به گزارش خبرگزاری حوزه، «شهرک» و «۲۸۸۸» عنوان دو فیلمی بودند که در نهمین روز جشنواره در سالن همایش‌های برج میلاد به نمایش درآمد. آثاری که نمی‌توان بابت ندیدن آن افسوس خورد چون این دو فیلم به شدت ملال آور و به دور از جذابیت‌های سینمایی بودند.
«شهرک» ساخته «علی حضرتی» اثریست که می‌خواهد از آثاری چون «بازی مرکب» کپی‌برداری کند اما در رسیدن به این خواسته موفق نبوده و تماشاگر تا انتها نمی‌تواند با کار ارتباط برقرار کند برای همین بهترین مواجهه با این فیلم یا خارج شدن از سالن است یا خوابیدن. فیلم قصه جوان علاقه مند به سینماست که می‌خواهد بازیگر شود، اما ناخودآگاه در موقعیتی قرار می‌گیرد که آن را باور کرده و در کلامی دیگر نقش را در زندگی واقعی نیز می‌پذیرد. این اتفاق (فرو رفتن در نقش) در برخی از آثار خارجی و داخلی نیز پیشتر تکرار شده ولی «شهرک» مطمئناً اثر نیست که بتواند در گیشه با مخاطب آن ارتباط برقرار کند.
درباره بازی‌ها تنها باید به هنرنمایی خوب ساعد سهیلی اشاره کرد که همیشه در کارهایش حضوری قوی و خوب دارد، اما دیگر بازیگران تنها در حد معمولی کارشان را انجام می‌دهند. کارگردانی و فیلمنامه این کار نیز هیچ نکته درخشانی در خود ندارد. همچنین باید گفت برای تهیه کننده‌ای (علی سرتیپی تهیه کننده شهرک) که فیلم‌های مخاطب پسند تولید می‌کند تهیه فیلم سینمایی «شهرک» تعجب آور است.
فیلم سینمایی «۲۸۸۸» فاجعه بدتر از شهرک است، یعنی اگر در فیلم سینمایی شهرک ترجیح می‌دهید بعد از ۴۰ یا ۵۰ دقیقه از سالن خارج شوید یا اینکه موقع نمایش فیلم بخوابید برای این فیلم بهتر است اصلاً وارد سالن نمایش نشوید کار به شدت مریض و عذاب آور است به نحوی که کارگردان تنها هدفش از تولید چنین اثری، آزار مخاطب است.
در گام اول به تصویربرداری سیاه و سفید فیلم اشاره می‌کنیم که هدف از آن مشخص نیست، اینکه چرا کارگردانی بخواهد چنین تصویربرداری را برای کارش انتخاب کند مطمئناً توجیه سینمایی ندارد، بلکه تنها فیلمساز نخواسته ادای کارهای هیچکاکی را درآورد؛ تقلیدی که شکل کاریکاتوری به خود گرفته است.
بازی‌های فیلم فاجعه بعدی فیلم است. حضور بازیگران افتخاری فیلم نیز به عنوان صداپیشه از دیگر لحظات عذاب آور فیلم است که تنها برای پر کردن تیتراژ نامشان آورده شده است. چنین اثری نشان می‌دهد کارگردانان فیلم (علی اکبر حیدری و کیوان علی محمدی) به هیچ وجه در حوزه بازیگردانی تبحری نداشته و همه چیز را بر عهده هنرپیشه‌ها سپرده اند. نکته دیگر توصیه‌ای است که به فیلمسازانی که می‌خواهند چنین فیلم‌هایی می‌توان کرد. که فیلمسازی می‌خواهد فیلم‌هایی چنین بیمار بسازد بهتر است ژانر دفاع مقدس را ملعبه کارش قرار ندهند، چون این گونه سینمایی به اندازه کافی مظلوم و مهجور واقع شده، پس با این تولیدات، بیشتر مخاطب را از این ژانر سینما فراری ندهیم.
در انتها باید به هیئت انتخاب این جشنواره بابت چنین انتخاب‌هایی تبریک گفت چون با فاجعه‌هایی که خلق کردند نامشان سال‌ها باقی خواهد ماند.
انتهای پیام
