به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه، ائوخنیو گارسیا گاسکن، تحلیلگر اسپانیایی مسائل خاورمیانه، در یادداشتی به بررسی پیامدهای دیدار اخیر سران گروه‌های فلسطینی پرداخته است که خلاصه آن به شرح زیر است:

محمود عباس و اسماعیل هنیه، رهبران تشکیلات خودگردان فلسطین و جنبش حماس، در جریان مراسم شصتمین سالگرد استقلال الجزایر با یکدیگر دیدار کردند. گرچه رسانه‌های الجزایری و برخی از رسانه‌های خارجی دیگر از یک «رویداد تاریخی» سخن می‌گویند، اما دیدار محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین و اسماعیل هنیه، رهبر جنبش حماس، هیچ تغییر بزرگ یا کوچکی را برای تحقق آرمان فلسطین رقم نخواهد زد.

این دیدار که توسط مقامات الجزایری به مناسبت شصتمین سالگرد استقلال این کشور برگزار شد، کمترین اهمیت را در روابط بین فلسطینیان خواهد داشت، به این دلیل که محمد عباس ۸۷ ساله همواره علاقه‎‌مند بوده که بیشترین فاصله را با حماس داشته باشد؛ جنبشی که در صورت برگزاری انتخابات، موقعیت او را به خطر خواهد انداخت.

این دیدار پس از شش سال و با فشار رئیس‌جمهور الجزایر بین دو دولتمرد فلسطینی تکرار شد. وی دوست دارد تصویری مقتدرانه از کشور خود در صحنه بین‌المللی نمایش دهد؛ چون محور بزرگی که اسرائیل در شمال آفریقا با نقش‌آفرینی پررنگ مراکش، در حال ایجاد آن است، توان سیاست خارجی کشورش را به طور جدی مورد تهدید قرار داده است.

محمود عباس سال‌ها پیش، مدت‌ها قبل از اینکه جانشین یاسر عرفات شود، از مقاومت در برابر اشغالگری دست کشید؛ به همین دلیل اسرائیل از عملکرد او راضی است و می‌خواهد او را تا جایی که امکان دارد حفظ کند، به‌ویژه این که او دولتی پلیسی و در خدمت اسرائیل در کشور فلسطین ایجاد کرده است که مأموریت اصلی آن مبارزه با حماس در کرانه باختری است. در حالی که محمود عباس همیشه مشغول خوش‌خدمتی به اسرائیل بوده است، هنیه وظیفه خود را زنده نگه‌داشتن نوار غزه می‌داند.

برای هنیه نیز این نشست کاملاً بی‌اهمیت است؛ چون می‌داند که عباس نمی‌تواند حماس را حتی از دور ببیند، با این حال، گفتگو با او ضرری برای هنیه نخواهد داشت. آخرین بار نیز که در سال ۲۰۱۶ در قطر این دیدار انجام شد، نتیجه‌ خاصی در پی نداشت.

با توجه به شرایط حاکم، این که تلویزیون الجزایر این دیدار را «تاریخی» توصیف کرد و از فاش‌کردن محتوای آن خودداری ورزید، منطقی به نظر می‌رسد، اما این دیدار پاسخگوی مشکلات روابط بین فلسطینیان نیست.

از زمانی که عباس در اوایل سال ۲۰۰۵ به مقام ریاست ‌جمهوری رسید، موضوع «آشتی» بین فلسطینی‌ها کاملاً دور از دسترس قرار گرفت. درست است که تلاش‌های متعددی در این راستا صورت گرفته است، اما هیچ‌کدام موفقیتی به دنبال نداشته است. آشتی بین فلسطینیان تنها در صورتی ممکن است که اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی خارج شود، در حالی که این موضوع روی میز هیچ یک از مقامات یهودی موافق یا مخالف دولت فعلی اسرائیل نیست.