به گزارش خبرگزاری حوزه، با مطالعه کتاب شریف نهج البلاغه و به ویژه نامه امیرالمؤمنین (ع) به مالک اشتر به خوبی متوجه می‌شویم که از نگاه حضرت مولا، مسئولیت در جامعه اسلامی امانت بزرگی در دست فرد مسئول، مدیر و فرمانده به شمار می‌رود و نه ابزاری که افراد حکومتی بخواهند از رهگذر آن به آلاف و اُلوفی رسیده و بدین وسیله، در پیِ انباشت ثروت برای خود و یا نزدیکان خویشتن باشند.

از این منظر، دولتمردان و مسئولان جامعه اسلامی که الگویشان امیرالمؤمنین (ع) است، باید ضمن رعایت اصل ساده زیستی، همه توان و تلاش خود را مصروف خدمت به مردم و به خصوص کاستن از حجم مشکلات و گرفتاری‌های زندگی اقشار محروم و مستمند جامعه کنند. این سیره نورانی اگر در همه بخش‌ها و اجزای دستگاه حکمرانی، نهادینه شود، بی گمان جامعه اسلامی گلستان شده و به الگویی بی نقص برای همه جهان بشریت تبدیل می‌گردد.

‌به راستی ما چنانچه می‌خواهیم که در مسیر خدمت صادقانه و بی منت به آحاد ملت از جمله اقشار آسیب پذیر و محروم کارنامه موفقی داشته باشیم باید ضمن اخلاص در کارها، از سیره نورانی ائمه اطهار (ع) از جمله سیره مولای متقیان علی (ع) تبعیت کنیم و این پیروی و تبعیت نیز البته در حد حرف و شعار نباشد بلکه در مقام عمل، حقیقتاً این گونه باشیم.

با عنایت به همین سیره نورانی است که معتقدیم مدیر و مسئولی که خود را مدعی پیروی از کلام و رفتار امیرالمؤمنین (ع) و سیره و سبک زندگی ایشان می‌داند، باید همواره در دسترس مردم باشد و خود را خادم ملت بداند، نه این که صرفاً شعار بدهد اما در عمل مردم چیزی از این مسئله نبینند.

از سوی دیگر چنانچه ما بخواهیم که بر اساس روش امام علی (ع) عمل کنیم باید عدالت را در همه شئون حاکمیتی برقرار سازیم و در این مسیر نسبت به مقابله با مفسدان اقتصادی، رانت خواران و ویژه خواران از بیت المال اهتمام داشته باشیم. امروز آحاد مردم چشم انتظار رفتار مسئولان و مدیران در عرصه‌های گوناگون هستند و آنها را با معیار و سنجه حکومت علوی تطبیق می‌دهند.

بی شک در راستای تحقق موفقیت در این زمینه بسیار نیاز است که یک مسئول و دولتمرد در جامعه اسلامی از اشراف اطلاعاتی نسبت به حوزه مأموریتی خود برخوردار باشد، کما این که در نامه معروف امیرالمؤمنین (ع) به مالک اشتر نیز به این مهم به وضوح پرداخته شده است.

این مساله از آن جا حائز اهمیت است که طبعاً وقتی مدیر و یا مسئولی در حوزه تخصصی خود اطلاعات لازم را نداشته باشد یا عملکرد ضعیفی خواهد داشت و یا این که حتی فرضاً هم که توانمند باشد در دست یابی به اهداف مورد نظر به جهت برنامه ریزی ناقص، کمتر با توفیق حداکثری مواجه می‌شود و لذا به معنای واقعی کلمه نمی‌تواند در خدمت به مردم موفق باشد.

امید آن که به برکت چنین ایام عزیزی، همه مدیران و مسئولان ما به تبعیت از سیره امیرالمؤمنین (ع) و فرزندان صالح ایشان یعنی حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری، به گونه‌ای رفتار و حکمرانی کنند که هم زمینه رضایت مردم را فراهم آورند و هم این که بدین وسیله به تبلیغ عملی نظام شیعی در گستره‌ی گیتی کمک نمایند.

سید محمدمهدی موسوی