به گزارش خبرگزاری «حوزه»، «بردارم خسرو» ساخته احسان بیگلری، فیلمی ساختارمند است که در تمامی بخش‌هایش از استانداردهای مناسبی برخوردار بوده و توانسته به مسایل اجتماعی جامعه نگاهی ویژه داشته باشد.
این فیلم، داستان فردی را روایت می کند که به اختلال دوقطبی مبتلاست و بنا به شرایطی، مجبور شده مدتی در منزل برادرش ناصر که یک دندانپزشک است زندگی کند، همین اتفاق باعث به وجود آمدن اتفاقات مختلفی در فیلم می‌شود. در پس این داستان اجتماعی و خانوادگی به بسیاری از مشکلات جامعه توجه دارد، بدون این‌که بخواهد درباره آن قضاوتی انجام داد.
*بیان آسیب های اجتماعی جامعه
درباره امتیازات این فیلم به چند نکته می‌توان اشاره کرد که مهم‌ترین آن را در بررسی برخی واقعیت های اجتماعی جامعه می توان یافت.
تعلیق‌هایی که در فیلمنامه وجود دارد، در کنار بازی خوب بازیگران از امتیازات این فیلم سینمایی است. این آیتم به‌نوعی با شوک‌هایی که به قصه وارد می‌کند، باعث می‌شود تماشاگر هر لحظه با قصه درگیر شده و آن را احساس کند.
«بردارم خسرو» سبک زندگی ایرانی را به خوبی مطرح می‌کند، البته نه به شکلی که بخواهیم نمونه ای موفق نشان دهیم تا تماشاگر از آن الگو بگیرد، بلکه با نشان دادن نقاط ضعف، در حقیقت به این خواسته رسیده‌ایم. این رویکرد دو مزیت دارد؛ یعنی علاوه بر نشان دادن آسیب‌ها سطحی‌نگری و شعاری نبود و به بهانه نشان دادن آسیب‌ها، امید در فیلم کشته نمی‌شود، در صورتی‌که برخی از فیلم‌های سینمایی خلاف این مطلب عمل می‌کنند.
«بردارم خسرو» به بحث قضاوت هم توجه می کند در این فیلم، از ابتدا قصه به گونه‌ای روایت می‌شود که تماشاگر فکر می‌کند خسرو مشکل دارد و تمام تقصیرها به گردن او است، اما در پایان‌بندی خوب فیلم می‌بینیم چنین نیست، بلکه گذشته‌ای که خسرو پشت سر گذاشته، در به وجود آمدن شخصیت فعلی وی بی‌تاثیر نیست. برای همین هم در پایان شاهدیم میترا (هنگامه قاضیانی) در قضاوت ما بین همسر و خسرو، حق را به خسرو می‌دهد.
