به گزارش خبرگزاری حوزه از شیراز، حجت الاسلام والمسلمین محمد استوار میمندی در یادداشتی آورده است: یکی از توصیه‌های قرآن کریم و پیشوایان دینی ما توصیه به دعا و توسل به پروردگار عالم برای برطرف شدن مشکلات و مصائب شخصی و اجتماعی و جلب رحمت خدا برای فرد، خانواده و جامعه است که در آیات و روایات متعددی بر آن تأکید شده و حتی در مصادیق خاصی مثل تنگدستی، بیماری، خطر دشمن و بسیاری از مسائل دیگر دعا یا ذکر خاصی آموزش داده شده است.
این مطلب باور قطعی نه تنها یک مسلمان، بلکه باور هر کسی است که ذره ای به خدا و عالم ماوراء ایمان دارد.
خداوند متعال در قرآن کریم نقش ایمان و تقوا در نزول برکات الهی را به صراحت بیان می فرماید و نتیجه کفر و بی ایمانی را نیز عذاب می‌داند که البته در تحلیل رویدادها در کنار این مطلب لازم است سنت ابتلاء مؤمنان و سنت امهال و استدراج کافران هم در نظر گرفته شود:
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَیٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ (اعراف ۹۶.
البته این اعتقاد به این معنا نیست که مردم دست از تلاش و تدبیر بردارند و فقط با دعا، امور خود را پیش ببرند؛ چرا که این جهان عالم اسباب است و خداوند اراده کرده که در غالب موارد امور عالم را با اسباب طبیعی پیش ببرد ولی توجه به اسباب طبیعی عالم و تدبیر امور آن نباید سبب انکار اسباب غیبی و ماورائی بشود آنگونه که پوزیتیویست ها می گویند که همه باورها باید در قالب تجربه و حس مادی بگنجد چرا که اراده خداوند فوق همه اراده هاست و چه بسیار مسائلی که با اراده او و از اسباب طبیعی ناشناخته و یا از اسباب ماوراء الطبیعی حل شده و به سرانجام رسیده است. اما متأسفانه به دلیل نادانی برخی افراد نسبت به مباحث دینی یا به دلیل دشمنی دشمنان دیانت، معنویت و شبهه پراکنی آنها و یا به دلیل غرض‌ورزی و لجاجت‌های کودکانه عده ای سطحی نگر، کار به جایی می رسد که یک باور مسلم و قطعی به تمسخر گرفته می شود و به دنبال آن هجمه و حمله به شریعت مقدس اسلام که دینی منطبق با عقل و فطرت است و به تبع آن توهین و حمله به عالمان دینی در دستور کار عده ای قرار می گیرد.
کشور ما با مشکلات متعددی مواجه است که بخش قابل توجهی از آن هم ناشی از توطئه دشمنان خارجی و مزدوران داخلی آنهاست و مسلم است که برای حل مشکلات و دفع توطئه‌ها لازم است از قوه عقل و تدبیر در پرتو تلاش نیروهای متعهد و متخصص استفاده کرد، اما آیا رواست که اگر شخصی مردم را دعوت به تضرع به درگاه پروردگار و دعا کند، مورد تمسخر و انکار قرار بگیرد؟
این انقلاب از همان ابتدا مؤید به نصرت الهی بود و امدادهای غیبی هم در توفیقات انقلاب اسلامی کم نبوده که ماجرای طبس و دفاع مقدس از نمونه های آن است.
امروز نیز مردم مؤمن و متدین ایران جایگاه دعا و تضرع به درگاه پروردگار را قدر می‌دانند و به خصوص در این ماه های شریف بندگی برای رفع مشکلات اقتصادی و امنیتی کشور دعا می کنند.
دعا از جمله ارزش های متعالی مکتب اسلام است که مورد توجه و تأکید زیاد ائمه اطهار علیهم السلام قرار گرفته است و دعای هفتم صحیفه سجادیه یکی از این نمونه هاست که مسیر درست توجه به خدای متعال در مشکلات را ترسیم می کند.
خداوند در سوره اعراف آیه ۹۴ به یکی از حکمت های مشکلات اشاره می کند و می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِّن نَّبِیٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعُونَ». ترجمه: ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻬﺮی که ﭘﻴﺎﻣﺒﺮی ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ، ﻣﺮﺩﻣﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺳﺨﺘﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪﺧﻮﺩ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻣﺎ تضرع و ﺯﺍﺭی ﻛﻨﻨﺪ.
محمد استوار میمندی
