به گزارش خبرگزاری حوزه، ناهید طیبی در «هم اندیشی علمی به مناسبت نهم ربیع الاول آغاز امامت امام مهدی(عج)» که از سوی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهشی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و معاونت پژوهش جامعةالزهرا سلاماللهعلیها و معاونت پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم و با حضور جمعی از نخبگان تبلیغی و پژوهشگران مهدویت در سالن جلسات دفتر مدیریت جامعة الزهرا سلاماللهعلیها برگزار شد، با اشاره به فرضیه «تناکح بین الملل ائمه علیهمالسلام و همگرایی جهانی در عصر ظهور» مبتنی بر بازخوانی ملیت مادران امامان علیهمالسلام، اظهار کرد: جهانی بودن حکومت حضرت مهدی عجّلاللهتعالیفرجهالشریف افزون بر تئوریهای معرفتی و اندیشه محور، نیازمند یک شبکه ارتباطی تاریخی و قابل بحث است.
مدیر دانشنامه زن مسلمان افزود: وجود تاریخی مادران ائمه اطهار علیهمالسلام به عنوان بحثی حاشیه ای در منابع متقدم مطرح شده اما مطالعات جدید، زمینهای جهت ارائه فرضیه و پاسخی به این پرسش میشود که تنوع جغرافیایی یا نژادی مادران ائمه علیهمالسلام در صورتبندی تمدن اسلامی از یک سو و آینده بشریت در آخرالزمان از دیگر سوی چه نقشی را ایفا میکند.
طیبی بیان کرد: در تحقیق حاضر، فرضیه «تناکح بین الملل ائمه اطهار علیهمالسلام و همگرایی جهانی در عصر ظهور» با خوانش جدیدی از جایگاه و پایگاه اجتماعی مادران ائمه معصومین علیهمالسلام برای نخستین بار ارائه میشود.
وی خاطرنشان کرد: بر اساس دستاورد این تحقیق، سنت پیامبر صلّیاللهعلیهوآلهوسلّم مبنی بر همگرایی جهانی با توجه به ارسال نامهها به سران مناطق مهم جهان و سیره وی که نکاح با زنان قبیلههای متعدد و متنوع فرهنگی بود با هر انگیزه و هدفی در انتقال فرهنگ اسلام، ایجاد همگرایی و پیوستگی تمدنی و کم کردن شکاف بین ملتها تأثیرگذار بود و این سنت در تاریخ ائمه علیهمالسلام نیز اجرا شده است.
استاد و پژوهشگر جامعة الزهرا سلاماللهعلیها تصریح کرد: بررسی ملیت مادران امامان و به طور خاص هفت امام پایانی که کنیز و از ملیّتهای متنوع بودند، گرچه محصول شرایط ویژه زمانه هر امام و متفرع بر فتوحات اسلامی و ورود اسرا به پایگاه حکومت اسلامی بوده، اما نتیجه آن پیوستگی جهانی بین ملل گوناگون پس از ظهور حضرت حجت عجّلاللهتعالیفرجهالشریف میشود.
طیبی عنوان کرد: ملیت مادران امامان شیعه عبارت است از حجازی، ایرانی، اندلسی، یونانی (بر اساس تحقیق جدید نگارنده، مادر امام رضا علیهالسلام یونانی بوده است)، مصری، نوبی، مغربی و رومی. این تنوع جغرافیایی با توجه به اطلس و قلمرو جغرافیایی جهان در عصر حضور ائمه علیهمالسلام که مشتمل بر سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا بود، معنا دار است و میتوان همگرایی جهانی را که از شاخصههای تمدن است، با استفاده از این تنوع جغرافیایی و نژادی برای عصر ظهور متصور شد.