به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اهواز، حجت الاسلام و المسلمین بلادیان مدیر حوزه علمیه خوزستان شب گذشته در ویژه برنامه سوگواره صدا و سیمای خوزستان، ضمن عرض تسلیت سالروز رحلت پیامبر اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و امام رضا(ع)، اظهار داشت: زندگی امام حسن مجتبی(ع) سراسر درس، پند و اندرز است و مرور زندگی ایشان و همه اهل بیت عصمت و طهارت برای ما از باب یادآوری، درس آموزی و پیروی در مشکلات و معضلات و جاهایی که تصمیم گیری برای ما سخت می‌شود، کمک کار است.

وی افزود: یکی از سئوالات اصلی که در باب زندگی امام حسن مجتبی(ع) وجود دارد، بحث صلح ایشان است و عده‌ای سئوال می‌کنند که چرا امام حسن(ع) صلح کردند در حالی که امام حسین(ع) قیام کرده و شهادت را برگزیدند.

مدیر حوزه علمیه خوزستان، در ادامه گفت: در پاسخ به این سئوال ادله مختلفی ذکر شده ولی قبل از پاسخ به این سئوال باید ابتدا یک مقدمه‌ای را ذکر کنم و آن این است که فعل و تقریر معصوم مانند قول و کلامشان برای ما حجت است، یعنی همانطور که اگر حدیثی از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) وارد شود و سلسله سند آن برای ما ثابت شود، آن کلام برای ما حجت بوده و فقها در فتوا دادن آن کلام را ملاک قرار می‌دهند، همانطور فعل ائمه اطهار(ع) برای ما حجت است و هر عملی که از آن بزرگواران سر بزند نشان دهنده این است که این فعل دارای دلیل، مقتضی، مصلحت و با لحاظ ضرورت‌های دین، مکتب و مسلمین صورت گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: خود امام حسن مجتبی(ع) در پاسخ ابوسعید که از ایشان علت صلحشان را پرسیده بود به همین مقدمه اشاره کرده و فرموده بودند که من امام هستم و چه صلح کنم، چه قیام باید از من تبعیت شود و بعد فرموده بودند که صلح من مانند صلح پیامبر با مردم مکه بود با این تفاوت که مردم مکه کافر به دین و تنزیل قرآن بودند، در حالی که امام با معاویه‌ای صلح کردند که کافر به تاویل قرآن بود ولی اصل دین و قرآن را ولو به صورت ظاهری قبول داشت.

حجت الاسلام و المسلمین بلادیان اذعان کرد: اگر بخواهیم یک دلیل برای صلح امام حسن(ع) بیاوریم، باید بگوییم امام حسن(ع) صلح کردند تا دین خدا باقی بماند، حفظ دین خدا هدفی است که هر مومنی در هر جایگاهی چه امام باشد، مانند امیرالمومنین(ع) که برای حفظ دین گاه سکوت کرد و خانه نشین شد و گاه شمشیر کشید و جنگید و چه من و شمایی که خود را شیعه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) معرفی می‌کنیم، باید اصل و معیار کار باشد.

وی ادامه داد: اگر حفظ دین و نشر معارف الهی اقتضای قیام، شهادت، اسارت و شدائدی از این قبیل باشد باید صورت گیرد و اگر اقتضایش صلح باشد نیز اهل بیت عصمت و طهارت همان کار را می‌کنند، مانند امیرالمومنین که ۲۵ سال خانه نشین بودند و امام حسن(ع) که با معاویه صلح کردند.

مدیر حوزه علمیه خوزستان ابراز کرد: سئوالی در اینجا مطرح می‌شود و آن این است که چرا در شرایط زندگی و زمانه امام حسن(ع) حفظ دین منوط به صلح بود و مگر شرایط چگونه بود که باید امام حسن(ع) حتما برای حفظ دین صلح می‌کردند؟ در توصیف شرایط آن زمان که نتیجه‌اش صلح امام(ع) بود، بنده سه مورد را ذکر می‌کنم، مورد اول این است که جنگ‌هایی که در زمان امیرالمومنین(ع) اتفاق افتاده بود مردم را خسته کرده بود و بسیاری از شیعیان راستینی که در مسیر اهل بیت عصمت و طهارت و مکتب اسلام ناب محمدی بودند شهید شده و عده کمی از شیعیان راستین باقی مانده بودند که می‌توانستند دین را حفظ و به دیگران و نسل بعدی منتقل کنند و اگر همان شیعیان کم به شهادت می‌رسیدند نیز استوانه‌ای برای حفظ دین باقی نمی‌ماند.

