به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، استاد حسین انصاریان، استاد حوزه و مفسر قرآن کریم، طی سخنرانی در حسینیه همدانیها به مناسبت ماه مبارک رمضان، با بیان اینکه نفس انسان قابلیت شگفتی برای تربیت دارد و تاکنون کسی از حقیقت آن آگاه نشده است، اظهار داشت: ماموریت ملکالموت هم درباره نفس است و وقتی نفس از انسان جدا شود، تمام اعضاء و جوارح از کار میافتند و جسم را باید در خاک بگذارند؛ در روز قیامت هم خداوند دوباره همین بدن را با همین نفس حیاتی برمیگرداند.
این استاد اخلاق حوزه علمیه گفت: امیرالمومنین(ع) فقط در نهجالبلاغه به اندازه سه صفحه از عالم بالا خبر داده که از علوم نجومی غربیها جلوتر است، یعنی آنها با تجهیزات پیشرفته هنوز به علم امیرالمومنین(ع) نرسیدند.
وی ادامه داد: این قدرت بینهایت خداوند است و هیچوقت نباید از کار خدا تعجب کرد چرا که علم و قدرت او بینهایت است و به هر حقیقتی تعلق میگیرد؛ مگر ساختن این آسمانهای هفتگانه که طول و عرض آن را هیچکسی نمیداند برای او سخت بوده است؟! میلیاردها سال است که ستارگان، خورشید، ماه، کهکشان و سیارهها را سرپا نگه داشتهاست بدون اینکه از ستونی استفاده کند. حیف که امیر المومنین(ع) زود از دنیا رفتند، در منبر کوفه خودشان پیشنهاد کردند و فرمودند که من به جادههای آسمانها از جادههای زمین آگاهتر هستم اما هیچکس نپرسید که عالم بالا چه خبر است.
این استاد حوزه علمیه با اشاره به نحوه حکومتداری امام علی(ع)، تصریح کرد: علی(ع) بخشی از روز را در کوفه حکومتداری میکرد و بقیه روز را هم با یک زنبیل و یک تیشه بر سر زمین کار میکرد. مناطق وسیعی تحت حکومتش بود و برای او از همه جای کشور مالیات میآمد. دستور داده بود که بخشی از مالیاتها را در منطقه خودتان خرج کنید و اضافه آن را به کوفه بفرستید تا دنیای این مردم را آباد کنم.
وی ادامه داد: خودش نمیخورد تا همه را سیر کند، خودش نمیپوشید تا همه را بپوشاند و خودش استراحت نداشت تا همه مردم مملکت استراحت کنند اما خیلی مزاحم داشت به قدری که یک روز روی منبر مسجد کوفه، اشک ریخت و گفت شما مردم قلب من را در سینهام مانند نمکی که در آب حل می شود، آب کردید.
این محقق، مفسر و پژوهشگر علوم قرآنی به تعاریف غیرمسلمانان از امام علی(ع) اشاره کرد و اظهار داشت: بعضی از دانشمندان مسیحی نوشتند، علی جان هزار و پانصد سال زود به دنیا آمدی به این معنا که اگر امروز به دنیا آمده بودی جهان تحول عجیبی پیدا میکرد.
استاد انصاریان افزود: روزی نشسته بود کفشهایش را وصله میکرد و ابن عباس هم یک طرف نشسته بود؛ کفشهایش را که وصله کرد جلوی خود گذاشت و به ابن عباس گفت قیمت این کفش چقدر است؟! ابن عباس گفت کفش شما پر از وصله است و هیچ قیمتی ندارد. سپس علی(ع) فرمود حکومت من بر شما و بر دنیای شما اگر بر من زمینهای نباشد تا حق غارتشده مظلومی را از یک ستمگر بگیرم و به او برگردانم، برای من از این کفشها هم بیارزشتر است. آیا کسی را سراغ دارید که جایگاه حکومتی خود را اینگونه ارزیابی کند؟!
وی ادامه داد: روزی میفرمود آنقدر پیراهنم را وصله زدم که دیگر خجالت میکشم آن را به اهل خانه بدهم و بگویم وصله بزنید. در نماز جمعه ایستاده داشت خطبه میخواند و دستش را حرکت میداد. پسری از پدرش پرسید علی(ع) چه میکند؟! پدرش گفت علی(ع) همین یک پیراهن را دارد، پیراهنش را شسته ولی آستینهایش هنوز خیس است، آن را باد میدهد تا خشک شود؛ این در حالی است که برایش شتر شتر مالیات، زکات، درهم و دینار میآوردند. این علی(ع) است اما اکنون شیعه کجا قرار دارد؟! شیعه صندلیدار، شیعه حکومتدار، شیعه ثروتمند الان کجا قرار دارد؟!
این استاد حوزه علمیه با اشاره به بی تابی امیرالمؤمنین(ع) در بازپسگیری حق مظلومان، اظهارداشت: در گرمای طاقت فرسای کوفه و در زمانی که تمام مردان و زنان در خانه استراحت میکردند، امیرالمومنین(ع) به تنهایی کوچه به کوچه میگشت؛ فردی یک مرتبه امیرالمومنین(ع) را میبیند و میگوید علی جان بخشی از شب را که نمیخوابی و عبادت میکنی، بعد از نماز صبح هم که در مسجد کوفه مشکلات مردم را حل میکنی، این وقت ظهر در این گرما کجا میروی؟! فرمود فردای قیامت مسئول هستم؛ در کوچهها میگردم که نکند مظلومی مورد ظلم قرار گرفته باشد و نتواند پیش من بیاید یا بگوید الآن رئیس جمهور خواب است و نمیشود پیش او رفت. من طاقت ظلمی که به او شده را ندارم؛ کوچهها را میگردم که اگر مظلومی دنبال دادرس است، من را ببیند و بگوید علی من مظلوم واقع شدم تا رفع ظلم کنم.
استاد انصاریان تصریح کرد: متأسفانه در حال حاضر عدهای نمیتوانند یک دست لباس برای فرزندشان بخرند اما عدهای دیگر دهها دست لباس گرانقیمت دارند، یک خانواده پنج نفره حتی یک دوچرخه یا موتور معمولی ندارد اما در همین خیابانهای تهران برخی ماشینهای چند میلیاردی سوار میشوند؛ ما از شیعه توقع داریم. برادرانم و خواهرانم زندگی امیرالمومنین(ع) باید برای ما موعظه و عبرت باشد.
انتهای پیام/
نظر شما