به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه، هفته گذشته ترکیه بار دیگر روستای "برخ" در استان دهوک اقلیم کردستان عراق و حومه آن را هدف حملات توپخانه‌ای خود قرار داده است. این حمله درحالی انجام شده است که چهارشنبه روستای "برخ" در ناحیه درکار" از توابع شهرستان "زاخو" در استان دهوک اقلیم کردستان عراق آماج حملات توپخانه‌ای شدید قرار گرفت که به کشته شدن هشت شهروند و زخمی شدن ۲۳ شهروند دیگر که همه آنها از گردشگران بودند، انجامید. ترکیه مسئولیت این حمله را نپذیرفته و مدعی شده است که این حملات توسط حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) انجام شده است؛ اقدامی که خشم عراقی‌ها را به همراه داشته است.

در همین راستا "قاسم سلمان العبودی" تحلیگر عراقی طی یادداشتی به بررسی این جنایت و مسئولیت دولت عراق در برابر آن پرداخته است.

متن یادداشت به شرح ذیل است:

به نظر می رسد که خون عراقی ها برای دولت عراق که دائما به اظهارات و بیانیه های محکوم کننده بسنده می کند به امری حاشیه ای تبدیل شده و مردم دیگر از این رفتار دولت خسته شده اند. قبل از اینکه بخواهیم ترکیه و ایادی اش را که به کشور عراق تجاوز کردند متهم کنیم، ابتدا باید دولت منطقه شمال عراق را متهم کنیم، زیرا آنها عامل اصلی این جنایت وحشتناک هستند که جان مردم عراق را با خونسردی کامل گرفتند. بله، دولت مسعود بارزانی عاملی است که علاوه بر بمباران روزانه مردم کرد و عرب زمینه اشغال نیروهای ترکیه در مناطقی از عراق را فراهم آورده است.

حزب کارگران کردستان، آنکارا را به عنوان یک سازمان "تروریستی" در لیست ترویست ها قرار داد. این اقدام بهانه ای شد که دولت اردوغان از آن استفاده کرد و همه عناصر نظامی خود را به شمال عراق آورد و این مسعود و ارکان حکومت او بودند که فضای بسیار وسیعی را برای تصمیمات یک جانبه در اختیار آنها قرار دادند و این تصمیمات منجر به فجایع بسیاری شد که آخرین آن در تفرجگاه برخ، رخ داد.

همه به خوبی می دانند که دولت مسعود بارزانی تحت هیچ شرایطی اجازه ورود یگان های نظامی یا امنیتی عراق را به شمال این کشور نمی دهد و از طرفی هم نمی تواند از مرزهای منطقه ای و جان غیر نظامیان در برابر تهاجم ترکیه محافظت کند.

قبل از پیش رفتن علیه ترکیه و تنبیه آنها که من می گویم این کار آسانی است، دولت عراق باید یک سری اقدامات تنبیهی علیه رهبران اقلیم کردستان انجام دهد تا سرنوشت مردم عراق اعم از اعراب و کردها را به خطر نیندازند و از اقدامات احمقانه ای که شهروندان کرد را بیش از دیگران خسته کرده جلوگیری کند. نیروهای سیاسی و پارلمانی باید با وضع قوانین محدود کننده از بی تدبیری و بی احترامی رهبران اقلیم به کردها جلوگیری کنند.

در مورد دولت ترکیه که خون عراقی ها را در کشور خودشان ریخت، دولت مرکزی عراق این مسئولیت را دارد که ابتدا خواستار عقب نشینی نیروهای ترکیه از خاک عراق شود و سپس کلیه قراردادهای تجاری را لغو و از ورود شرکت های ترکیه به بازار عراق جلوگیری کند و تمام این اقدامات را باید به تلافی خون هایی که در مقابل چشمان جهانیان بر زمین ریخت انجام دهد.

همچنین باید از ترکیه بخواهد که طبق قوانین بین المللی سواحل، سهم آب عراق را رها کند. همچنین به عنوان یک ضرورت مبرم عناصر حزب کارگر ترکیه را اخراج کنند، چرا که آنها با کمک و حمایت مسئولان دولت اقلیم کردستان، مردم بعشیقه، دشت نینوا و سایر مناطق را تضعیف کردند و با تهدید اسلحه، ساکنان آن مناطق را مجبور به عقب نشینی از زمین ها و دارایی های خود کردند.

ما بر این باوریم که این اقدامات است که اعتبار و حاکمیت دولت عراق را احیا می کند، نه اینکه خواهان خلع سلاح های مقاومت و انحلال بسیج مردمی شوند. برخی از سیاستمداران عراقی در سخنرانی های خود خواهان انحلال حشد الشعبی هستند و ازسوی دیگر در برابر جنایت علیه مردم عراق و سپس اشغال آن و کشتار مردمش سکوت اختیار می کنند.

خواننده عزیز تصور کند، اگر خدای ناکرده، ایران این منطقه را بمباران کرده بود و گردشگران را جلوی دیدگان ما کشته بود، شاهد اتفاقات بزرگی بودیم که طرفین جریان سیاسی مخالف ایران با همه طرف های دیگر به شعار "ایران از عراق بیرون برو" روی می آوردند، شعاری که پیش از این توسط سفارت و ایادی آنها در عراق شنیده می شد.

امروز نقض آشکار حاکمیت ملی عراق توسط ترکیه در برابر چشمان همه جهان به وضوح دیده می شود. اگر توافق امنیتی واقعی با طرف آمریکایی وجود داشته باشد، همانطور که توسط بخش اصلی دولت عراق تبلیغ شده، طرف آمریکایی باید ترکیه را تحت فشار قرار دهد تا سرزمین های شمالی عراق را ترک کند و به اشغال خود پایان دهد.

و اگر چنین نشود، دلیل توافق دفاعی مشترکی که الکاظمی و دیگران به آن می بالند و در عین حال مردم عراق را خسته و تحقیر کرده است، چیست؟