به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی در جمع گروهی از طلبه های نخبه لبنانی گفت: اگر چنین نظریه ای با دقت شکل گیرد و حاصل آن به عنوان یک زاویه دید نیرومند در استنباطات، مورد توجه قرار گیرد به یقین خواهیم توانست، به نیازهای انسان معاصر متناسب با تحولات زمان، پاسخ های دینی جامع بدهیم.
وی ادامه داد: دانش های اسلامی را ما برای خود دانش ها نمی خواهیم بلکه برای رسیدن به دین و معارف دینی و انتقال این شناخت به جامعه می خواهیم وی افزود: انتقال شناخت های دینی در دولایه تبلیغی و تبیینی صورت می گیرد.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی گفت: سطح تبیینی برای خواص، گروه ها علمی، فرهنگی، دانشگاهی و حوزوی است و از سطح تبلیغی بالاتر و علمی تر است.
*سوال اساسی
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: سوال این است که با وجود تلاش های تبلیغی و تبیینی، چرا عرضه دین در موارد بسیار به صورت مطلوب و مورد انتظار انجام نمی گیرد؟
آیت الله مبلغی در پاسخ خاطرنشان کرد: یکی از ریشه های این مشکل، به خود ما باز می گردد که در مواردی، شناختی که به نفع انسان ها و ناظر به نیازهای مردم است را استخراج نمی کنیم بلکه آنچه به دست می آوریم امری کلی است که قابلیت اجرا ندارد و مخاطبام نمی توانند آن را پیاده کنند.
رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس یادآورشد: مخاطبان و مردم این زمان نیازهای گوناگونی دارند که دین باید به آنها بگوید چگونه آنها را تامین کنید.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی اظهار داشت: هنگامی که فقط کلیات استخراج می‌شود، چگونگی ارتباط با آن نیازها و در برگیرندگی آن نسبت به راه حل ها، معلوم نیست، بنابراین در دستان مردم این کلیات باقی می مانند و اجرایی نمی شوند.
*پرهیز از کلی گویی
عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به اینکه کار ما از سنخ طبیب است، گفت: پزشک نباید کلی گویی کند، بلکه باید بیماری را تشخصی دهد و ناظر به آن، بر اساس کلیات و نظریات، راه حل را ارائه و بیمار را معالجه کند.
وی گفت: طبیب نباید یک چیز واحد را برای همه ارائه کند.
*تربیت های ناظر به زمان
رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس گفت: در حدیث آماده است: "لا تؤدبوا أولادكم بأخلاقكم لأنهم خلقوا لزمان غير زمانكم" بر این اساس، ما باید تربیتمان نسبت به انسان ها، ناظر به زمانی باشد که در آن زندگی می کنند.
وی افزود: یکی از مشکلات ما، حساب باز نکردن برای زمان در اندیشه، دیدگاه و روش خود است و عملا آن را نادیده می گیریم.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی خاطرنشان کرد: حقیقت زمان آن چیز ساده ای که در ذهنیت ما انعکاس پیدا می کند، نیست، بلکه ما باید نظریه زمان بر اساس دین را ارائه کنیم. این نظریه را تاسیس و مبنای پاره ای از علوم دین و اجتهادات و استنباطات خود قرار دهیم.
وی گفت: مشکل برخی از ما ها از اهمال ورزی نسبت به زمان، و مشکل اهمال زمان از عدم شناخت ما نسبت به آن سرچشمه می گیرد.
ایستاد حوزه افزود: برخی از ما چنان با زمان برخورد می کنیم که گویا یک چیز عادی است در حالی که زمان خاستگاه و ظرف تحول است و بر حرکت و سیر آن، سنن الهی بسیار مهمی حاکم است که باید شناخته شوند.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی یادآورشد: اگر ارتباطات فی مابین زمان و انسان به درستی شناخته شود و ما با این شناخت به سمت دین حرکت کنیم و نسبت دین را با آنها بشناسیم در این صورت است که می توانیم بهره درست، عمیق، اساسی، و پوشش دهنده ای را در فهم و عرضه دین ببریم.
وی ادامه داد: اگر نگاه ما به زمان نگاه ساده انگارانه و به انسان نگاه عادت شده و بی توجه به پیچیدگی ها ونیازهای جدید باشد، رجوع ما به دین، رجوعی عقیم و یا کم فایده است.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی گفت: بسیاری از ماها به دلیل عدم شناخت درست از انسان، او را یک موجود متوقف و محدود می بینیم و از همین خاستگاه، دائما به یک زبان حرف می زنیم و به یک سنخ نیازهای محدودی برای انسان صرفا توجه نشان می دهیم.
*ضرورت بازتعریف حضور اجتماعی
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی ادامه داد: بخشی از این مشکلات، اجتماعی است و ما باید حضور اجتماعی و جایگاهی را که در این حضور اجتماعی پیدا کنیم را باز تعریف کنیم.
عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: ما به دلیل اینکه شناخت نسبت به دین را نمایندگی می کنیم باید جایگاه معنوی نیرومندی در جامعه پیدا کنیم، جاذبه اصلی دین، به خاطر ارتباط با عالم معنا و خداوند است و عالمان دین باید آنچنان تحول پیدا کنند که به تعبیر امام علی (ع) در آنها یک صیرورتی رخ دهد.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی اظهار داشت: این صیرورت باید از یک انسان یا عالم، شخصیتی بسازد که باب هدایت و قفل درب های ضلالت گردد و کلام، حضور و وجود، نگاه، تعامل، و نشست و برخواست عالمان دین باید تجسم ابواب هدایت و گشایش درهای هدایت باشد.
وی گفت: ما به عنوان نمایندگان معرفتی دین، اگر در جایگاه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قرار گرفتیم، باید رابطه ما با معنویت حتی اندکی لطمه و ضربه اختلال پیدا نکند، بلکه رابطه بین معنویت و مادیت باید در سلوک و تعامل ما پیش از هر کس دیگری تجسم پیدا کند و کل وجود و سکنات ما بازتاب دهنده این باشد.
