمنامه نویسی داشته و در این راستا یک بازنگری جدی در سیاستگذاری مربوط به خویش داشته باشند.

خبرگزاری حوزه/ در یادداشت های پیشین بر این نکته تأکید کرده بودم که در وضعیت رکود نسبی تولید و اکران فیلم های سینمایی در دوران شیوع کرونا، چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی یا به تعبیر درست تر شبکه نمایش اینترنتی، مشکل جدی سریال ها همچنان ضعف در فیلمنامه، لکنت در قصه گویی و نقصان در روند شخصیت پردازی است.

این مشکل علاوه بر محصولات به نمایش درآمده در رسانه ملی طی یکی دو سال اخیر- البته به جز معدود آثار نسبتاً درخشان و گاه قابل تحمل(!)- در بستر پلتفرم های داخلی نیز کاملاً عیان است.

در این میان هر چند که تعداد سریال های تولید شده در شبکه نمایش خانگی در سال جاری به نسبت سال گذشته، رشد محسوسی داشته اما کمتر شاهد اثری قابل قبول از حیث فرمی و محتوایی بوده ایم، به نحوی که هم رضایت منتقدان و کارشناسان را جلب کند و هم مورد قبول عامه مخاطب به شکل توأمان قرار گیرد.

از ابتدای سال ۱۴۰۰ تاکنون بیش از ۱۲سریال در بستر پلتفرم های اینترنتی پخش شده که دست کم بیش از نیمی از آن ها، کف استاندارد سریال سازی را هم نداشته اند.

البته انصافاً باید به تنوع قابل قبول موضوعات و سوژه های این سریال ها هم اشاره کرد به نحوی که در میان آن ها هم سریال کمدی به چشم می خورد، هم سریال با تم تاریخی و هم سریال ملودرام و گاه جنایی و اکشن.

البته در شرایطی که عده بسیاری معتقد هستند که ضعف در فیلم‌سازی و سریال‌سازی از حیث کمبود یا نبود فیلم‌نامه‌های خوب و قوی، ضربه به کلیت کار زده، اما از آن سوی قضیه نیز عده ای نظرشان بر این مدار است که همه کاسه کوزه‌ها را در این باره نباید بر سر فیلم‌نامه‌نویس شکست، به این خاطر که گاهی اوقات حتی سناریوی خوب قربانی اجرای بد از سوی فیلمساز و یا سریال ساز می‌شود و همین حالا چه در بین سریال های تلویزیونی و چه سریال های تولید شده از سوی پلتفرم های مطرحی چون نماوا و فیلیمو، شاهد و ناظر این مسأله هستیم.

کسل و خسته کننده بودن بسیاری از این محصولات در درجه اول به خاطر نداشتن چفت و بست قصه گویی آن هاست و بعد نوع کارگردانی، چه آن که اگر فیلمنامه خوبی به دست کارگردانی کاربلد و مجرب برسد، نتیجه اش طبعاً اثری قابل قبول خواهد بود، نه مثل برخی سریال های این هفته ها و ماه های اخیر که به نظر می رسد هدفشان صرفاً به دنبال آنتن پر کردن یا دیده شدن به هر قیمتی در بستر فضای مجازی هستند.

از این منظر، نگارنده معتقد است که حامیان و تولیدکنندگان سریال ها چه در بخش مربوط به تلویزیون و چه بستر فضای مجازی می بایست عنایت و توجه بیشتری به مقوله فیلمنامه نویسی داشته باشند و در این راستا یک بازنگری جدی در سیاستگذاری مربوط به خویش در این زمینه داشته باشند.

سید محمدمهدی موسوی

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha