خبرگزاری حوزه | چند روزی است که به بهانه ماجراهای اخیر کشور، عده‌ای احساس مسئولیت کرده و به فرموده خودشان درد این ماجرا تا مغز استخوانشان را می‌سوزاند.
این حضرات خواسته‌اند بخاطر خدا و حفظ آبروی اسلام از این شیوه دست برداشته شود.

سوال ما از این آقایان این است که اگر درد دین دارید و به فکر آبروی اسلام هستید، چرا استخوانهایتان فقط در شرایط خاص میسوزد؟
چرا بی‌حرمتی به همسر و دختر شهید خادم صادق احساسات شما را تحریک نکرد، چرا اهانت به روحانیون مشهد صدای شما را در نیاورد، چرا دلتان برای دختر شهید سروانی بدرد نیامد و...

چه قدر زیبا قرآن وصف این آقایان را آورده آنجا که میفرماید: "الذین یتربصون بکم ..."
آنها در کمینگاه هستند و مترصد فرصت مناسب تا از کمین خود بیرون آیند.

امروز همان روزی است که فرصت را مناسب دیده و درپی جمع کردن اعوان و انصار هستند. با منافقان و کومله و مجاهدین و اراذل و اوباش هم صدا می شوند و با تحریکاتشان موجب قرآن سوزی و هتک حرمت به مقدسات و مساجد و... می شوند و مدعی درد دین هم هستند.
این دینی است که خود ساخته اند و هرجا هم بخواهند برایش استخوان میسوزانند. اما باید گفت عجله نکنید فرصت برای استخوان سوزی شما زیاد است ...
مَنْ یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ‌

همایون فرد