به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، سکینه عسگری وزیری با اشاره به اهمیت برپایی محافل و مجالس ابا عبدالله(ع) عنوان کرد: روایات و فرمایشات بسیاری از بزرگان دین و اهل بیت (ع) در بزرگداشت مجالس اباعبدالله مطرح شده و تعابیر بیشماری نیز نسبت به واقعه ی عظیمی که اتفاق افتاده وجود دارد.

وی با بیان روایت امام رضا ( ع) خطاب به پسر شبیب، تصریح کرد:" به راستی که ماه محرم ماهی است که مردم زمان جاهلیت، به خاطر حرمت آن ماه، جنگ و ظلم را حرام دانستند ولی این امت نه حرمت ماه را نگه داشتند نه حرمت پیامبر را که فرزندان او را کشتند و زنانشان را به اسارت بردند و اموالشان را به غارت که خدایشان نیامرزد."

این استاد حوزه و دانشگاه حماسه حضرت زینب (س) را جهاد تبیینی خواند که رسوایی دشمنان را رقم می‌زند، گفت: طبق روایتی اگر خواستی بر چیزی یا کسی گریه کنی به صورت ویژه بر حسین بن علی بن ابیطالب(ع) گریه کن که براستی او را به همراه ۱۸ مرد از خاندانش که این مردان بهترین بر روی زمین بودند ذبح کردند و در شهادت آن‌ها آسمان‌های هفت گانه و زمین‌ها گریستند و چهار هزار فرشته برای یاری حضرت بر زمین فرود آمدند زمانی که کار از کار گذشته بود و هنوز دور مزار شریف حضرت هستند.

وی افزود: طبق روایات بسیار اگر بر حسین گریه کنی تا اشکانت بر گونه ریزد هر گناهی داشته باشید کوچک یا بزرگ و کم یا زیاد، خداوند همه را می‌آمرزد لذا برای عزاداران اباعبدالله الحسین(ع) اجر معنوی بسیاری وجود دارد و در جای دیگر آمده "اگر خوش داری خدای عز و جل را در حالی دیدار کنی که گناهی نداشته باشی حسین(ع) را زیارت کن و اگر دوست داری در غرفه‌های بهشتی با پیامبر سکونت کنی بسیار لعنت بفرست بر کشندکان حسین و اگر دوستدار همراهی با یاران آن حضرت هستی، هرگاه به یاد آن حضرت افتادی بگو: " یا لیتنی کنت معک".

عسگری وزیری با بیان جایگاه محبت امام حسین (ع) یادآور شد: طبق فرمایش اهل بیت (ع) "ولایت و دوستی ما را از دست مده براستی که اگر مردی سنگی را دوست بدارد خداوند او را با همان سنگ محشور می‌گرداند و هر چه میل او را داری با همان همراه خواهی شد و اگر محبت اباعبدالله الحسین(ع) را در دل داشته باشی در قیامت هم به درجات عالی بهشت و با ایشان خواهید بود."

وی با اشاره به چرایی ارزشمندی قیام امام حسین (ع) اظهار کرد: در ظاهر آن قیام، جنگ حق و باطل است که این مقوله مربوط به زمان خاصی نبوده و از ابتدا چنین نزاعی وجود داشته اما باید دید چرا این قیام در مورد حضرت به گونه‌ای دیگر است و جزء بزرگترین مصیبت‌ها بوده در واقع برای ارزشگذاری هر چیزی باید به دنبال معیار آن باشیم.

وی قیام امام حسین (ع) را از این رو بزرگ دانست که فقط و فقط برای خدا بوده است، ادامه داد: حضرت علی اصغر را روی دست گذاشت و دل از علی اکبر شست و با خدا نجوا کرد و فقط الله اکبر را در نظر گرفت در واقع میل و رغبت حضرت به سوی خدا بود لذا اثر گذاری حرکت اباعبدالله به دلیل انگیزه الهی حضرت و خلوص نیت ایشان بود.

این پژوهشگر دینی بنا بر قول علامه طباطبایی بیان کرد: کسب عرفان در دو جایگاه و مکان صورت می‌گیرد یا در حرم اباعبدالله(ع) یا در مجالس ایشان که این هم از بزرگی مجلس اباعبدالله(ع) است چرا که حسین(ع) با خدا معامله کرد و ماندگار شد و وقتی که پر از خدا باشی و خود را به خدا بسپاری هیچ مانع و حائلی نمی‌تواند تو را از حق جدا کند در واقع شیطان در جایی نفوذ می‌کند که خالی از خدا باشد.

وی فرصت برپایی مجالس اباعبدالله را مغتنم شمرد و گفت: محافل حسینی ولو با تعدادی محدود سبب گشایش امورات می‌شود لذا نباید در این باب کوتاهی شود در واقع بهترین مال باید صرف مجالس اهل بیت شود در این زمینه آیت الله بهجت می‌فرماید"گریه بر سید الشهدا(ع) از نماز شب بالاتر است" و همین کتیبه های سیاه نصب شده در مجالس ما را شفاعت خواهند کرد.

این استاد حوزه قیام امام زمان (عج) را عصاره رسالت انبیا و اولیا خواند و تصریح کرد: اگر در مجالس حسینی تغییری در حال خود نمی‌بینید باید نگران ایمان خود باشید چرا که نام امام حسین( ع) محک ایمان است و پذیرش توبه به واسطه پنج تن آل عبا و گریه بر سیدالشهداست و محبت انسان به امام حسین او را زود به مقصد می‌رساند چرا که دستگاه امام حسین(ع) فوق فقه است که احیا کننده نماز و مساجد و اسلام است در واقع برای امام حسین(ع) هر کاری کنیم کم است.

۶۲/۳۱۳