به گزارش خبرگزاری حوزه، در نظام حقوقی ایران که بر پایۀ فقه اسلامی استوار است، اصل حاکمیت اراده، به طرفین قرارداد این اختیار را میدهد که شروط مختلفی را ضمن عقد اصلی درج نمایند، مگر آنکه این شروط با ماهیت عقد، قوانین آمره یا نظم عمومی و اخلاق حسنه در تضاد باشند. یکی از این شروط متداول، «شرط خیار»(حق فسخ) است که به طرفین یا یکی از آنان اجازه میدهد قرارداد را در مدت معینی فسخ کنند.
در معاملات مهم و پر ارزشی مانند خرید و فروش ملک، که مرحلۀ انتقال سند رسمی معمولاً با فاصلهای از زمان انعقاد قرارداد انجام میشود، طرفین برای اطمینان از انجام تعهدات یکدیگر و کاهش ریسک معامله، ممکن است شرط کنند که «تا زمان تنظیم سند رسمی، هر یک از طرفین حق فسخ معامله را داشته باشند». پرسش کلیدی اینجاست که آیا چنین شرطی، که مدت مشخص و قطعی برای خیار فسخ تعیین نکرده، از نظر قانونی معتبر است؟
حضرت آیتالله خامنهای به این استفتا پاسخ داده است که تقدیم حضور علاقهمندان میگردد.
سؤال:
آیا میتوان ضمن معاملۀ خانه، شرط کرد که تا زمان تنظیم سند رسمی، طرفین حق فسخ (خیار شرط) داشته باشند؟
پاسخ:
اگر زمان تنظیم سند معلوم باشد، اشکال ندارد؛ در غیر این صورت شرط باطل بوده و اصل معامله صحیح است.
نظر شما