وی افزود: یکی از ادله‌ای که در همین راستا باید بیان شود، رویکرد معاویه است، معاویه با اینکه در صلحنامه پذیرفته بود که به شیعیان و محبین امام علی(ع) آسیبی نرساند، معاهده خود را زیرپاگذاشته و بسیاری از شیعیان راستین امام را تبعید، شکنجه و حتی به شهادت رسانده بود، از این رو اگر جنگی رخ می‌داد معاویه‌ای که بسیار سیاستمدار و ظاهر ساز بود بهانه‌ای پیدا می‌کرد و از نسل شیعیان راستین احدی را باقی نمی‌گذاشت، فلذا صلح امام حسن(ع) سبب حفظ دین و شیعیان راستین شده بود.

حجت الاسلام و المسلمین بلادیان خاطرنشان کرد: مورد دوم فشارها و حرکت‌هایی بود که از خارج یعنی کشور روم اتفاق افتاد و رومیانی که شاهد تزلزل مسلمین و جنگ‌هایی که در زمان امیرالمومنین(ع) بودند، بعد از ایشان بنا داشتند که به مسلمین حمله کنند و اگر جنگی بین معاویه و امام حسن(ع) رخ می‌داد و مسلمین بیش از این ضعیف می‌شدند، قطعا رومیان از این فرصت استفاده کرده و حمله می‌کردند.

وی بیان کرد: مورد سوم حمایت نکردن مردم و بزرگان یعنی نخبگان، فرماندهان و فرمانداران بود، وقتی امیرالمومنین(ع) به شهادت رسیدند، امام حسن(ع) بلافاصله فرمانداران خود را برای اینکه سپاه اسلام حفظ شود فراخوانده و تقویت آنها را در دستور کار خود قرار داد، در همان زمان معاویه به کوفه جاسوسانی فرستاد که امام حسن(ع) توانست دوتن از آنها را شناسایی و اعدام کند اما معاویه شروع به لشکرکشی کرد وقتی معاویه لشکرکشی کرد امام حسن(ع) نیز شروع به جمع آوری لشکرکرده و مردم را برای ملحق شدن به سپاه اسلام دعوت کرد، ولی متاسفانه زمان زیادی طول کشید تا حدود ۴ هزار نفر به نخیله که مکان جمع شدن لشکر بود رفتند، معاویه نیز از قبل نامه نگاری کرده بود و با وعده و وعید منافقین و کسانی که دلشان قرص نبود و ثباتی نداشتند را به طرف خود کشانده و توانست اولین فرمانده امام را با پانصد درهم و وعده فرمانداری یکی از استان‌ها از سپاه امام جدا کند، همچنین فرمانده دوم امام را نیز توانست به سوی خود بکشاند.

مدیر حوزه علمیه خوزستان خاطرنشان کرد: این تزلزل فرماندهان و سپاه امام حسن(ع) هیچ‌گونه ثبات و اتقانی برای اینکه امام در لشکرکشی، جنگ و نظام دهی لشکر خودش بتواند با عزم راسخ کار کند باقی نگذاشته بود و شرایط به گونه‌ای بود که اگر جنگی اتفاق می‌افتاد اسلام زیر و رو می‌شد.

وی یادآور شد: برای اینکه صلح امام حسن(ع) را بتوانیم درک کنیم سئوالی در اینجا مطرح می‌شود و آن این است که تفاوت زمانی امام حسن(ع) با امام حسین(ع) مگر چه بود که یک امام صلح و امام دیگر قیام کرده است؟

حجت الاسلام و المسلمین بلادیان تصریح کرد: در جواب باید گفت که زمان امام حسین(ع) با تبیینی که شاگردان امیرالمومنین(ع) (همان عده کمی که از شیعیان راستین در زمان امام حسن(ع) باقی مانده بودند)، صورت داده بودند و جهادگونه در اقوام، طوایف، شهرها و مناطق مختلف مظلومیت شیعه و حقانیت مکتب اهل بیت(ع) را اعلام کرده بودند، بستری برای قیام و حفظ دین ایجاد شده بود، این وجوب تبیینی که ما از مقام معظم رهبری داریم و در این ایام باید حتما روی آن تأکید کنیم و مراقب آن باشیم نتیجه‌اش را ما در تاریخ مشاهده کرده‌ایم و تبیین شیعیان راستین اهل بیت(ع) در زمان امام حسین(ع) مقدمه‌ای شده بود برای قیام و حفظ دین.

