به گزارش خبرگزاری حوزه،در اولین شب چهل‌ویکمین فیلم فجر دو فیلم «استاد» ساخته سید عماد حسینی و «شماره ۱» به کارگردانی حمید زرگر نژاد روی پرده پردیس سینمای ملت که به اهالی رسانه اختصاص دارد، رفت. در روز و شب نخست در فیلم اول با یک اثر کاملاً معمولی روبه‌رو هستیم و در فیلم بعدی کاری در خور توجه را شاهدیم.
«استاد» فیلمی اجتماعی است که به ظاهر می‌خواهد جنبش «می‌تو» را مدنظر قرار دهد. این فیلم در بیان داستان چندان موفق نیست چون ساختاری که برایش انتخاب شده کاملا تکراری است و در گذشته نیز بارها چنین موضوعاتی را شاهد بوده‌ایم. «استاد» از بازیهای کاملاً معمولی بهره برده و هیچ اتفاق چشمگیری را در این حوزه شاهد نیستیم. حسن معجونی تماماً همان چیزی است که در کارهای قبلیش دیده‌ایم.
تهیه‌کنندگی این فیلم را بهروز افخمی کارگردان کهنه‌کار سینما بر عهده دارد؛ فیلمسازی که در کارنامه هنری خود چند کار خوب را یدک می‌کشد، اما این سینماگر نتوانسته در مقام تهیه‌کننده آن چیزی که انتظار می‌رود را بر آورده کند البته در کنار تمام ضعف‌هایی که در کار وجود دارد این فیلم فیلم غیر قابل دیدن نیست. این نکته را تهیه‌کننده هم در نشست خبری بعد از نمایش فیلم بیان می‌کند زیرا هیچ یک از حاضران، هنگام پخش فیلم، سالن را ترک نکرد.
موضوع دیگری که در این فیلم به آن پرداخته شده توجه به اخلاقیاتی است که متأسفانه در بخشی از جامعه کم‌رنگ شده است اما این موضوع آنگونه که باید خوب از کار در نیامده و برخی سکانس‌ها اغراق شده است حتی می‌توان گفت کارگردان تنها خواسته حرفی را در پوشش اخلاقیات بزند بدون اینکه راه انجام ان را درک کرده باشد. درباره نکات فنی نیز باید گفت در تمامی بخش‌های با یک کار صرفاً متوسط روبه‌رو هستیم.
نکته پایانی که وجود دارد نگاه «استاد» به فیلم «فروشنده» ساخته اصغر فرهادی است البته این مطلب را کارگردان فیلم در نشست خبری بعد از نمایش فیلم انکار می‌کند اما شکل روایت قصه مشخص می‌کند فیلم به نوعی در ادامه راه فیلم «فروشنده» است. درباره شخصیت‌پردازیها هم باید گفت تا حدی اتفاق خوبی را در فیلم شاهد هستیم زیرا صرفاً آدم‌های سیاه یا سفید نمی‌بینیم بلکه سعی شده کارکترها خاکستری باشند.
«شماره ۱۰» فیلمی با قهرمان دوست داشتنی
«شماره ۱۰» ساخته حمید زرگرنژاد اتفاقی خوب در شب اول جشنواره است که نگاهی زیبا و حرفه‌ای به موضوع دفاع مقدسی دارد. در این کار بر خلاف بسیاری از تولیدات سینمای جنگ، رویکردی شعاری و سطحی را شاهد نیستیم بلکه آنچه وجود دارد واقعیاتی است که کارگردان در کارش لحاظ کرده است. البته پرواضح است بخشی از داشته‌های فیلم برگرفته از اقتباس‌هایی است که کارگردان از کتاب های مختلف خاطرات رزمندگان به دست آورده است.
نکته جالب اینجاست «شماره ۱۰» برگرفته از واقعیت است چون موضوعی که در فیلم رخ می‌دهد را در زمان جنگ اتفاق افتاده است اما نکته مهم اینجاست که کارگردان توانسته مرز مستند و درام را به خوبی در کارش لحاظ کند برای همین نه فیلم در دام اغراق گرفتار می‌آید نه اینکه یک مستند نگاری صرف می‌شود.
درباره موفقیت فیلم نباید از ذکر نکته‌ای غافل بود آنهم اینکه حضور ابراهیم اصغری به عنوان تهیه‌کننده در فیلم یکی از دیگر از مزیت‌های فیلم است. این سینماگر که خود از رزمندگان جنگ است سالهاست در این ژانر فعالیت دارد و به گونه‌ای زیر و بم آن را می‌شناسد. درباره «شماره ۱۰» باید اضافه کرد این فیلم به لحاظ پروداکشن کار آنچنان عظیمی نیست اما فیلمساز با داشته‌های خود نگذاشته برخی محدودیت روی تصویر نمایان شده و به نوعی روی کیفیت تاثیر منفی بگذارد.
«شماره ۱۰» یک پیام ویژه دارد آنهم حضور قهرمان در فیلم است؛ ویژگی که سالهاست در سینما فراموش شده است. این فیلم به رزمندگان نظر دارد که در یک می‌توانند در قامت یک قهرمان باشد بدون اینکه در این حوزه مدعی باشند. درباره این فیلم می‌توان اضافه کرد سینمای دفاع مقدس اگر می‌خواهد همچنان مورد استقبال باشد باید به سمت موضوعاتی نظیر آنچه باشد که این فیلم بیان کرده است، برود؛ آموزه‌هایی که تا به حال تکرار نشده باشد.
مطلب پایانی این گزارش به بازی بسیار زیبای مجید صالحی مربوط می‌شود. صالحی را همیشه با کارهای طنز به یاد داریم اما وی نشان داده هرگاه موضوعات جدی را بازی کرده در اجرای آن موفق بوده است. احمد کاوری در فیلم علاوه بر بازیگردانی در کار بازی نیز دارد و اتفاقاً یکی از خوب‌هایی است که در این فیلم شاهدش هستیم.
انتهای پیام
