خبرگزاری حوزه روایت زیر را از کتاب «الکافی» منتشر می‌کند.

امام علی علیه السلام ـ در وصیت خود پیش از شهادت ـ فرمود:

فی وَصِیَّتِهِ قَبلَ شَهادَتِهِ ـ : اللّه َاللّه َ فی الأیتامِ ، فلا تُغِبُّوا حدیث أفواهَهُم ، ولا یَضِیعوا بحَضرَتِکُم ، فقد سَمِعتُ رسولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آله یَقولُ : مَن عالَ یَتیما حتّی یَستَغنِیَ أوجَبَ اللّه ُ عَزَّوجلَّ لَهُ بذلکَ الجَنَّةَ کما أوجَبَ لآکِلِ مالِ الیَتیمِ النّارَ . حدیث

درباره یتیمان از خدا بترسید و مبادا یک روز سیرشان کنید و یک روز گرسنه بمانند و مبادا که با حضور شما آنان از بین بروند؛ زیرا از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود: هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا آنکه بی نیاز شود، خداوند عز و جل با این کار بهشت را بر او واجب گرداند، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجب ساخته است.

الکافی : ۷/۵۱/۷