خبرگزاری حوزه | آیا به عنوان یک دانشجو، به وظیفه‌ی خود به درستی عمل می‌نماییم؟

به راستی چگونه عمل کنیم تا نتیجه‌ی دعای «خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار» در حق‌مان به استجابت برسد؟

 خداوند در قرآن چه زیبا اشاره می‌فرماید:

«وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا»

به هر کسی که حکمت داده شد، به تحقیق خیر فراوانی یافته است. (بقره/۲۶۹)

یک دانشجوی موفق در پی خوب درس خواندن و تلاش در جهت ارتقای علمی خویش است. او باید تمام توان و همت خویش را در جهت تحصیل علم و معرفت به کار گیرد. دانشجو اگر تلاش کند و لحظه لحظه‌ی زندگی‌اش را همزمان با شناختی که به دست آورده،   برای رسیدن به کمال به کار بندد، در این صورت، تحصیل علم زمینه‌ی رشد او را فراهم می‌آورد؛ پس برنامه‌ریزی و تنظیم کارهای روزانه عاملی است تا او زمان را به تسخیر خویش در آورد؛ در این صورت آمادگی لازم برای ارائه‌ی خدمات بیشتر و بهتر ایجاد می‌شود.

ضمن این‌که دانشجو می‌تواند به همراه جهت‌دهی هدف برای قدم گذاشتن در مسیر آنچه به آن علاقه دارد،   مطابق با نیاز اجتماع عمل نماید. این هدف به مرحله‌ی عمل نمی‌رسد مگر با تقویت بنیه‌ی علمی هر دانشجو.

 صرف آموختن علم به تنهایی، نمی‌تواند تحولی در ساختار جامعه ایجاد کند؛ بلکه ما علاوه بر علم،   نیازمند بینش روشن و به روز هم هستیم. طرح‌های جدید و تئوری‌های نو، ثمره‌ی بینش روشن و به روز یک دانشجو است.  

یکی از آسیب‌هایی که در مسیر علم آموزی وجود دارد، آسیب مدرک‌گرایی، رسیدن به شغل و دلبستگی‌های مادی است.

از دیگر آسیب‌های علم آموزی این است که متأسفانه دانشجویان به دلیل شرایط موجود در کشور با اصطلاحی به‌نام فرار مغزها روبرو هستند که دائما این تفکر، دانشجو را تشویق می‌کند به خارج از کشور رفته و در آنجا ادامه‌ی تحصیل دهد.

یک دانشجوی متعهد سعی می‌کند در شرایط ضروری در کشور خویش بماند و حتی اگر  برای ادامه‌ی تحصیل خارج از کشور را انتخاب کرد در عین حال مجددا برای خدمت‌رسانی به کشورش بازمی‌گردد.

حضرت علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند:

«الْحِکْمَةُ ضالَّةُ المُؤْمِنِ، فخُذِ الحِکْمَةَ و لَو مِن أهلِ النِّفاقِ»

حکمت گمشده‌ی مومن است پس، آن را اگر چه از منافقان فرا گیرید. (نهج البلاغه حکمت ۸۰ )

لازمه‌ی رسیدن به این حجم از بینش این است که دانشجو سطح معنویت خویش را ارتقاء بخشد، در غیر این‌صورت ممکن است نتواند در برابر این آسیب‌ها دوام بیاورد.

 یک دانشجوی متعهد با هوشیاری و تیزبینی و دارا بودن تحلیل سیاسی و آگاهی صحیح می‌تواند در شرایط بحرانی، به پشتوانه‌ی علم و ایمان خود یک موضع آگاهانه و مناسب برخاسته از مبانی اسلامی را  اتخاذ کند.

علاوه بر مواردی که در بالا اشاره کردیم موفقیت‌های یک دانشجو در گرو امور دیگری نیز می‌باشد از جمله: تلاش و تحرک و نشاط علمی، آگاه بودن به زمان، درک و بینش عمیق سیاسی اجتماعی در شناخت مسائل، شعور و احساس جمعی، صلابت و استواری در برابر تهاجمات فرهنگی، صریح و مقاوم در برابر انحرافات و کجروی‌ها.

شاید بتوان چنین نتیجه گرفت که رسیدن به اهداف ذکر شده تنها در گرو سعی و تلاش است، چرا که انسان به واسطه‌ی تنبلی و اتلاف وقت هرگز رنگ موفقیت را نخواهد دید.

 یک دانشجوی خوب لحظه‌های ناب را شکار می‌کند و به واسطه‌ی تلاش و سعی، موفقیت خویش را رقم می‌زند. همان‌گونه که قرآن می‌فرماید :

«وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَیٰ»

 نیست برای انسان مگر ثمر و تلاش‌ او. (نجم/۳۹)

مریم کبائریان، عضو گروه نویسندگی طاووس‌الجنه