به گزارش خبرگزاری حوزه، شهدای دوران دفاع مقدس، عاملان به آموزه‌های قرآن بوده و سیره اهل‌بیت(ع) به ویژه سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) را سرلوحه طریق جاوید خود قرار داده بودند. در صف اول این مبارزات، قاریان خوش‌خوان و حافظان آیات قرآن کریم نیز حضور داشتند که نه تنها جسم خود را در خدمت به وطن وقف کرده بودند، بلکه با صدای خود نیز روحیه‌ای مضاعف به رزمندگان می‌بخشیدند.
در روز پنجشنبه یاد می‌کنیم از شهید محمد آقاجانی که ۳۰ شهریور سال ۱۳۴۵ در تهران متولد شد. پدرش شمس‌الله، نانوا و مادرش خانه‌دار بود و محمد، فرزند ششم خانواده بود و مقطع دبیرستان را در رشته اقتصاد به پایان رساند.
وی از کودکی همراه با پدر به مسجد الهادی(ع) می‌رفت و همین امر موجب جذب او به فعالیت‌های فرهنگی ـ قرآنی و سپس عضویت پایگاه بسیج مقداد شد. شهید آقاجانی در همان سنین نوجوانی در مسجد الهادی(ع) کلاس‌های عقیدتی و آموزش قرآن را برگزار می‌کرد.
محمد به بچه‌های کوچک‌تر، قرآن آموزش می‌داد و همواره با دادن هدیه‌ای کوچک آنها را مورد تشویق قرار می‌داد. او به هنر خطاطی نیز علاقه داشت و گاهی اشعاری انقلابی در وصف شهدا و امام خمینی(ره) برای اجرا توسط گروه‌های سرود مدارس می‌سرود. شهید آقاجانی در زمینه‌های سیاسی هم فعال بود.
وی برای نخستین بار از طریق بسیج به جبهه اعزام شد و یک بار از ناحیه پا، مجروح شد. او در جبهه آرپی‌جی‌زن بود و سرانجام در ۱۹ اسفند سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر در محل شرق دجله، با اصابت خمپاره به سرش، به شهادت رسید.
گفتنی است: مزار این شهید والامقام در بهشت زهرا، قطعه ۵۰، ردیف ۶۲، شماره ۵ است.
*فرازی از وصیت‌نامه شهید
«چند سخنی را به عنوان وصیت می‌نگارم، باشد که این نیز به عنوان سخنی نیکو در نامه اعمالم باشد.
مادر عزیزم و پدر گرامی‌ام و ای خواهران ارجمندم، جهان همه در گردش است و هر روز مسافری ترک منزل دنیا کرده و در ماوی آخرت سکونت می‌گزیند. از این مسافران گروهی خاسرند و برخی دیگر اخسر که خیرالزاد راد به شرالزاد مبدل نموده‌اند که لعن ابدی خداوند بر آنان باد و اما گروه دیگر که توشه‌ای از خوشه اعمال نیک خود برگرفته‌اند، دارای درجات عالیه بوده و شهدا جلوداران این کاروان و صدرنشینان این محفل و افزوده‌های این جمعند.
ای خانواده عزیز من امید دیدار در یوم وصال. شما همه‌تان مسلمانید و مؤمنید و شجاع، متعهد به اسلام و انقلابی هستید ولی خوب شاید اگر چند چیز از شما بخواهم بد نباشد. احترام به پدر و مادرتان را به جا بیاورید و تا آنجا که برخلاف حرف خدا پیغمبر(ص) و امامان (ع) و نایب امام زمان(عج) امام خمینی و علما و رهبران انقلاب حرفی نزدند، مطیع و پیرو دستوراتشان باشید.
همیشه مواظب باشید که با چه کسانی دوست می‌شوید و در نظر داشته باشید که با افراد بدکار و نادان، احمق، زورگو، خودپسند و متکبر هیچگاه دوستی و نزدیکی نکنید و نیز از آن دوستی که انگیزه آن امیال نفسانی باشد؛ مانند(جمال، مقام، مال، شهوت) به شدت بپرهیزید و یگانه شرط انتخاب دوست را تقوی قرار دهید...
اگر کسی علیه مکتب ما و شما که اسلام است و الان شکل کامل و حقیقی آن ولایت فقیه است کاری کرد با شهامت تا پای شهادت بیاستید. این تکلیف یک مسلمان است.
هر کار انجام می‌دهید برای خدا و به منظور رضای او باشد...
در این دنیای فانی به هیچ چیز دیگر جز به خدا از دوست و مال و مقام تا شهرت و زینت و جمال و تا هر چیز دیگر گرفته دل نبندید زیرا مطلوب و خواسته حقیقی شما چیزی است که کمال مطلق داشته باشد که در این طلب‌ها و خواستنی‌ها نمی‌گنجد.
در رابطه با جنگ: ای مردم! اصولاً زندگی یعنی جنگ؛ جنگ با طبیعت(علم)، جنگ با هوای نفس(جهاد اکبر)، جنگ با تجاوزگران به حقوق انسانی و مانعین اجرای احکام و حدود الهی(جهاد اصغر)، رنج و سختی و مشقّت، تحمل آزارها و دردها و شکنجه‌ها و مصائب و بلایای طبیعت این جهان است.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست...
ای کسانی که به بهانه‌های مختلف از آمدن به جبهه کنار می‌کشید، علتش بی‌نصیب ماندن شما از سعادتی است که نصیب رزمندگان می‌شود. به مردم غافلی که در شهادت عزیزان این امت تاسف‌های بی‌جا و کفرآمیز می‌خورند، می‌گویم: «ای مردم غافل! چرا در مرگ شهدای این امت اینقدر کفر می‌گویید؟ تا قضا و قدر خداوند نباشد حتی پوست تخمه‌ای در عالم هستی نمی‌تواند از جایی به جایی برود.» قرآن می‌گوید: فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ(اعراف /۳۴) وقتی زمان مرگش رسید ساعتی جلو یا به عقب نخواهد رفت، بدکاران در برزخ و قیامت بارها می‌میرند و باز خداوند زنده‌شان می‌کند ولی اهل تقوی لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَی(دخان /۵۶) جز مرگ اول که همه باید بچشند مرگ دیگری را نخواهند چشید از بالاتر جهادگران از در خصوص وارد بهشت می‌شوند: قال علی علیه السلام: إنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخاصَّةِ أولیائِهِ).
فقط در رابطه با تاسف‌های بی‌جا و کُفرآمیز آیه‌ای را که در جنگ اُحُد خطاب به اینگونه تاسف کنندگان نازل شده می‌آورم: آن کسانی که در جنگ با سپاه اسلام همراهی نکرده و گفتند اگر خویشان و برادران ما نیز سخن ما را نیز شنیده به جنگ اُحُد نرفته بودند، کشته نمی‌شدند ای پیغمبر به چنین منافقان بگو پس شما که برای مرگ دیگران چاره توانید کرد، مرگ را از جان خود دور کنید، اگر راست می‌گوئید(ال عمران سوره ۱۶۸) وخداوند به اهل ایمان می‌گوید شما از این گروه نباشید(ال عمران سوره ۱۵۶).
زیادی شهدا افتخار یک امت اسلامی است و نشانگر سربلندی و سرافرازی آن امت در روز قیامت است...»
