خبرگزاری حوزه| حجت الاسلام والمسلمین سید احمدکلانتر مجاهد نستوه که دروس حوزوی را از نوجوانی آغاز نمود در حوزه های علمیه تهران، قم و نجف اشرف به تحصیل علوم دینی پرداخت، و از سال ۱۳۴۲، در زمانی به قیام مرادش ، حضرت روح‌الله سلام‌الله علیه قامت بست و به مصاف قوی ترین عامل دست‌نشانده نظام سلطه یعنی شاه خائن و ساواک، شتافت که از خیزش و بیداری اسلامی کنونی در جهان و تهدید قدرت‌های شیطانی به وسیله پابرهنگان مغضوب دیکتاتورها که ثمره مجاهدت‌های پیشگامان است هیچ خبری نبود.

وی در کسوت السّابقون و به همراه اندک یاران، برای تشرف مسلمانان به ایوان مِهر حکومت اسلامی، سال‌ها زندان قهر رژیم شاهنشاهی در؛ قزل القلعه، اوین، قصر، کمیته مشترک ضدخرابکاری، سراوان، کرمان، کرمانشاه و غیره را به جان خرید و در زیر شکنجه‌های هولناک جلادان مقاومت نمود و حتی در تبعیدگاه‌های فردوس، زابل، انارک، سنندج و غیره نیز دست از روشنگری برنداشت و مجدداً بازداشت شد.

در هر شهر و روستای کشور که فرصت حضور پیدا کرد به تبیین حق و ازهاق باطل برای عقول اسیر، و دفاع حیدری از دین محمّدی صلّ‌الله‌علیه وآله وسلّم در برابر قلوب قسیّ پرداخت و با حمایت قاطع از نهضت امام خمینی سلام‌الله‌علیه و الهام و تربیب و تربیت خاص از مرجع و مقتدایش، مخالف سرسخت شریعت منهای سیاست بود و صابرانه شداید جهاد در راه حضرت حق را تحمل نمود و لحظه‌ای زمین‏گیر نشد و هرگز از ظالم، استکانت و امان خواهی نکرد.

به گواهی اسناد برجای مانده از بازجوهای رژیم سفاک، وی همواره با هیمنه‌ علوی به زندان‌ها و تبعیدگاه‌های اموی ورود می‌کرد که موجب تحیر آنان و اسارت جلادان در کمند اقتدار سیاسی و دینی‌اش می‌گردید لذا دائم برای انتقال او از زندانی به زندان دیگر، بین خود مکاتبه و مجادله می‌کردند.

وی در مسیر جهاد اگر چه مطرود مقدس‌نمایان متحجّر بود، لکن لوم هیچ لائمی را نیز برنتافت و تا آخر، برای رونق قدرت سیاسی اسلام ناب و معارف اهل‌البیت (صلوات الله علیهم اجمعین) مدافع ارزش‌های دینی و انقلابی نظام مقدس و امامین انقلاب باقی ماند و به شرف جانبازی نیز نائل آمد و در ایام دفاع مقدس با تقدیم دو فرزند شهیدش به اسلام عزیز، نماد غیرت و صلابت دینی شد.

این مجاهد صبور که ثلث آخر عمر خود در معرض ابتلائات محیّر العقول قرار گرفت، با عنایات ارباب بی‌کفنش، سرافرازانه از آن خارج شد. سفارش‌ مکررشان به دوستان و خانواده این بود: «اگر در دفاع از نظام جمهوری اسلامی کوتاهی کنیم، روز قیامت هیچ عذری نخواهیم داشت» الحمدلله، آن آزمایش‌های حکیمانه الهی، صیروریت نورانی درونی را رزق ایشان نمود تا جائی که همواره أفضل زاد را طالب و مشتاق بودند، که فرموده‌اند: « أنَّ أفضَلَ زادِ الرّاحِلِ إلَیکَ عَزمُ إرادَةٍ یَختارُکَ بِها».

اکنون هر چند ما دل‌شکستگان با پذیرش صابرانه اندوه فقدان وی، هماره ترنم حُزن‌انگیز آن عزیز به مقصد رسیده را در گوش‌ جان‌ داریم که بر فراز هر منبر و در فرود هر مجلسی برای، صاحب الدَولَةِ الزَّهراء وَ الکرّةَ البَیضاء (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) عاشقانه می‌سرود: «بر لب بام بیا گوشه ابرو بنما ، روزه داران رُخت منتظر ماه نو اند!» و ظهورش را نوش نکرد، لکن دل‌آرامیم که ان‌شاءالله إحدَی الحُسْنَیَیْن را در آغوش گرفت و در کنار سفره جدّه مطهره‌شان، إنسیّه الحَوراء سلام‌الله‌علیها، متنعّم است.

مراسم تشیع و تدفین این مجاهد نستوه در ۲ مهرماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۵ از مسجد امام حسن عسکری علیه السلام به طرف حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها آغاز و در حرم مطهر دفن می‌گردد.

مجلس ختم و بزرگداشت نیز همان شب و پس از نماز مغرب و عشا در مسجد اعظم برگزار خواهد شد.