به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، رسول نوروزی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در این همایش با اشاره به مواجهه سختگیرانه برخی کشورها با مصادیق نفرت‌پراکنی و خشونت در فضای اجتماعی، گفت: اگر در آلمان کسی نفرت‌پراکنی ناشی از یک ایدئولوژی و یا بر ضد یک ایدئولوژی داشته باشد، او را بازداشت می‌کنند و صفحات مجازی او را می‌بندند، ولی اگر با یک اسلحه بخواهد ۸۰ حیوان را بکشد کاری به او ندارند. در اینستاگرام کلاشینکف و اسلحه‌های دیگر فروخته می‌شود، ولی از نظر آنها مصداق نفرت نیست و به محض اینکه به نحوی مرام و هدف ایدئولوژیک پشت یک رفتار باشد با آن مقابله می‌کنند و آن را نماد خشونت و نفرت‌پراکنی تلقی می‌کنند. یکی از عوامل ایجاد خشونت و نفرت در جامعه، عدم تخلیه هیجانات منفی است؛ مثل کشتی گرفتار در طوفان که معمولاً بارهای اضافه را خارج می‌کنند تا غرق نشود.

وی با بیان این نکته که وقتی ببینیم میزان خشونت در جامعه بالاست نشانه آن است که هیجانات تخلیه نمی‌شود، افزود: در گذشته در یک محله دائما مسابقات فوتبال برقرار بود و بچه‌ها از جهت فیزیکی و روحی و روانی خودشان را تخلیه می‌کردند و حتی اگر قرار بود فحشی بدهند در زمین فوتبال می‌دادند، ولی الان این مسائل کمتر شده است و وقت بچه‌ها صرفا با فضای مجازی پر می‌شود و تا در فضای حقیقی زمینه برای تخلیه هیجان بیابند اقدام به رفتارهای ناپسند و خشن می‌کنند؛ بنابراین باید زمینه هیجانات منفی را که باعث ایجاد نفرت و خشونت اجتماعی است از بین ببریم.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با بیان اینکه در بخشی از فضای مجازی، با مسئله نفرت‌پراکنی هدفمند روبه‌رو هستیم، تصریح کرد: مثلا ایده مرکزی تشیع یکسری عناصری مانند حوزه، مداح، هیئت، توضیح المسائل و مرجعیت و... دارد و تخریب نهادها زمانی شروع می‌شود که محصولات، خریدار نداشته باشند. اینکه برخی شبکه‌های فارسی خارجی به جوانان دستور می‌دهند که روحانیون را بزنید و کوکتل مولوتف استفاده کنید، نشانگر وجود الگوی نظری در پشت پرده است؛ کسی که این برنامه را می‌سازد می‌داند که باید نفرت‌پراکنی هدفمند داشته باشد و راه خنثی‌ کردن این است که باید محصول مورد نیاز جوانان را تولید کنیم، وگرنه نگهبان و محافظ گذاشتن برای مسجد و حوزه و... وضعیت را بدتر خواهد کرد و آنها احساس موفقیت بیشتری خواهند کرد. لذا روش کنترل‌گری جواب نمی‌دهد.

این پژوهشگر بیان کرد: وقتی یک بحرانی مانند نفرت‌پراکنی رخ داد باید بحران را مدیریت کنیم تا تبدیل به سیل نشود یا دوباره رخ ندهد. باید به زمینه‌های داخلی بحران توجه کنیم و هیجانات مضاعفی را که در جامعه وجود دارد و تخلیه نمی‌شود تخلیه کنیم تا تقاضا برای هیجان بالا نرود. ممکن است یکسال هم طول بکشد تا بحران نفرت را مدیریت کنیم، ولی اگر از طریق اندیشه و اقناع کار کنیم و کنترل‌گری کمتر باشد، موفقیت بیشتر خواهد بود.

۳۱۳/۱۷