خبرگزاری حوزه | نادر طالب‌زاده از نوادر روزگار بود. زمانی که عده‌ای به دنبال کنج عافیت می‌گشتند و هرکس توان مالی‌اش اجازه می‌داد، فرار را بر قرار ترجیح می‌داد و عازم خارج از کشور می‌شد، او آسایش و راحتی خود را رها کرد و به میهن بازگشت.

آری او اهل هجرت بود، هجرت به‌خاطر ایمان و اعتقادش، همان که خداوند در قرآن می‌فرماید: آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بلندتری است و آنان بالخصوص رستگاران و سعادتمندان دو عالمند.( توبه، آیه ۲۰)

او که ابتدا برای ساخت مستندی در مورد گروگان‌های لانه جاسوسی، از طرف شبکه سی‌بی‌اس آمریکا به ایران آمده بود، روحیه‌ی انتقادی‌اش نسبت به سیاست‌های آمریکا سبب قطع همکاری‌اش با این رسانه شد.

بعد از آشنایی با دیدگاه امام خمینی (ره) در سال ۵۷، دریافت که او تنها کسی است که می‌تواند ایران را متحول کند، پس در ایران ماندگار شد تا با اطلاعاتی که در مورد آمریکا و سیاست‌هایش داشت به کشور کمک کند.

اموالش در آمریکا مصادره و خودش تحریم شد؛ اما برایش اهمیتی نداشت، دنیا خیلی وقت بود که برای او رنگ و بویش را از دست داده بود، دقیقا همان وقتی که اموال و موقعیت شغلی‌اش را در آمریکا رها کرد و به ایران آمد.

او نه‌تنها از آمریکا به ایران هجرت کرد بلکه از منیّتش نیز هجرت کرد، خودش و هوای نفسش را زیرپا گذاشت تا به معشوق حقیقی‌اش برسد.

آری آنان که از دنیا می‌گذرند از خود به‌راحتی گذر می‌کنند. تمام همت‌شان می‌شود انجام وظیفه و تکلیف؛ دربرابر دیگران احساس مسئولیت می‌کنند و نمی‌توانند دربرابر ظلم و بی‌عدالتی ساکت بنشینند. او نیز خود را فراموش کرده بود و تنها همّش، روشنگری و مبارزه با استکبار جهانی بود.

او که فارغ التحصیل رشته‌ی کارگردانی سینما در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه کلمبیای آمریکا بود، دریافته‌بود که در عصر جدید جنگ مسلحانه معنا ندارد زیرا سلاح دشمن ابزار رسانه است و برای مقابله با آن باید از همان سلاح استفاده کرد.

در راستای این هدف، مستندهایی درباره‌ی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و جنگ بوسنی تولید کرد تا مقاومت و ایستادگی مظلومان و ددمنشی ستمگران را به تصویر بکشد.

از مهم‌ترین اقدامات او برای آشکارکردن چهره‌ی آمریکا و هویت پوشالی آن، تاسیس کنفرانس جهانی "افق نو" است که ابتدا آن را "هالیوودیسم" نامیده بود. او از منتقدین سراسر جهان که آثاری در مورد آمریکا داشتند برای شرکت در این کنفرانس دعوت نمود.

طالب‌زاده همچنین دبیر جشنواره‌ی فیلم عمار و موسس شبکه‌ی افق بود. از فعالیت‌های دیگر او می‌توان تدریس، ترجمه و آموزش مستندسازان جوان در داخل کشور را نام برد.

او در همه‌ی این مسئولیت‌ها، مجاهد عرصه‌ی جنگ نرم و جهاد تبیین بود و سراسر عمر خود را در این راه صرف‌نمود. اخلاص و خستگی‌ناپذیری از ویژگی‌های بارز او در این عرصه بود.

در سال های اخیر از نارسایی قلبی رنج می‌برد. بارها در بیمارستان بستری گردید اما در همان حال دست از تحقیق و مطالعه برنداشت، تا اینکه در نهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ در اثر عارضه‌ی قلبی درگذشت و به یار دیرینه‌اش شهید آوینی پیوست.

بی‌شک نام او نیز همچون شهید آوینی برای همیشه در ذهن‌ها باقی خواهد ماند. سزاوار است، اصحاب رسانه تلاش‌های او را سرلوحه‌ی خود قرار داده وادامه‌دهنده‌ی راه او باشند

روحش قرین رحمت الهی باد.

الهه دهقانی، عضو گروه نویسندگی صریر