به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین حبیب الله فرحزاد در سخنرانی یکشنبه شب حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه خداوند در چند جای قرآن بعد از سفارش به توحید امر به احترام به والدین کرده است، اظهار کرد: پدر و مادر شما بهشت و جهنم شما هستند و احسان به آنها بهشت را واجب و آزار و اذیت آنها و عاق والدین شدن انسان را جهنمی می‌کند.

وی با بیان اینکه عاق والدین و قاطع رحم بوی بهشت را هم استشمام نمی‌کند، افزود: در مورد اکرام والدین هیچ استثنایی وجود ندارد و حتی اگر پدر و مادر ما کافر هم باشند باید آنها را اکرام کنیم و نباید بی احترامی کنیم؛ فردی به امام جواد علیه السلام نامه نوشت که پدر من ناصبی است و ما را هم اذیت می‌کند؛ امام در پاسخ فرمودند با پدرت مدارا کن و خداوند بعد از سختی‌ها آسانی را قرار می‌دهد.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه ما باید عبد و تابع فرمان خدا باشیم، افزود: از روایات استفاده می‌شود که حرمت مادر بیشتر از پدر است، فردی خدمت پیامبر (ص) رسید و پرسید من به چه کسی نیکی کنم، حضرت فرمودند به مادرت، تا سه بار پرسید حضرت فرمودند به مادر و دفعه چهارم که پرسید آنوقت فرمودند به پدرت نیکی کن.

وی با بیان اینکه محال است کسی بتواند حق مادر را ادا کند مگر اینکه خداوند این حق را ادا کند، ابراز کرد: یک نفر خدمت پیامبر (ص) رسید و گفت مادرم پیر و زمین گیر شده و من لقمه در دهان او می‌گذارم و او را تر و خشک می‌کنم و هر کاری که در بچگی برای من انجام داده را من برایش انجام می‌دهم آیا حقش را ادا کردم؟ حضرت فرمودند «خیر» زیرا حق مادر با هیچ خدمتی ادا نمی‌شود.

حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد ادامه داد: فردی خدمت پیامبر (ص) رسید و گفت من گناهان زیادی انجام داده‌ام؛ آیا کار خیری است که بتواند این گناهان را جبران کند؟ حضرت فرمودند اگر مادر داری به مادرت خدمت کن که نشان می‌دهد خدمت به مادر گناهان غیر از حق الناس را پاک می‌کند؛ آن فرد گفت مادرم از دنیا رفته است؛ حضرت فرمودند اگر خاله داری به او خدمت کن.

وی با بیان اینکه بهشت زیر پای مادران است، گفت: پیامبر (ص) فرمودند ملازم پای مادران خود باشید زیرا بهشت زیر پای مادرها است؛ مادر ریشه انسان است و انسان را پرورش می‌دهد و اگر پسر نوح کافر بود و به پدر ایمان نیاورد به خاطر مادرش بود که انسان خوبی نبود و بسیاری از علمای ما که به کمالات مهم رسیدند ریشه اصلی شأن از مادران بوده است.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه پیامبر (ص) احترام حضرت خدیجه (س) و حضرت زهرا (س) را بسیار نگه می‌داشتند، افزود: پیامبر (ص) بعد از حدود ۶۰ سال که از مرگ مادرشان می‌گذشت آمدند به منطقه ابواء و سر قبر مادرشان حضرت آمنه (س) آنقدر گریه کردند که از گریه ایشان تمام اصحابشان به گریه افتادند.

وی گفت: وقتی حضرت خدیجه (س) از دنیا رفتند پیامبر (ص) دیگر در مکه نماندند و به مدینه هجرت کردند و آن سال را سال حزن و اندوه پیامبر (ص) نامیدند و وقتی هم که به مکه برگشتند به خانه خود نمی‌رفتند بلکه کنار قبر همسرشان حضرت خدیجه خیمه می‌زدند و آنجا می‌ماندند و بارها برای حضرت خدیجه (س) اشک می‌ریختند.