به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، چهارمین دوره کارگاه تخصصی ایران‌شناسی با تمرکز بر «میراث فرهنگی و هنری ایران در فضای پژوهشی کشورهای آلمانی‌زبان» در خانه ایران در برلین در حال برگزاری است.
در این دوره از کارگاه مطالعات ایران‌شناسی، اساتید و پژوهشگرانی از دانشگاه‌های کشورهای آلمان، اتریش و سوئیس از جمله دانشگاه‌های گئورگ آگوست گوتینگن، لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ، بامبرگ، توبینگن و مؤسسه فرهنگی حافظ و نیز، انجمن خطاطان ایرانی در برلین شرکت کرده‌اند.
سیر تکاملی خوشنویسی
رضا شیخ بگلو در سخنرانی خود در این کارگاه آموزشی، بیان کرد: در عهد باستان خطوط مختلفی در زمان‌ها و مکان‌های مختلف دنیا مورد استفاده مردم آن دیار بوده است که از آن جمله می‌توان به خطوط گرجی، چینی، هیروگلیف، میخی، فنیقی، آرامی، پهلوی، اوستایی، سربانی، سعدی، عبری، نیطی، عربی و فارسی اشاره کرد.
وی یادآور شد: قبل از اسلام سه خط میخی، پهلوی و اوستائی از مهمترین خطوط رایج در ایران بوده است، اما با پیدایش دین اسلام اجداد ایرانیان الفبا و خطوط اسلامی را با آغوش باز پذیرفتند و خطوط کوفی و نسخ قدیم که از بارزترین خطوط متداول زمان نزدیک دو قرن قبل از اسلام بود.
شیخ بگلو همچنین، گفت: خطوط مختلفی که در زمان‌ها و سرزمین‌های مختلف اسلامی متداول بوده و کم و بیش در هنر و ادبیات بلاد اسلامی و بویژه ایران نمایان بوده و هستند عبارتند از کوفی، بنایی، نسخ، ثلث، محقق، تعلیق، توقیع، اجازت، جلی، جلی دیوانی، دیوانی، رقاع، ریحانی، سنبلی، آندلسی، سیاق، شجری، شکسته، نستعلیق، شکسته نستعلیق، معلی.
همچنین، گابریله دولد ـ قجر در باره بناهای ایرانی در آندلس الاقصی، اورز گوسکن درباره سنت به عنوان واسطه «نوآوری» در پذیرش مدرنیسم در ایران قرن بیستم و رولاند پیچ در باره متافیزیک نور؛ خط ممیز فلسفه اشراق از فلسفه مشاء به ایراد سخن پرداختند.
