خبرگزاری حوزه / آیت‌الله حاج شیخ صدرالدین حائری شیرازی، فرزند آیت‌الله شیخ عبدالحسین حائری شیرازی بود که در سال ۱۳۰۹ در شیراز به دنیا آمد و ۱۷ خرداد ۱۳۸۳ در سن ۷۴ سالگی به رحمت ایزدی پیوست.
وی آموختن را نزد پدر آغاز و در ۱۳ سالگی به قم مهاجرت کرد. او در قم از درس حضرات آیات سید مهدی روحانی، حسین نوری همدانی و سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی بهره گرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات امام خمینی، بروجردی و میرزاهاشم آملی حاضر شد.
آن عالم ربانی همزمان از درس تفسیر و فلسفه علامه طباطبایی استفاده کرد و در عرفان و سیر و سلوک هم به جرگه شاگردان آیت‌الله شیخ محمدجواد انصاری همدانی درآمد.
سیره‌اش در تدریس چنان بود که خود، شاگردش را انتخاب می‌کرد و او را مورد تفقد قرار می‌داد و متناسب با هر شاگرد، آموزش خاصی می‌داد.
او دوستی صمیمانه‌ای با عالم مبارز، حجت‌الاسلام سید علی اندرزگو داشت و به همین دلیل اندرزگو در جریان مبارزه با شاه و فرار از دست ماموران، به شیراز سفر می‌کرد و در این شهر، نزد آیت‌الله حائری شیرازی بود.
آیت‌الله حائری شیرازی فعالیت‌های مهم تبلیغ خود را با تبلیغات ضد فرقه ضاله بهائیت که در شیراز و در سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰ به تبلیغ وسیعی پرداخته بودند، آغاز کرد و تلاش داشت تا سیره استادش، یعنی امام خمینی(ره) را در زمینه مبارزه با رژیم ستمشاهی پیگیری کند و آن را در شیراز تحقق بخشد.
آن مرحوم در این راه تلاش می‌کرد تا از طریق برپایی نشست‌های متعدد مذهبی سیاسی، مردم را بیش از پیش نسبت به اوضاع و احوال زمانه آشنا سازد و در این راه، تکثیر و توزیع نوارها و اعلامیه‌های امام را در دستور کار داشت.
آیت‌الله حائری شیرازی همچنین با رهبر معظم انقلاب، پایه‌گذاری جریانی به نام «بعثت» را آغاز کرد که در آن می‌کوشیدند اندیشه‌های امام خمینی(ره) را به صورت نوشته و مکتوب درآورند و عرضه کنند.
آن عالم ربانی در این سال‌ها به طور مکرر حمایت‌های مکتوب و اعلامیه‌های دفاع از راه و سیره امام خمینی را امضا می‌کرد و حتی سایر علما را هم به این کار تشویق می‌کرد. به طور مثال در جمع‌آوری نامه و امضا از مراجع برای تایید مرجعیت امام خمینی برای جلوگیری از تعرض رژیم به ایشان، نقش داشت که موجب شد امام مصونیت قانونی پیدا کند و جان ایشان محفوظ بماند.
او همچنین در جریان دستگیری امام در سال ۱۳۴۲، تلاش حداکثری داشت تا علما از سراسر کشور به تهران مهاجرت کنند و از امام حمایت کنند .
آیت‌الله حائری شیرازی در سال‌های مبارزه با رژیم ستمشاهی، بارها مورد تعقیب ساواک قرار گرفت، بازداشت و تبعید شد و همچنین وضعیت ممنوع‌الخروجی و ممنوع‌المنبری را هم تجربه کرد.
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی با اجازه امام وارد کارهای اجرایی نشد و تلاش کرد تا با اجازه‌هایی که از امام داشت، رسیدگی به امور حوزه‌های علمیه فارس و استان‌های مجاور مانند بوشهر و کهگیلویه و بویر احمد را پیگیری کند.
آن مرحوم در جریان جنگ تحمیلی نیز بارها به مناطق عملیاتی رفت و موجب روحیه بخشی به رزمندگان اسلام بود. همچنین در مناطق عملیاتی جنوب لبنان نیز حضور یافت.
این عالم مجاهد ۱۷ خرداد ۱۳۸۳ به ملکوت اعلی پیوست و پس از آن که آیت‌الله بهجت(ره) بر پیکرش اقامه نماز کرد، در صحن اصلی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، بین حجره سه و پنج و در کنار مزار یار و همراهش، عارف کامل، مرحوم حاج اسماعیل دولابی به خاک سپرده شد.
