خبرگزاری حوزه | برخی از مخالفان حجاب می‌گویند آنچه که مهم است «عفت» است؛ و «حجاب» غیر از عفت است.

این حرف که عفت و حجاب دو مفهوم‌ متفاوتند، سخنی درست است؛ ولی این بدان معنا نیست که کسی که بی‌حجاب است، دارای عفت است؛ بلکه پوشش خاص و حجاب داشتن حالت ظاهری است که مرتبۀ بالاتر آن و صعودیافتۀ آن، «عفت درونی» است و صعودیافتۀ عفت، «حیای حضور» در محضر حق است.

به تعبیری عام‌تر سبک زندگی (از جملة مقولة پوشش) عبارت است از «رفتارهای نهادینه شده و سازمان‌یافته»‌ای که متأثر از اخلاقیات و ملکات نفسانی و صفات درونی و بلکه تحقق یافته و حالت نمادین و بیرونی آنهایند.

بنابراین نمی‌توان این ادعا را پذیرفت که فلان فرد، هر چند در ظاهر رفتارهای ناهنجار و ساختارشکنانه‌ای دارد، اما دارای باطنی عفیف است! مگر نه آنکه «از کوزه همان برون تراود که در اوست»؟

احمدحسین شریفی