به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از بوشهر، در استان بوشهر ۳۹۸ بقعه متبرکه و ۲۵۰ امام‌زاده وجود دارد که این بقاع از ظرفیت‌های مهم گردشگری مذهبی برای این استان محسوب می‌شوند، اما با وجود اهمیت گردشگری سیاحتی در استان بین گردشگران، بُعد گردشگری زیارتی کمتر مورد توجه قرار گرفته و با وجود این تعداد بقعه متبرکه و امام‌زاده در این خطه، کمتر کسی و کمتر گردشگری است که اطلاع دقیقی از این بقعه‌ها داشته باشد، بنابراین خبرگزاری حوزه در پرونده‌ای ویژه، به‌معرفی امامزادگان و بقاع متبرک استان با هدف شناساندن بهتر آن به مخاطبان پرداخته است.
بقعه سیّد عبدالجبّار در تنگستان
در تاریخ فوت سیّد عبدالجبّار، مانند نسبش اختلاف است؛ مرحوم سدیدالسلطنه کبابی در کتاب «سرزمین های شمالی پیرامون خلیج فارس و دریای عمان در صد سال پیش» که خود در ماه شوال ۱۳۲۲ قمری، سنگ قبر مرمری و محجر شکسته را از نزدیک دیده، سال فوت عبدالجبار را ۷۷۲ قمری نوشته است اما دکتر سیّد جعفر حمیدی در کتاب «فرهنگنامۀ بوشهر» سال رحلت سیّد را ۶۶۲ نگاشته است.
بقعۀ سیّد عبدالجبّار دارای اتاقی است از جنس سنگ و گچ که دیوارهایش از درون و برون اندود گچ شده و در آهنی یک متری آن از سمت مشرق باز شده است. کف آن، گچی و بدون فرش است،
بر فرازش گنبدی عرقچینی قرار دارد. اتاق، گچبری‌هایی داشته که قسمتی از آن در زیر سقف باقی است.
قبر سیّد عبدالجبّار، در ضلع شمال غربی بقعه قرار دارد و در حال حاضر فاقد سنگ قبر و کتیبه است. بنا به مندرجات کتاب «سرزمین های شمالی پیرامون خلیج فارس و دریای عمان در صد سال پیش» در گذشته این بقعه دارای سنگ قبر مرمری، محجّر، کتیبه‌های حاوی آیات قرآنی و نام سازندۀ بنا؛ یعنی «عیسی محمّد الموسوی» بوده است.
منظره کنونی درون بقعه واقعاً تأسّف انگیز است، کف آن مملّو از خاک و خاشاک، دیوارهایش فرسوده و درونش تاریک است.
در اطراف بقعۀ سیّد عبدالجبار، آثار بناهای قدیمی، زیاد دیده می‌شود که بیانگر آبادانی این ناحیه، در گذشته‌ها است. چون این بقعه هیچ گونه امکانات رفاهی ندارد؛ زائرانش از امکانات بقعۀ میر عبدالله و گلزار شهدا بهره می‌برند.
سیّد عبدالجبّار، اعقاب و احفاد بسیاری در مناطق مختلف استان بوشهر از جمله گورک دارد که بسیار محترم و به صداقت و پاکی شهره‌اند. مردم به سیّد عبدالجبّار و بازماندگانش اعتقاد
فراوان دارند، به طوری که هنوز بعضی از مردم، بیماران خود را برای شفا به گورک می‌برند.
مدفون در این بقعۀ سید عبدالجبار جد اعلای سادات گورک و عالی چنگی عالی شهر فعلی است. در نَسَب ایشان قول واحدی وجود ندارد؛ بر اساس نوشته ای که در دست اعقابش است و در مورخ ۲۴ شعبان المعظم ۱۲۷۱ قمری ۱۷۳ سال قبل توسّط فردی از اهالی بیرم لارستان به نام محمّد حقّانی نوشته شده، سیّد عبدالجبار از نوادگان حضرت امام حسین و نَسَبَش بعد از ۱۵ واسطه به آن امام همام می‌رسد به این صورت: سیّد عبدالجبار بن سیّد عبدالغفار بن سیّد عبدالوهاب بن سیّد محمّد بن سیّد عبّاس بن سیّد صالح بن اسماعیل بن سیّد معصوم بن سیّد جعفر بن سیّد عبدالصمد بن سیّد حمزة بن سیّد علی بن سیّد ابراهیم بن سیّد ابوالحسن بن محمّد بن علی بن امام حسین بن امام علی بن ابیطالب ناگفته پیداست که این نسب نامه ناقص و از سیّد ابوالحسن بن محمد تا علی بن الحسین چندین واسطه افتاده است. اما حاج سیّد محمدحسین علیپور، ساکن خورموج که اصلش از گورک سادات و از احفاد سیّد عبدالجبّار است، اعتقاد دارد سیّد عبدالجبّار فرزند سیّد ابو تراب فرزند سیّد علی است که بعد از چند واسطه نسبش به میرعبدالله یا نورعبدالله که مرقدش کنار بقعة سیّد عبدالجبّار است منتهی می‌شود؛ این قول نیز ضعیف است و با مندرجات برخی کتب که در آن‌ها یادی از میرعبدالله انصاری شده سازگار نیست.
این بقعه به شمارة ۲۳۳۱۷ و در تاریخ ۱۸/۰۶/۱۳۸۷ به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
انتهای پیام/