وی ادامه داد: البته چیزهایی موید و همراه این تبیین بود و آن این بود که وقتی مردم در جریان صلح امام حسن(ع) به چشم خود دیدند که معاویه صلحنامه را پذیرفت ولی عملا به هیچ کدام از مفاد صلح نامه عمل نکرد، فهمیدند که حق با معاویه نبوده و او فرد راستگویی نیست و بستر برای عدالت خواهی و حق طلبی در تمام سرزمین‌های اسلامی رشد پیدا کرد، فلذا وقتی که امام حسین(ع) می‌خواستند به سمت کربلا بروند عده‌ای به ایشان توصیه کرده بودند که به یمن که شیعیان زیادی در آنجا وجود داشت بروند، این کثرت شیعیان و دلدادگان اهل بیت در یمن، ایران و جاهای مختلف نتیجه همان تبیینی بود که ازطرف یاران امام حسن(ع) و شیعیان راستین اتفاق افتاده بود، به‌علاوه اینکه تفاوت معاویه و یزید بسیار روشن بود و فساد یزید بسیار واضح و عیان بود، بنابراین بستر برای حفظ دین فراهم بود و مردم آمادگی برای قیام را داشتند.

مدیر حوزه علمیه خوزستان ابراز کرد: اگر بخواهیم برای صلح امام حسن(ع) یک خروجی در جامعه امروزی خود بیاوریم باید به صلحی که اخیرا اتفاق افتاد یعنی برجام اشاره کنیم، از آنجا که کشور ما کشوری است که بر اساس فکر، ایدئولوژی و باورهای دینی اقامه و حفظ شده و برای این اقامه دین و حفظ باورها کشورهای زیادی با ما مخالفت و دشمنی کردند، اگر بخواهیم برای برجام یک خاصیت بگوییم آن خاصیت این بود که مردم دیدند دشمنان ما پای حرف و تعهد خود نمی‌ایستند.

وی در ادامه گفت: به همه کسانی که بدخواه این نظام هستند، چه دشمنان خارجی و استکبار جهانی چه منافقین باید بگویم که ما در دو راهی بین صلح و قیام به این دلیل که شرایط امروز ما شرایط زمان امام حسن(ع) نیست و شیعه در تمام عالم رشد کرده و مبانی دین ما به واسطه زحمات علما و خون شهدا نشر پیدا کرده و این بستر وجود دارد که در هر جای عالم حفظ دین، مکتب و تشیع را داشته باشیم، فلذا هیچ کس تصور نکند زمانه ما زمانه‌ای است که در نهایت به صلحی در حد و اندازه صلح امام حسن(ع) که مجبور شدند حکومت را واگذار کنند منجر می‌شود، این اتفاق با وجود حزب الله لبنان، حزب الله عراق، حزب الله یمن، لشکر فاطمیون، زینبیون و جوانان ایرانی که در زمان جنگ سوریه همگی شاهد بودیم که تمام تلاش خود را کردند تا به سوریه بروند و از حریم اهل بیت عصمت و طهارت دفاع کنند و سایر نیروهای شیعی پراکنده در عالم، هرگز نخواهد افتاد.

حجت الاسلام و المسلمین بلادیان گفت: دشمنان بدانند در زمان حاضر بستر برای اینکه ما از آرمان‌های دینی و مکتبی خود و تشیعی که حقانیت آن برای تمام عالم اثبات شده کوتاه بیاییم فراهم نیست و ما پای همه آرمان‌های خود ایستاده‌ایم.

وی خاطرنشان کرد: مسیری که این انقلاب طی می‌کند ان‌شاءالله به ظهور امام زمان(عج) منتهی می‌شود و امیدواریم که ما شاهد ظهور حضرت باشیم و در کنار ایشان بتوانیم با جان، مال و زندگی خود ادای تکلیف کنیم.

انتهای پیام. /